Την επιτυχία τη φτιάχνεις ΕΣΥ

Αυτή η καθημερινή ρουτίνα κάποιες φορές – αν δεν προσέξεις - είναι ικανή να σου απορροφήσει την ενέργεια καθώς και να σε ρουφήξει ως το μεδούλι, αφήνοντάς σου για “κληρονομιά” ένα απαίσιο κουφάρι, το οποίο σε τίποτα δε θυμίζει τη μέχρι πρότινος ζωντανή δίψα σου για ουσία και επίτευξη στόχων!

Κι εκεί που έχεις ξεχάσει ότι στην τοξοβολία ΕΣΥ κρατάς το τόξο, ΕΣΥ αποφασίζεις πώς θα στοχεύσεις και πού, καθώς επίσης, πως ΕΣΥ επιλέγεις πότε θα εκτοξεύσεις το βέλος για να “χτυπήσεις” τον στόχο σου και έχεις αφεθεί να σχολιάσεις ξανά τη μονοτονία της αυτοδιοικητικής πραγματικότητας, ξαφνικά εκτοξεύονται... τα αποτελέσματα των βάσεων των αποφοιτησάντων μαθητών και “τρως ένα χαστούκι μνήμης” - ευχάριστο - κι αρχίζεις να επανέρχεσαι!

Δε θα σταθώ στις επιτυχίες της χρονιάς και στα χαμόγελα που μοιραία προκύπτουν μετά από έναν καρποφόρο πολύμηνο κόπο, ο οποίος “γέννησε” το κλειδί της επιτυχίας σε αρκετούς μαθητές και οι οποίοι είναι αναμφισβήτητα άξιοι συγχαρητηρίων, αλλά θα μείνω σε όσους δεν “έπιασαν” τον στόχο τους, παρά την προσπάθειά τους και από σήμερα εκτιμούν ότι η μελλοντική ζωή τους έχει καταστραφεί!

Την επιτυχία τη φτιάχνεις ΕΣΥ! Το πιστεύω ακράδαντα! Μη σπεύσει κάποιος να υποστηρίξει πως πρόκειται για μία κλισέ ατάκα, η οποία εκτοξεύεται άνευ σκέψης ή έστω μικρής εμπειρίας και θέλει να χαϊδέψει τα πεσμένα αυτιά όσων δεν πέρασαν σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ της αρεσκείας τους! Κάθε άλλο... Πρόκειται αποκλειστικά και μόνον για μία διαπίστωση που ήρθε με τον χρόνο, αλλά και την παρατήρηση σχετικά με το ότι, για όσα θέλουμε, αρκεί να ενεργούμε σχετικώς, επίμονα και καταλλήλως! Να πράττουμε και όχι να προσευχόμαστε! Να βλέπουμε τους δρόμους μπροστά μας και όχι τη μία “κλειστή” οδό.

Σαν χθες θυμάμαι το ποτάμι των δακρύων μου επειδή για 500 + μόρια δεν πέρασα στην πρώτη επιλογή και τη σχολή που επιθυμούσα να φοιτήσω και τα αρνητικά συναισθήματα και οι σκέψεις καταστροφολογίας στο νου μου έκαναν το δικό τους ενοχλητικό party! Η εξέλιξη όμως, απέδειξε πως μία ανατροπή στα αρχικά σχέδιά μου, κάθε άλλο παρά μου στέρησε τη δυνατότητα να ακολουθήσω την επαγγελματική οδό στην οποία επιθυμούσα να βαδίσω! Πράγματι, συμπληρώθηκε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να καταφέρω να απομακρύνω αυτό το απαίσιο μούδιασμα που με είχε κατακλύσει εσωτερικά και δε με άφηνε να αφαιρέσω τις παρωπίδες που ΕΓΩ είχα βάλει στον εαυτό μου! Είναι αλήθεια πως, μία αλλαγή στο πλάνο που θεωρεί κάποιος δεδομένο μέχρι να ταρακουνηθεί η γη κάτω από τα πόδια του και να διαπιστώσει πως, τίποτα δεν είναι σταθερό σε ένα περιβάλλον που θέτει εμπόδια καθώς και δυσκολίες, σε πρώτο επίπεδο δημιουργεί μία εσωτερική αναστάτωση! Η ουσία όμως, βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτή τη μικρή αλλαγή, την οποία καλούμε – λανθασμένα - αποτυχία!

Δυστυχώς ο περιορισμός του αριθμού των λέξεων που θέτει η στήλη, δεν αφήνει περιθώρια αναλυτικής αναφοράς σε γεγονότα που θα έδειχναν με κατανοητό τρόπο ότι η πορεία μας, είναι σχεδόν αποκλειστικά στο χέρι μας! Ευτυχώς όμως, δίνεται η δυνατότητα να καταγραφούν λέξεις/ φράσεις “κλειδιά” που νομίζω πως φωτίζουν έναν τρόπο σκέψης αισιόδοξο που πρέπει να υιοθετήσουν όσοι βιώνουν μία τέτοια αλλαγή, προκειμένου να ακολουθήσουν αυτό που επιθυμούν!

Αποδοχή της τροποποίησης του πλάνου, ψύχραιμη σκέψη και αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων επίτευξης του στόχου, πίστη στις δυνατότητές και ικανότητές σου, επιλογή μίας νέας οδού, επιμονή, προσπάθεια, κόπος, υπομονή, διάβασμα και συνεχής μελέτη για απόκτηση γνώσης, εκ νέου προσπάθεια, η οποία θα συνοδεύεται πάντα από χαμόγελο, τόλμη...!

Είναι γεγονός πως σε μία αφιλόξενη ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, που έχει οικοδομηθεί μεθοδικά, προκειμένου να παράγει αλλά και να συντηρεί ακατάπαυστα αμόρφωτους πολίτες, οι νέοι οφείλουν στον εαυτό τους να προσπεράσουν τις σαθρές νοοτροπίες που έχουν καταστεί νόμος στη χώρα μας, διαλύοντάς την καθημερινά!

Και καθώς όπως προείπαμε, η επιτυχία είναι στο χέρι μας, ας βάλουμε όλοι ουσιαστικά στο νου μας, αυτό που είχε επισημάνει περί επιτυχίας, ο νομπελίστας ποιητής μας, Οδυσσέας Ελύτης: “Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη”.

ΥΓ. Σε τελική ανάλυση ουδείς πρέπει να παραβλέπει πως ο κάθε ένας από εμάς, οφείλει να είναι ένας πολίτης με ορίζοντα για το συλλογικό καλό!