Στη γραμμή του εντολέα

Βιώνουμε ήδη τη σκληρή κι άκρως επιφανειακή πραγματικότητα της προεκλογικής περιόδου. Στο πλαίσιο αυτής και προκειμένου να υποστηριχθούν κεντρικά πρόσωπα της τοπικής πολιτικής σκηνής απέναντι σε δημόσιο αντίλογο, επιστρατεύουν (τα ίδια) άμεσα όλα τα αυτοδιοικητικά “εργαλεία” τους, με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν έως ότου αυτά εξαντληθούν...!

Πρόσφορο έδαφος για κυνική συμφεροντολογική χρησιμοποίηση αιρετών προσώπων, φροντίζει να διαμορφώνει σε δημόσιες συνεδριάσεις συλλογικών οργάνων, εκείνος(!) που γνωρίζει ότι επί της ουσίας στρέφεται κατά της τοπικής κοινωνίας εξυπηρετώντας αποκλειστικά την τσέπη τρίτων, χωρίς στοιχειωδώς να βάζει φρένο, να αντιδρά ή έστω να στηλιτεύει την υπέρμετρη προκλητικότητα που εκφράζει ιδιώτης κατά των δημοτών του τόπου!

Στο όνομα μίας γενικόλογης προβολής μέσω της προώθησης μίας διοργάνωσης που ξεκάθαρα υπηρετεί το οικονομικό κέρδος ορισμένων και πάντως όχι του δήμου, δηλαδή του νησιού και των πολιτών του, εκείνος που αρέσκεται να πλασάρεται ως ηγέτης, όταν δει τα σκούρα, δεν διστάζει να υπαγορεύσει επιμελώς στα νεότερα πιόνια του, να βγουν στην πρώτη γραμμή, να γαβγίσουν και να ακολουθήσουν όσα και ο ίδιος αναπτύσσει υπέρ του ενός και σαφώς κατά των πολλών!

Πρόσφατος δημόσιος διάλογος για αμφιβόλου ποιότητας... διοργάνωση, ανέδειξε το μοναδικό δεδομένο της πολιτικής ζωής του τόπου, το οποίο δεν είναι άλλο από την έπαρση και την προκλητικότητα, την προσπάθεια απαξίωσης εκπροσώπων συλλογικών φορέων, μα κυρίως αυτός ο διάλογος φώτισε το ουσιαστικότερο πρόβλημα, το έλλειμμα της δημόσιας ζωής, δηλαδή την πολιτική ανεπάρκεια αιρετών!

Απόδειξη των ανωτέρω, ο άκρως ενοχλητικός θόρυβος της γενικολογίας που προήλθε όχι μόνον από τον ηγέτη... του τόπου, αλλά και από πρόσωπο που προέβη σε υπερβολικές αναφορές υπέρ του ιδιώτη αξιολογώντας τη διοργάνωση ως βήμα σπουδαίο για την προβολή του τόπου, καθ΄ υπαγόρευση - πάντα - του εντολέα!

Την ίδια στιγμή που η τοπική κοινωνία, απλοί πολίτες κι επιχειρηματίες, αναφέρονται ως “φταίχτες” που η τσέπη του ιδιώτη απειλείται να μη φουσκώσει στον βαθμό που ο ίδιος θα επιθυμούσε, αιρετό πρόσωπο, εκλεγμένο από τους δημότες, το οποίο μάλιστα δεν τοποθετείται γενικότερα, παρά μόνο στα στενά όρια της ατζέντας που ανέλαβε κατά τη διάρκεια της θητείας, εμφανίστηκε ως υπερασπιστής των λεγομένων του εντολέα!

Την ίδια ώρα που ακούστηκε από άλλον αιρετό πως για να αυξηθεί ο αριθμός των εθελοντών προκειμένου να βγει... φθηνά και οικονομικά η διοργάνωση, ο ίδιος θα χτυπήσει πόρτα – πόρτα τα σχολεία για να “ψαρέψει” (με το πρόσχημα του εθελοντισμού) χειροκροτητές(!) και παλαμάκηδες(!) του ιδιώτη, το νεότερο πιόνι, θέλησε εκτός από απλός διεκπεραιωτής των θεμάτων του, να γίνει και υπερασπιστής της χυδαίας στάσης κατά της τοπικής κοινωνίας, στο όνομα ενός δήθεν οφέλους για το νησί που προκύπτει όπως ανέφερε, από τη διαφήμιση!

Πρόκειται πασιφανώς για ρηχές αναφορές, οι οποίες κατά τη διάρκεια της διατύπωσής τους, έτυχαν των ευσήμων του εντολέα, που με καταφατική ματιά και σχετική κίνηση του κεφαλιού επιβράβευσε το διπλανό αυτοδιοικητικο πιόνι του για την υπακοή του!

Πρόκειται όμως και για προκλητικές αναφορές που στρέφονται ουσιαστικά κατά της αξιοπρέπειας δημοτών, σε μία προσπάθεια ικανοποίησης του εντολέα, ο οποίος συχνά αναζητά και χρησιμοποιεί τα πρόθυμα νέα πιόνια της παράταξής του, για να “αντιπολιτευτεί” απέναντι στην κριτική που ασκείται στον ίδιο δημοσίως!

Η μη δυνατότητα αξιολόγησης – από νέο αυτοδιοικητικό πρόσωπο - του περιεχομένου μίας επιεικώς κατάπτυστης επιστολής ενός τρίτου που ορέγεται απροκάλυπτα εκμετάλλευση της τοπικής κοινωνίας, θα έπρεπε να αποτελεί τον λόγο εκείνον που θα του υπαγόρευε αν όχι την αναζήτηση της αλήθειας και μετά την όποια δημόσια τοποθέτηση, τουλάχιστον τη σιωπή!

Κι αυτό, επειδή πολιτισμός(!) και πολιτική(!) με την πιο ουσιαστική έννοιά τους, σημαίνουν υπηρεσία αποκλειστικά υπέρ του τόπου και του πολίτη και όχι πρόθυμη στάση υπέρ της γραμμής του εντολέα - υποκριτή!