Συστάσεις στις έγκυες γυναίκες με λοίμωξη του αναπνευστικού εν μέσω Πανδημίας

Τα κλινικά χαρακτηριστικά, η διάγνωση και η αντιμετώπιση της λοίμωξης του αναπνευστικού είναι γενικά παρόμοια σε έγκυες και μη έγκυες ασθενείς.

Ωστόσο, πρέπει να ληφθούν υπόψη μερικοί πρόσθετοι παράγοντες κατά την εγκυμοσύνη, συμπεριλαμβανομένων των μεταβολών στην ευαισθησία σε λοίμωξη, των μεταβολών στη φυσιολογία της μητέρας και της επίδρασης της λοίμωξης και της θεραπείας της στο έμβρυο.

Οι κλινικές εκδηλώσεις, η διάγνωση και η αντιμετώπιση των λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος στο γενικό πληθυσμό εξετάζονται ξεχωριστά για το κοινό κρυολόγημα, τη γρίπη, την ιγμορίτιδα, την πνευμονία κ.λπ.).

Η συνειδητοποίηση των αλλαγών που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη στην αναπνευστική φυσιολογία είναι σημαντική για τη διαχείριση της αναπνευστικής νόσου κατά την εγκυμοσύνη Τέτοιες αλλαγές επιτρέπουν στην έγκυο να ανταποκριθεί στις αναπνευστικές και μεταβολικές ανάγκες του εμβρύου

● Δύσπνοια ή δυσφορία στην αναπνοή είναι συχνή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επιπλέον, τόσο οι καρδιαγγειακές όσο και οι αναπνευστικές αλλαγές συνοδεύουν την κανονική εγκυμοσύνη που μπορεί να επηρεάσει την αναπνοή.

● Τα δύο τρίτα των εγκύων εμφανίζουν μια αίσθηση της δύσπνοιας (που συχνά περιγράφεται ως «πείνα στον αέρα»). Αυτό το σύμπτωμα συνήθως ξεκινά κατά τη διάρκεια του πρώτου ή του δεύτερου τριμήνου, η συχνότητα αυξάνεται κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριμήνου και στη συνέχεια είναι σχετικά σταθερή κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου.

● Όταν μια έγκυος παραπονιέται για δύσπνοια, ο ιατρός θα πρέπει να καθορίσει εάν τα συμπτώματά της οφείλονται σε υποκείμενη νόσο  ή σε φυσιολογικό υπεραερισμό που προκαλείται από προγεστερόνη.

● Η φυσιολογική δύσπνοια της εγκυμοσύνης είναι σταδιακή. η ξαφνική εμφάνιση ή η παρουσία βήχα, συριγμό, ραβδώσεις, θωρακικός πόνος, πυρετός ή αιμόπτυση υποδηλώνει μια παθολογική διαδικασία που απαιτεί περαιτέρω αξιολόγηση.

● Η ιστορία και η φυσική εξέταση οδηγούν σε ακριβείς διαγνώσεις στους περισσότερους ασθενείς με δύσπνοια. Για τις γυναίκες στις οποίες χρειάζονται πρόσθετες πληροφορίες για τη διάγνωση, αλλά δεν πιστεύεται ότι έχουν πνευμονική εμβολή, οι ακτινογραφίες του θώρακα και / ή η πνευμονική λειτουργία είναι τυπικά οι πρώτες δοκιμασίες που ελήφθησαν

● Πρόσθετες εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν απεικόνιση (πνευμονική σάρωση με διάχυση αερισμού ή υπολογισμό CT) για γυναίκες με εικαζόμενη πνευμονική εμβολή ή επίπεδα νατριουρητικών πεπτιδίων εγκεφάλου ή ηχοκαρδιογραφία για έγκυες γυναίκες με υποψία καρδιακής αιτίας δύσπνοιας. Λόγω των αυξήσεων του D-διμερούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η μέτρηση του D-διμερούς έχει περιορισμένη χρησιμότητα για τη διάγνωση της πνευμονικής εμβολής κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Σε γενικές γραμμές, ο θηλασμός δεν πρέπει να αποθαρρύνεται λόγω λοίμωξης της μητρικής αναπνευστικής οδού.

Ο θηλασμός είναι η προτιμώμενη μέθοδος σίτισης και πιθανόν να προσφέρει κάποια παθητική ανοσία στο νεογέννητο. Τα περισσότερα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αναπνευστικής νόσου κατά την εγκυμοσύνη είναι επίσης αποδεκτά για χρήση σε θηλάζουσες μητέρες. Τα φάρμακα που πρέπει να αποφεύγονται κατά το θηλασμό περιλαμβάνουν τις κινολόνες και τις τετρακυκλίνες