Ένας αντάρτης της φακής

Τι επαναστάτης! Τι υποκατάστατο Τσε Γκεβάρα έχουμε εμείς εδώ! Μα δεν θα βρεθεί ένας καλλιτέχνης να σου κάνει το πορτρέτο, να μην έχει ο Τσε μονοπώλιο τα πόστερ, τους μπερέδες και το εικονικό μούσι;

Βέβαια από σένα μούσι, μόνο το μεταφορικό – και μπόλικο – διότι το κυριολεκτικό, ίσως σου χαλάει το προφίλ του clean-cut τεχνοκράτη – golden boy. Σεβαστό. Σε σένα θα βρούμε άλλο σήμα κατατεθέν, όπως ίσως ένα εικονάκι του Facebook, αφού εκεί, απ' ό,τι έχει φανεί, διενεργείς την επανάστασή σου.

Μα τι κακό κι αυτό που σε βρήκε, χρονιάρες μέρες, αντί να κάτσεις με την ησυχία σου να απολαύσεις ένα νηστίσιμο γεύμα, αντί να πας να βγάλεις μία φωτογραφία στολίζοντας κάποιον επιτάφιο, να πρέπει να σηκωθείς από ντιβάνια – κρεβάτια – πολυθρόνες – καρέκλες – καναπέδες και να αρχίσεις το αντάρτικο, ενάντια σε έναν ανεμόμυλο, που προεκλογικά, είπες να τον πλασάρεις ως απειλή, σηκώνοντας το ξύλινο σπαθί σου και φωνάζοντας “Αέρααααα” και ξεκινώντας το τροχάδην σημειωτόν.

Όπως δε και ο Δον Κιχώτης, στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Θερβάντες, λίγο σε ένοιαζε, αν στην κατά φαντασίαν σταυροφορία σου, υπήρχε ο κίνδυνος να καταστρέψεις κάτι, που και χρήσιμο είναι και σημαντικό για την τοπική κοινότητα, αντίθετα με τη σταυροφορία σου, η οποία και άχρηστη ήταν, αφού δεν υπήρξε ποτέ κίνδυνος, αλλά και ανίερη, αφού, προκειμένου να κάνεις το εφέ σου προεκλογικά, δεν σε νοιάζει ποιον θα πάρει ο διάτανος και αν πας να ανακατευτείς με “θηρία” τα οποία – όπως έχει αποδειχτεί από προηγούμενες... “αναμετρήσεις” – σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να “νικήσεις”.

Αντίθετα, πας σε μία μάχη χωρίς όπλα. Χωρίς ιδιαίτερα σημαντική αφορμή, πέραν κάποιων λαθών, τα οποία δεν μπορούν να κριθούν εσκεμμένα, αφού δεν υπάρχει αντίστοιχο προηγούμενο, ξεκινάς έναν πόλεμο, ξεχνώντας όμως, ότι βάζεις στο στόχαστρο, έναν από τους τελευταίους συμμάχους σου, στο θέμα των μετακινήσεων.

Δεδομένου, ότι με δική σου ευθύνη και λόγω δικών σου λαθών και ολιγωρίας – παρά το γεγονός, ότι μας συστήθηκες ως ο ιππότης με τη γυαλιστερή πανοπλία πάνω στο άσπρο άλογο, που θα μας έσωζε από τέτοιες καταστάσεις – το νησί φαίνεται να χάνει συμμάχους, σε ό,τι αφορά την ακτοπλοϊκή μετακίνηση, μία αγενέστατη πρόκληση, ενάντια σε έναν εταίρο, που έχει αποδειχτεί, ότι έχει στηρίξει το νησί και η κήρυξη “πολέμου”, ίσως να είναι μία κίνηση, που περισσότερο κακό μπορεί να κάνει, παρά καλό.

Όταν το μόνο που έχεις να δείξεις, σχετικά με το ζήτημα των μετακινήσεων, είναι ολιγωρία και οκνηρία, πόσο δικαίωμα έχεις να υποδύεσαι τον αντάρτη τώρα, στο τέλος του καιρού, που δεν έχεις και τίποτε να χάσεις προσωπικά, αντίθετα με την τοπική κοινωνία, η οποία ενδεχομένως να κληθεί να πληρώσει τα όποια “σπασμένα” αφήσεις στον λογαριασμό σου;

Το αντάρτικο, το σηκώνουν άνθρωποι, που επιθυμούν να παλέψουν για ιδέες, ιδανικά και αξίες, άσχετα αν συμφωνεί κανείς με αυτές ή όχι. Εκείνος, που κηρύσσει πόλεμο, ενάντια σε αχυράνθρωπους ή ανεμόμυλους, θεωρείται φαντασιόπληκτος. Εκείνος που κηρύσσει πόλεμο, μόνο και μόνο για να “πλουμίσει” το Εγώ του και να υποδυθεί τον αντάρτη για το θεαθήναι, προκειμένου να κερδίσει τις εντυπώσεις, που έχει χάσει εδώ και καιρό, λόγω της απραξίας του, εύκολα, μπορεί να θεωρηθεί γελοιώδης.

Αντί για Τσε... Tσουτσέ (κι).