Ο βιρτουόζος καρεκλοκένταυρος

Δε σε κοροϊδεύω, ούτε σε υποτιμώ! Πίστεψέ με! Αυτή είναι η αλήθεια! Για όσα θα διαβάσεις παρακάτω, δε θα ήθελα να απορήσεις. Απλά να κατανοήσεις τη σκληρή, άδικη και κακή πραγματικότητα που βιώνουν κάποιοι συμπολίτες σου σε τούτη τη ζωή. Οι δύσμοιροι...

Προτού βιαστείς να κατακρίνεις όσα θα ακολουθήσουν, θέλω μόνο να κοιτάξεις στον καθρέπτη και να απαντήσεις - πρωτίστως - στον εαυτό σου, στην ερώτηση, “εσύ τί θα έκανες αν βρισκόσουν σε αυτήν τη δύσκολη θέση”. Ποιά θέση; Τη σίγουρη θέση που φαίνεται πως χάνεις...

Δεν ετοιμάζομαι να σου πω κάποιο παραμύθι, αλλά πλάσε με το νου σου την εικόνα να κρέμεται ένας άνθρωπος που υποτίθεται ότι ασκεί λειτούργημα κι εργάζεται στον ευαίσθητο χώρο της Υγείας από μία σταθερή... καρέκλα. Αστείο;

Μη γελάσεις! Οι συνθήκες το επιβάλλουν να είσαι βιρτουόζος καρεκλοκένταυρος στην Ελλάδα του σήμερα, του εγώ, του τίποτα, στην εποχή του εφήμερου, της ιδιοτέλειας και του πρόσκαιρου κέρδους. Αν μπροστά σου παρατηρείς να “πλησιάζει” με ιλιγγιώδη ταχύτητα ο γκρεμός και το τίποτα, δεν είσαι αφελής να κλείσεις τα μάτια και να παραδοθείς στην καταστροφή που σου επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον, τόσο άμεσο που μοιάζει σχεδόν με θλιβερό παρόν. Σε αυτή την εποχή και στην υφιστάμενη κατάσταση της κομματοκρατίας, οφείλεις να ενεργήσεις έξυπνα και χωρίς καθυστέρηση. Να προασπίσεις δηλαδή το προσωπικό όφελος και όσα προνόμια μέχρι σήμερα πίστευες πως δε θα έχανες ποτέ. Ακόμη κι αν χρειαστεί να αποκρύψεις επιμελώς στοιχεία της προσωπικής ταυτότητάς σου... Να τα αρνηθείς, πώς το λένε;

Στην εποχή που ζεις, λοιπόν, πρέπει να είσαι χέλι. Τί σημασία έχει αν πρέπει να “σεβαστείς” άγραφους κανόνες που πλέον δε σου διασφαλίζουν την πολυπόθητη θεσούλα αφού είναι “γραμμένοι” με διαφορετικό χρώμα μελάνι από αυτό της αρεσκείας σου, αν και κάποτε, αυτούς υπηρέτησες σαν πιστός στρατιώτης όσων ασκούσαν κάποτε διοίκηση σε κεντρικό επίπεδο και σε βόλευαν; Εσύ, προσποιείσαι πως δεν τους βλέπεις και σαφώς, δεν παραδίνεσαι αμαχητί. Όπως ακριβώς ενεργείς ήδη...! Αρνείσαι να αφήσεις κενή τη θέση από την οποία σου έχει ζητηθεί επίσημα να απομακρυνθείς και σαφώς, βαδίζεις με επιδέξιους χειρισμούς στην οδό που θέλει, να διεκδικείς από μία χρεοκοπημένη – όχι μόνον οικονομικά, αλλά και ηθικά – χώρα, μέχρι και το τελευταίο ευρώ, ακόμη κι αν δεν το έχεις δουλέψει στο βαθμό που όφειλες να το είχες κάνει! Στρογγυλοκάθεσαι ακόμη και όταν τα ίδια τα προβλήματα του χώρου σου, κινδυνεύουν να τον “πνίξουν” απλά και μόνο για να πείσεις τους καινούργιους... πως αφενός, στη συγκεκριμένη θέση δεν τοποθετήθηκες, αλλά με αξιοκρατικά κριτήρια και βάσει των προσόντων σου, επιλέχθηκες κάποτε κι αφετέρου για να αποδείξεις στους ίδιους, πως για εσένα η υπόθεση “Υγεία” κινείται πέρα και μακριά από κομματικές μαρκίζες.

Με παρόμοια χρεοκοπημένη νοοτροπία, πράττουν και συμπεριφέρονται κι επαγγελματίες του χώρου, βιρτουόζοι καρεκλοκένταυροι αλλά και διπλοθεσίτες της ζωής γενικώς, που θέλουν να διατηρήσουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δε διστάζουν ακόμη και να “χρησιμοποιήσουν” ολόκληρους Συλλόγους, για να προβάλουν τα άδικα... και σκληρά... χτυπήματα της ζωής που δέχονται συστηματικά τους τελευταίους μήνες, ξεχνώντας εντέχνως, το γεγονός πως έπρεπε ήδη να έχουν επιλέξει τη μία από τις δύο θέσεις που μέχρι πρότινος κατείχαν, μήπως και κανένας άνεργος νέος επιστήμονας μπορέσει να εργασθεί!

Παρουσιάζονται δε, ως θύματα των τυφλών δικαστικών αποφάσεων που τους διώχνουν και τους αφήνουν απλήρωτους, την ίδια στιγμή που γνώριζαν πως δεν νομιμοποιούνται να εισπράξουν ούτε ένα ευρώ και συνέχισαν να εργάζονται (ουδείς το αμφισβητεί), στη λογική που θέλει να παίζουν τα ρέστα τους, μήπως και καταφέρουν να εξασφαλίζουν και ένα δεύτερο σίγουρο(;) μισθό!

Σε μία εποχή που οι βιρτουόζοι της υψηλής τέχνης του εκβιασμού ακόμη επιπλέουν, ως φαίνεται οι ανάγκες των πολιτών, θα εξακολουθήσουν να πνίγονται...