«Μόνος στο σπίτι»: Γιατί δεν βαριόμαστε τις ίδιες ταινίες – Τι κερδίζουν όσοι αγαπούν τις επαναλήψεις

Υπάρχει ένας ή πολλοί λόγοι πίσω από την αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και την αδημονία να κυλήσει γρήγορα ο χρόνος. Μπορεί να είναι η επικείμενη άδεια ή ένα ταξίδι, η ευκαιρία για την οικογενειακή επανένωση είτε μια ξεχωριστή χριστουγεννιάτικη δραστηριότητα. Ίσως πάλι να είναι απλώς η προβολή του “Love Actually” και του “Μόνος στο Σπίτι”.

Αν κάποιος νέος ή νέα της γενιάς Ζ διαβάζει την παραπάνω πρόταση, θα δυσκολεύεται πιθανώς να κατανοήσει γιατί χρειάζεται να περιμένει κανείς πότε η τηλεόραση θα προβάλει μια ταινία που πλέον βρίσκεις εύκολα στο διαδίκτυο ή υπηρεσίες live streaming, πολύ περισσότερο δε γιατί κυκλοφορούν άρθρα που ενημερώνουν για την ημέρα και ώρα προβολής. Θα καταλάβει ωστόσο την ανάγκη παρακολούθησής τους στο σωστό περικείμενο -Χριστούγεννα, λαμπάκια που αναβοσβήνουν, στολισμένο δέντρο- αλλά και γιατί κάποιες ταινίες δεν βαριέσαι ποτέ να τις βλέπεις. Κάθε γενιά έχει τα δικά της έργα που αντέχουν στον χρόνο.

«Το να παρακολουθείς μια νέα ταινία ή τη νέα σεζόν μιας σειράς μπορεί να είναι διασκεδαστικό και συναρπαστικό. Βρίσκεσαι σε έναν διαφορετικό κόσμο με νέους χαρακτήρες, ιστορίες και ιδέες. Ωστόσο, πολλοί από μας απολαμβάνουμε και να παρακολουθούμε ξανά και ξανά τις ίδιες ταινίες, σειρές και μεμονωμένα επεισόδια. Γιατί ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο με ιστορίες που ήδη γνωρίζουμε;» αναφέρει σε άρθρο του ο Robert N. Kraft, Ph.D., ομότιμος καθηγητής Γνωστικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Otterbein στο Οχάιο των ΗΠΑ, απαριθμώντας τα ψυχικά οφέλη αυτών των επαναλήψεων αλλά και λόγους που επιδιώκουμε να δούμε ξανά την ίδια ταινία.

Γιατί λοιπόν θα δούμε και φέτος τις περιπέτειες του μικρού Kevin McCallister;

«Μόνος στο σπίτι»: Γιατί δεν βαριόμαστε τις ίδιες ταινίες – Τι κερδίζουν όσοι αγαπούν τις επαναλήψεις

Σύμφωνα με τον Δρ Kraft, θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε τα παραπάνω μέσα από τρεις έννοιες της ψυχολογίας: το φαινόμενο της απλής έκθεσης, το φαινόμενο Mister Rogers και την αρχή της ελάχιστης προσπάθειας.

Κατά το το φαινόμενο της απλής έκθεσης, μας αρέσει κάτι περισσότερο απλά και μόνο επειδή ήρθαμε σε επαφή με αυτό. Ακούμε επί παραδείγματι τα ίδια τραγούδια σε επανάληψη και τα απολαμβάνουμε ακόμη περισσότερο σε κάθε αναπαραγωγή. «Με τις επανειλημμένες προβολές της ίδιας ταινίας, μας αρέσει περισσότερο και νιώθουμε μεγαλύτερη σύνδεση κάθε φορά. Με τις εκπομπές και ταινίες που απολαμβάνουμε, η επανάληψη είναι η μητέρα της αγάπης» εξηγεί.

Στο παιδικό πρόγραμμα “Mister Rogers’ Neighborhood“, ο Fred Rogers ακολουθεί την ίδια ρουτίνα: βάζει τη ζακέτα και τα αθλητικά του παπούτσια καθώς τραγουδά το ίδιο καθησυχαστικό τραγουδάκι. «Το έκανε για να εξασφαλίσει την απαραίτητη σταθερότητα και άνεση στους μικρούς θεατές του» αναφέρει ο καθηγητής και επικαλείται έρευνα που έδειξε ότι η επανάληψη (φαινόμενο Mister Rogers) λειτουργεί και στους ενήλικες. «Η γνώση του τι θα συμβεί προσδίδει τάξη και ασφάλεια, ειδικά σε περιόδους που η ζωή μας μοιάζει άβολη λιγότερο υπό έλεγχο».

Τέλος, σύμφωνα με την αρχή της ελάχιστης προσπάθειας, αν είμαστε εξοικειωμένοι με μια ιστορία μπορούμε να αφήσουμε το μυαλό μας να χαλαρώσει και ταυτόχρονα να ψυχαγωγηθούμε, αφού η παρακολούθηση μια ήδη γνωστής πλοκής απαιτεί λιγότερη γνωστική προσπάθεια.

Τι μας προσφέρουν οι επαναλήψεις;

1. Ικανοποιούν τις συναισθηματικές μας ανάγκες

Όταν ξαναβλέπουμε γνωστές ταινίες και σειρές όπως τα «Φιλαράκια», γινόμαστε αποδέκτες αναμενόμενων ιστοριών και συναισθημάτων. «Ξέρουμε πώς τελειώνουν τα επεισόδια και -το πιο σημαντικό- πώς θα νιώσουμε όταν τελειώσουν. Αυτός είναι ένας λόγος που είναι πιο πιθανό να επιλέξουμε να ξαναδούμε κωμωδίες αντί για δραματικές ταινίες ή τραγωδίες. Πολλοί από εμάς βλέπουμε τις αγαπημένες μας γιορτινές ταινίες αυτή την εποχή του χρόνου επειδή αποζητούμε την ιστορία -και τη συναισθηματική ανταμοιβή που ξέρουμε ότι θα ακολουθήσει» εξηγεί.

2. Μας συνδέουν με το παρελθόν μας (θεραπευτική νοσταλγία)

Παρακολουθώντας ξανά παλιές ταινίες, αναβιώνουμε ημέρες που θυμόμαστε με αγάπη, όπως δηλαδή μας προκαλούν γλυκιά νοσταλγία και μελωδίες από μια συγκεκριμένη δεκαετία. «Οι ταινίες μάς τοποθετούν σε έναν άλλο κόσμο, όχι μόνο στην ιστορία που έχει γραφτεί αλλά και έξω απ’ αυτήν, στην ιστορία της δικής μας ζωής» είτε πρόκειται για πρόσωπα, συζητήσεις ή διάφορα αστεία, σημειώνει ο Δρ Kraft

πηγή: ygeiamou