“Οι εξαρτήσεις δεν φοβήθηκαν ποτέ το οικονομικό κόστος”

Συνεχώς αυξανόμενα είναι τα περιστατικά εξάρτησης στο τζόγο και το αλκοόλ, απόρροια μίας δυσλειτουργικής κοινωνίας, η οποία σε περιόδους κρίσης, ανέχειας και έλλειψης προοπτικών, χειραγωγούμενης από την καταστολή και το φόβο που γεννά η αβεβαιότητα, αναζητά διέξοδο σε καταχρήσεις, ανεξάρτητα από την υφιστάμενη οικονομική πραγματικότητα.

Στο πλαίσιο της τακτικής ολομέλειας του Πανελλήνιου Δικτύου Φορέων Πρόληψης της Εξάρτησης στη Σύρο, ο εκπρόσωπος του Δικτύου Υπηρεσιών Πρόληψης και Έγκαιρης Παρέμβασης του ΚΕΘΕΑ Αχιλλέας Ρούσσος και η Επιστημονική Υπεύθυνη του Κέντρου Πρόληψης “Θησέας Κυκλάδων” Αναστασία Προκοπίου μίλησαν στην “Κοινή Γνώμη” για τους νέους κινδύνους της εποχής.

Εξάντληση κάθε μέσου υποστήριξης

Το Πανελλήνιο Δίκτυο συγκροτήθηκε το 1993 ως μία πρωτοβουλία των πρώτων φορέων πρόληψης στη χώρα μας και από τότε μέχρι και σήμερα συνεχίζει να λειτουργεί με τη συμμετοχή όλων των αναγνωρισμένων φορέων που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό. Βασικός στόχος του Δικτύου είναι η αξιοποίηση της επιστημονικής γνώσης, της εμπειρίας αλλά και των αρχών και αξόνων της πρόληψης σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο προωθώντας έτσι τόσο την προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη των μελών όσο και την ανάπτυξη της Υπόθεσης της Πρόληψης μέσα από τη διάδοση καλών πρακτικών, την ανάπτυξη της αλληλεγγύης και συνεργασιών και την επεξεργασία συνθετικών προτάσεων χρήσιμων για τα μέλη και όλους τους ενδιαφερόμενους

“Όλα αυτά τα χρόνια πορευόμαστε μέσα από μία σχέση εμπιστοσύνης, εκτίμησης και συναδελφικότητας”, δήλωσε η κ. Προκοπίου. “Εκτός από χώρο, όπου μοιραζόμαστε τεχνογνωσία, καλές πρακτικές και προβληματισμούς, αποτελεί μία κοινότητα μέσα στην οποία αισθανόμαστε ότι στηρίζει ο ένας τον άλλον, πράγμα πολύ σημαντικό σε μία δύσκολη περίοδο που βιώνουμε όλοι μας, λόγω περικοπών ή απειλής της ύπαρξής μας”, πρόσθεσε. Με τη σειρά του, ο κ. Ρούσσος εξήγησε ότι “μέσα στη γενικότερη ανασφάλεια ύπαρξης και επιβίωσης για κάθε άτομο, γονιό και φορέα, οι δυνατότητες άντλησης υποστήριξης μέσα από άλλους διαύλους εκπαίδευσης είναι μειωμένες, εξαιτίας του υψηλού κόστους. Συνεπώς, η ανάγκη για αλληλοϋποστήριξη, δικτύωση των υπηρεσιών και εξάντλησης κάθε δυνατού μέσου υποστήριξης που μπορείς να βρεις από τον διπλανό σου είναι πάρα πολύ καθοριστικό στη συγκεκριμένη φάση”. Δεν παρέλειψε δε να ευχαριστήσει το Κέντρο Πρόληψης Κυκλάδων για τη φιλοξενία των εκπροσώπων 18 φορέων πρόληψης, που παρευρέθηκαν στις διήμερες εργασίες του Δικτύου στην Ερμούπολη. “Εσείς οι Συριανοί είστε τυχεροί που έχετε ένα τόσο δραστήριο κέντρο, παρότι θα περίμενε κανείς ότι λόγω της νησιωτικότητας η απόδοσή του θα ήταν μειωμένη”, κατέληξε.

Οι νέες ανάγκες

Όπως επεσήμανε ο κ. Ρούσσος, το Δίκτυο είναι το μόνο πεδίο μέσα στο οποίο οι φορείς μπορούν να ανταλλάξουν πρακτικές, εμπειρίες και κυρίως να φέρουν τα καινούρια επιστημονικά δεδομένα που υπάρχουν στον χώρο, σαν απάντηση στις καινούριες ανάγκες που προκύπτουν στην ελληνική κοινωνία. “Κάποτε ο φορέας ήταν πιο εστιασμένος στα θέματα των εξαρτήσεων. Αυτή τη στιγμή όμως η επικινδυνότητα και οι αιτίες που σε οδηγούν στην εξάρτηση έχουν αυξηθεί πάρα πολύ λόγω της κρίσης. Η δυσλειτουργία που παλιά μπορεί να εμφανιζόταν μέσα από κάποιας μορφής εξάρτηση τώρα παίρνει και λίγο πιο ευρύτερες μορφές. Αυτό μας αναγκάζει να ανταποκριθούμε σε κάποια αιτήματα λίγο πιο προχωρημένα, ως προς τον χαρακτήρα τους. Άλλωστε το πεδίο των Κέντρων Πρόληψης διευρύνθηκε μέσα από την αλλαγή της επωνυμίας τους και πλέον καλύπτουν το κομμάτι της ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και της εξάρτησης γενικότερα όχι μόνο από ουσίες, αλλά και από τζόγο, διαδίκτυο, facebook”, τόνισε. Υπογράμμισε δε ότι οι εξαρτήσεις δεν φοβήθηκαν ποτέ το οικονομικό κόστος. “Όλη αυτή η ανέχεια και το αδιέξοδο που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και ειδικότερα στο νεανικό και εφηβικό πληθυσμό είναι η γενεσιουργός αιτία για να ενισχυθεί και να αυξηθεί η δυσλειτουργία. Ένα κομμάτι της δυσλειτουργίας της παίρνει μορφή από τις εξαρτήσεις”.

“Τα αποτελέσματα θα φανούν σε λίγα χρόνια”

Από την πλευρά της, η κ. Προκοπίου κατέστησε γνωστό ότι τα περισσότερα αιτήματα τα οποία δέχεται το Κέντρο Πρόληψης “Θησέας Κυκλάδων” αφορούν σε περιστατικά τζόγου και αλκοόλ. “Αυτό που δημιουργείται τώρα, θα είναι εμφανές και ορατό μετά από κάποια χρόνια. Η αφετηρία του όμως θα είναι στο τώρα. Όλο αυτό το αδιέξοδο που βιώνει ο ελληνικός πληθυσμός, η ανέχεια της οικογένειας που κόβει κάθε προοπτική ή όραμα του νέου παιδιού, η ανεργία που δεν αφήνει περιθώρια στον νέο να φαντασιώσει μια άλλη ζωή, πιο υγιής και πιο ενεργοποιημένη θα εμφανιστεί μετά από κάποια χρόνια”, εξήγησε ο κ. Ρούσσος. Πρόσθεσε δε ότι η πραγματικότητα στα μεγάλα αστικά κέντρα διαφέρει κατά πολύ από τη ζωή στην επαρχία. “Εγώ λειτουργώ στην Αθήνα και μάλιστα στο ιστορικό κέντρο. Εκεί σαφώς το αδιέξοδο, η ανέχεια και η απόλυτη φτώχεια είναι φαινόμενα πολύ πιο έντονα. Έχουμε έφηβους που ζουν σε σκηνικά άγρια. Παιδιά που έρχονται τη μία μέρα και την άλλη ζουν στο δρόμο, γιατί τους πέταξαν έξω από το σπίτι, όμως θεωρώ ότι και στην επαρχία μπορεί να έχει διαφορετική μορφή η εξαθλίωση και η κρίση”, δήλωσε χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με την κ. Προκοπίου, οι χαμηλοί τόνοι της επαρχίας οφείλονται σε δύο λόγους. “Οι άνθρωποι έχουν ονοματεπώνυμο και η αξιοπρέπειά τους δεν το επιτρέπει. Επιπλέον υπάρχει ένας κοινωνικός ιστός,ο οποίος προσφέρει βοήθεια. Εκκλησία, συγγενείς, φίλοι. Οπότε δεν είναι τόσο εμφανές”.

Γονείς που αδυνατούν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους

Τέλος, τόνισε ότι το κατώφλι του “Θησέα” επισκέπτονται συχνά γονείς που δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στο ρόλο τους και να διαχειριστούν την καθημερινότητα με τα παιδιά τους, αλλά και εκπαιδευτικοί οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα. “Ουσιαστικά έχουμε μια μερίδα οικογενειών που αδυνατούν να ανταποκριθούν πλέον στον γονεϊκό τους ρόλο γιατί η σκληρή πραγματικότητα τους επιβάλλει να φροντίσουν για το μεροκάματο και να μην κάτσουν να ελέγξουν πού είναι το παιδί τους” επεσήμανε με τη σειρά του ο κ. Ρούσσος, προσθέτοντας: Έχουμε μειωμένη εποπτεία των παιδιών και πιο ελλιπή φροντίδα. Δυστυχώς υπάρχουν οικογένειες που δεν μπορούν να στηρίξουν την όποια υποστήριξη χρειάζεται το παιδί τους, με αποτέλεσμα να αναθέτουν τη φροντίδα τους σε συλλόγους και φορείς. Τα χέρια τους είναι δεμένα λόγω της ανάγκης για την επιβίωση και συνεπώς, τα παιδιά είναι πιο μόνα τους.