«Η επανάσταση είναι στη φύση μας»

Σημαντικά ζητήματα όπως η σίτιση, η στέγαση, η παραχώρηση αιθουσών για διδασκαλία και πολιτιστικές εκδηλώσεις, η αναγνώριση του επιστημονικού έργου της και η αποδοχή της από την τοπική κοινωνία, αποτελούν για τη φοιτητική κοινότητα της Σύρου ένα «καζάνι» που βράζει διαχρονικά και που κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει κατεβάσει από τη φωτιά.

Σε συνέντευξή του στην «Κοινή Γνώμη» ο νέος πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου Νίκος Κάσδαγλης σκιαγραφεί τον αναβρασμό που επικρατεί γύρω από τα συσσωρευμένα προβλήματα της σχολής, καθιστώντας γνωστή την απόφαση των φοιτητών να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς συνθήκες φοίτησης και διαβίωσης.

Αναφερόμενος στην ανάγκη της φοιτητικής κοινότητας για ομαλή διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας και στήριξη της πολύπλευρης δράσης της από τους φορείς του νησιού, ο πρόεδρος υπογραμμίζει τη συλλογική πρόθεση αντιστροφής του αρνητικού κλίματος, που συντηρείται και οξύνεται τα τελευταία χρόνια, τόσο μέσα από το διάλογο, όσο και από τη δυναμική «φωνή» των μελών της.

Ποια είναι τα κυριότερα ζητήματα, στα οποία θα δώσει έμφαση το νέο διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου;

«Ένα από τα θέματα που συνεχίζουν να μας απασχολούν είναι οι περιορισμένοι χώροι. Το τμήμα μας ξεκίνησε με 60 εισακτέους και έχει φτάσει στους 127. Δεν γίνεται να περνάμε οχτώ ώρες στη σχολή καθισμένοι στο πάτωμα, ή να μην έχουμε την απαιτούμενη υλικοτεχνική δομή για τη στήριξη του design. Πέρυσι, μέσω του ΕΣΠΑ, εξασφαλίστηκαν νέοι υπολογιστές και μηχανήματα, μερικά εκ των οποίων υπολειτουργούν.  Ίσως φταίει και το βάρος της δουλειάς που έχει πέσει πάνω τους. Εξίσου τραγικό είναι και το θέμα της σίτισης. Οι φοιτητές του τμήματος ανέρχονται στα 700-800 άτομα και σήμερα σιτίζονται λιγότεροι από 100. Επιπλέον, η στέγαση έχει περάσει στις λευκές σελίδες. Δεν ασχολείται κανείς μαζί της. Άλλα πανεπιστήμια δίνουν θέσεις σε φοιτητές που το έχουν ανάγκη και εδώ όλα μένουν στα χαρτιά. Στο Ισιδώρειο Ίδρυμα Ερμούπολης φιλοξενούνται μόνο 11 άτομα, όμως αυτό δεν λύνει το πρόβλημα. Ακούγεται ότι γίνονται ενέργειες για την αύξηση του αριθμού, αλλά εκ του πρακτέου δεν έχει γίνει ακόμα κάτι και αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε τα νοίκια μας. Προσπαθούμε χωρίς δωρεάν σίτιση και στέγαση να επιβιώσουμε για να ανταπεξέλθουμε στο δύσκολο πρόγραμμά μας. Γενικά το τμήμα υπολειτουργεί. Δεν έχει τα κατάλληλα χρήματα για να καλύψει τις ανάγκες του σε προγράμματα, εξαρτήματα κ.α. Είμαστε το μόνο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης στην Ελλάδα και είναι αστείο να μην μπορούν να το βοηθήσουν».

Πρόσφατα ο Σύλλογος Διπλωματούχων ΜΣΠΣ κατήγγειλε την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου για τον αποκλεισμό του Τμήματος από τον διαγωνισμό που αφορούσε στην αναδόμηση των αστικών κέντρων των νησιών. Ποια είναι η δική σας θέση;

«Ήταν ξεκάθαρη προσβολή και κατ’ εμέ γελοίο, από τη στιγμή που το μοναδικό τμήμα σχεδίασης στην Ελλάδα βρίσκεται στην έδρα της Περιφέρειας. Ο Φοιτητικός Σύλλογος είναι γενικότερα απογοητευμένος από τις ελάχιστες ευκαιρίες που μας δίνονται. Μη θίξουμε το θέμα της ΤΣΜΕΔΕ. Είναι αστείο να τρώμε τα ίδια χρόνια, το ίδιο πρόγραμμα σπουδών, τις ίδιες ασχολίες με αντίστοιχους συναδέλφους μας μηχανικούς και να μην εντασσόμαστε μέσα σε αυτό. Το μπορεί να χρησιμοποιήσει κάλλιστα η Περιφέρεια και να πει, «μα εμείς θέλαμε μηχανικούς της ΤΣΜΕΔΕ». Όλη αυτή η κατάσταση μας θλίβει, γιατί δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό πως τα πάντα σήμερα είναι παραγωγή, design. Και η ίδια μας η χώρα μας αναγκάζει να φεύγουμε από αυτή. Οι ευκαιρίες που μας δίνονται για να αναπτυχθούμε είναι ελάχιστες. Κι αυτές μας τις παίρνουν μέσα από τα χέρια. Δε βλέπουμε την τοπική αυτοδιοίκηση να μας αναγνωρίζει. Ώρες ώρες, αισθανόμαστε πως η Σύρος μας απορρίπτει. Κάνουν παράπονα για τα πάρτι, τις εκδηλώσεις μας, για εμάς τους ίδιους. Όταν έχεις ένα βεβαρημένο πρόγραμμα σπουδών και μάλιστα σε μια ηλικία, όπως αυτή, χρειάζεται να ξεδώσεις λίγο. Κι όχι απλά δεν μας στηρίζουν, μας πετάνε. Οι χώροι δε δίνονται. Έχουμε ακούσει άπειρες φορές ότι ο δήμος και το πανεπιστήμιο προσπαθούν να βρουν έναν χώρο. Στηρίχτε μας, για να σας στηρίξουμε. Στηρίζουμε τη Σύρο, την αγαπάμε, περνάμε τα καλύτερά μας χρόνια εδώ και αν δεν υπήρχαν οι φοιτητές, το νησί δεν θα είχε ζωή το χειμώνα. Παρόλα αυτά, το μόνο που βλέπουμε είναι μια απόρριψη. Αλλά κανείς δεν θα μας πάρει αυτά που έχουμε δικαίωμα να κάνουμε. Δεν θα είμαστε ρομπότ. Αναγκαζόμαστε να έχουμε ένα τρομερά δύσκολο πρόγραμμα σπουδών και ο κόπος μας να μην αναγνωρίζεται. Δεν θα πέσουμε άμαχοι. Θα κάνουμε τα πάντα όπως έκαναν οι προηγούμενοι. Γιατί όλοι έχουμε έναν στόχο. Μία φορά θα ζήσουμε έτσι κι αλλιώς και θα τα καταφέρουμε».

Στην προσπάθειά σας αυτή έχετε τη στήριξη της Διοίκησης και του εκπαιδευτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου;

«Το Πανεπιστήμιο έχει μία τάση γενικότερα να μας πνίγει, αλλά όχι με κακό τρόπο πάντα. Προσπαθεί. Κυνηγάει καταστάσεις. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τους χώρους. Οι αίθουσες πληροφορικής λειτουργούν σε συγκεκριμένες ώρες και δεν έχουμε πάντα πρόσβαση για τις εργασίες μας. Επιπλέον για να δοθεί αίθουσα σε μία πολιτιστική ομάδα πρέπει να μπλεχτεί σε μία ολόκληρη γραφειοκρατία. Σε ένα τμήμα 800 ατόμων δεν γίνεται να υφίσταται τέτοια ασυνεννοησία μεταξύ εκπαιδευτικού δυναμικού και φοιτητών. Υπάρχουν καθηγητές που προσπαθούν και καλύπτουν ώρες. Κάποιοι από αυτούς κάνουν και υπερωρίες τις οποίες δεν πληρώνονται. Όπως είναι γνωστό, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου οικονομικά καταρρέει. Είναι το μόνο πανεπιστημιακό ίδρυμα στην Ελλάδα που δεν έχει ούτε κληροδοτήματα ούτε τίποτα. Πληρώνει τους χώρους του, τους νοικιάζει ακριβά και για να τους μετατρέψει σε πανεπιστημιακό ίδρυμα χρειάζεται πόρους. Επομένως μειώνονται γενικά και τα λεφτά που έχουμε ως τμήμα για τις ανάγκες μας. Για παράδειγμα στο θέμα της σίτισης, μονίμως μειώνει τις θέσεις ή τις κρατάει σταθερές χωρίς να τις αυξάνει αναγκάζοντας εμάς να φτάσουμε στα άκρα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να πεινάει έστω και ένας. Είμαστε μια δεμένη και δυνατή φοιτητική κοινωνία και δεν ανεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις. Και θα παλέψουμε γι’ αυτό. Είμαστε υπέρ του διαλόγου. Αλλά όταν φωνάζεις και δεν σ’ ακούνε, απογοητεύεσαι και πεισμώνεις. Είναι και η φύση της ηλικίας αυτής, που έχει την επανάσταση μέσα της. Οπότε, την τρίχα την κάνει τριχιά. Στο συγκεκριμένο ζήτημα όχι αδίκως όμως. Γενικά είμαστε ένας φοιτητικός σύλλογος προσγειωμένος. Απλώς όταν ζητάμε, το λογικό, είναι γελοίο να μη μας το δίνουν. Μας απογοητεύει, αλλά δεν θα πέσουμε άμαχοι».

Ο Σύλλογος είναι θετικός στη δημιουργίας ενός νέου πανεπιστημιακού κτηρίου στην περιοχή της Βάρης;

«Το να γίνει ένα φοιτητικό campus στη Βάρη, νομίζω ότι θα συνέφερε γενικά τη φοιτητική κοινότητα. Σήμερα, με όλους αυτούς τους διάσπαρτους χώρους, χάνεις χρόνο για να πας από τη μία αίθουσα στην άλλη. Αν ένας φοιτητής πρέπει να πάει στη Βιβλιοθήκη πρέπει να οργανώσει όλη τη μέρα του για να το κάνει. Δεν υπάρχει κάτι δυσκολότερο από αυτό. Αν γίνει ένα campus και είναι όλα συγκεντρωμένα σε αυτό, θα βοηθήσει. Είναι όμως ανέφικτο να υλοποιηθεί σε 35 μόνο στρέμματα, όπως ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Η Σύρος διατίθεται να χρησιμοποιήσει τον υπόλοιπο χώρο ως τουριστικό θέρετρο και όχι ως ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, δηλαδή σε έναν εφήμερο τουρισμό και όχι σε ένα ουσιαστικό κέρδος για τη χώρα ολόκληρη. Για μία ακόμη φορά το κράτος εστιάζει στον τουρισμό και όχι στη μόρφωση ή την παιδεία».