Εκτροχιασμένες καταστάσεις

Κοινά παραδεκτή και υπαγορευμένη από τη λογική και τον κοινό νου, είναι η διαπίστωση πως για να αξιολογήσεις μία κατάσταση, οφείλεις πρώτα να την έχεις παρατηρήσει, να έχεις εξετάσει το σύνολο των παραμέτρων της και να έχεις συνυπολογίσει ποιοί σχετίζονται και πρωταγωνιστούν σε αυτήν.

Όταν καταλήγεις να μιλάς για εκτροχιασμένες διαδικασίες συνεδριάσεων συλλογικών οργάνων, θα πρέπει να τεκμηριώσεις με παραδείγματα την αναφορά σου, ώστε ο ισχυρισμός να έχει βαρύτητα και να μην αμφισβητηθεί.

Αν και η παρούσα στήλη θα μπορούσε να ολοκληρωθεί στην επόμενη πρόταση, με τη γράφουσα απλώς να προτρέπει τους αναγνώστες να επισκεφθούν το web tv της εφημερίδας, ώστε οι ίδιοι να εξάγουν τα συμπεράσματά τους παρακολουθώντας τις πολυάριθμες συνεδριάσεις, ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν θα αναδείκνυε δημόσια τη δυσλειτουργία που παρατηρείται στον τρόπο συζήτησης θεμάτων που άπτονται της πορείας του τόπου.

Μπορεί η κάθε αρχή μίας διαδρομής να είναι δύσκολη και να απαιτείται χρόνος για την πιστή εφαρμογή των κανόνων που οφείλουν να διέπουν ένα συλλογικό όργανο, όμως πλέον, η δημόσια εικόνα εκείνων που αφορά όλους εμάς, δεν μπορεί να παραμείνει στο απυρόβλητο.

Σχεδόν δύο χρόνια συμπληρώνονται και οι συνεδριάσεις μοιάζουν τουλάχιστον ξεκούρδιστες ή πιο εύστοχα συνεχίζουν να ξεκουρδίζονται ολοένα και πιο επικίνδυνα.

Πέραν των ζητημάτων χρόνου που διαπιστώνονται σε κάθε συνεδρίαση των μελών, καθώς ενδεικτικά πρέπει να αναφερθεί πως, τα εκτός ημερησίας θέματα ξεπερνούν τη μία ώρα διαλόγου, αν και αυτό ρητά απαγορεύεται, εκτός από το ότι δεν τηρούνται οι χρόνοι τοποθέτησης, με αρκετούς αιρετούς και δη, της πλειοψηφίας να λαμβάνουν άφθονο χρόνο προκειμένου να στηρίξουν την εισήγησή τους όταν αυτή μάλιστα στερείται εξ αρχής επιχειρηματολογίας, παρατηρείται έντονα, η κατ΄ επίφαση λειτουργία του χρονομέτρου σε σημαντικά ζητήματα για τα οποία τοποθετείται ο δήμαρχος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η 26λεπτη δευτερολογία του για το ζήτημα των περιβόητων εκπομπών που μόλις προχθές οδηγήθηκαν στον φίλτατο βρόντο..., το περιεχόμενο της οποίας δεν είχε να προσθέσει κανένα καινούργιο στοιχείο επί της εισήγησης. Παράλληλα, συστηματικές είναι οι αδικαιολόγητες παρεμβάσεις μελών κυρίως της πλειοψηφίας κατά τη διάρκεια τοποθετήσεων συναδέλφων τους και μάλιστα όταν ασκείται έντονη κριτική στην πλειοψηφία, με το προεδρείο να αδυνατεί να θέσει τέλος στις άσκοπες φωνές, που όπως φαίνεται μοναδικό στόχο έχουν να σηκώσουν σκόνη σε μία πολύωρη διαδικασία συνεδρίασης. Η “ποινή” της αποβολής αιρετών από την αίθουσα για τέτοιες προκλητικές περιπτώσεις δε, ποτέ δεν έχει εφαρμοσθεί αν κι αναφέρεται ως απειλή(;) από το προεδρείο, ενώ συστηματικές – πλην όμως άκρως περιττές – είναι οι απαντήσεις “επί προσωπικού...” για τη δημιουργία και μόνον εντυπώσεων, όπως ενδεικτικά έχουν αναφερθεί σχετικά με το ποιοί τελικά ή όχι “φορούν παντελόνια ή παντελονάκια” στις δημόσιες αναφορές τους. (Μα πόση ντροπή...)

Το σύνολο των προαναφερόμενων καταστάσεων, διαμορφώνει ένα άκρως αντι-παραγωγικό κλίμα για το οποίο ευθύνονται και οι αντιπολιτευόμενοι, που δεν έχουν απαιτήσει την τήρηση των κανόνων, στην περίπτωση που το προεδρείο δεν επιβάλλει την τάξη γιατί απλώς... αδυνατεί, εκτός κι αν εξυπηρετεί(;).

Ωστόσο, τα πλείστα προβλήματα που ταλαιπωρούν τον τόπο μας και που απαιτούν την ανάπτυξη ουσιαστικών και μεστών συνεδριάσεων για την εξαγωγή συλλογικών προτάσεων, ιδεών και συμπερασμάτων και κατ΄ επέκταση για την χάραξη μίας αξιοπρεπούς πορείας που θα δίνει λύσεις και δε θα ανακυκλώνει προβλήματα, δεν αφήνουν περιθώρια για τη δημιουργία εκδηλώσεων τέτοιων που απλώς παραπέμπουν σε φιέστες! Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη συζήτηση για το δημοτικό γυμναστήριο Πευκακίων, καθώς και για την αφετηρία των ταξί, θέματα για τα οποία λέγονται πολλά ενώ γίνονται λίγα, με κοινωνικές κι επαγγελματικές ομάδες να βρίσκονται στη δίνη του εμπαιγμού.

Τα παραδείγματα δυσλειτουργίας πολλά, μα το ερώτημα ένα: Πότε επιτέλους το συλλογικό όργανο του τόπου θα λειτουργήσει ορθά, δημοκρατικά, με ελεύθερες κι όχι υπαγορευμένες τοποθετήσεις και το κυριότερο, με σεβασμό απέναντι στους δημότες και χωρίς την ανεκδιήγητου χαρακτήρα συμπεριφορά των πρώτων που κοντοστέκονται στις πλάτες των δεύτερων για να ψιθυρίσουν το “ποίημα”, χτυπώντας τους μάλιστα τόσο υποτιμητικά αλλά και κατευναστικά την πλάτη;