Βελτίωση των δεξιοτήτων τους

Η συμβολή της εργοθεραπείας στην αντιμετώπιση των διαταραχών που εμποδίζουν τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών, καθώς και ο ρόλος της λογοθεραπείας στη βελτίωση της γλωσσικής ικανότητας ατόμων με προβλήματα επικοινωνίας αναλύθηκαν διεξοδικά στην ανοικτή ομιλία που διοργάνωσαν στο Πνευματικό Κέντρο Σύρου – Ερμούπολης, η εργοθεραπεύτρια Ελένη Δαβανέλου και η λογοπεδικός Ελένη Απέργη.

Υπερκινητικότητα και έλλειψη προσήλωσης

Στην εισήγησή της, με θέμα “Γνωρίζοντας την παιδική εργοθεραπεία, πώς και σε ποια παιδιά απευθύνεται”, η κ. Δαβανέλου επικεντρώθηκε στην αξιοσημείωτη δυσκολία ορισμένων παιδιών, είτε με συμπτώματα υπερκινητικότητας, είτε με εμφανή αδυναμία προσήλωσης, να αναπτύξουν τις καθημερινές δεξιότητές τους.

Οι νευρολογικές παθήσεις, η ελαττωμένη μαθησιακή ικανότητα, τα συγγενή σύνδρομα και η διανοητική και κινητική καθυστέρηση είναι κάποιες από τις περιπτώσεις που χρήζουν εργοθεραπευτικής αξιολόγησης τόσο για τη θεραπεία, όσο και την πρόληψη των μελλοντικών δυσκολιών. Παράλληλα, έκρινε απαραίτητη τη λειτουργία ενός κατάλληλα εξοπλισμένου χώρου, όπου μέσα από ειδικά επιλεγμένες δραστηριότητες οι εργοθεραπευτές προσπαθούν να αναβαθμίσουν τις δεξιότητες που δεν έχουν καταφέρει αυτά τα παιδιά να αναπτύξουν, όπως την ικανότητα για συντονισμένες κινήσεις και έλεγχο των κινήσεων, τη σωστή αντίληψη του σώματος, τη διευθέτηση του χρόνου, τη συγκέντρωση της προσοχής, τον προσανατολισμό και τη μνήμη.

Απαραίτητη η συνεργασία θεραπευτών - γονέων

Ωστόσο, για την αποτελεσματικότερη θεραπεία των παιδιών, απαιτείται επίσης η συνεργασία των γονιών με τον εργοθεραπευτή οι οποίοι, ακολουθώντας τις οδηγίες του εργοθεραπευτή, καλούνται να συνεχίζουν την πρακτική αυτή εξάσκηση και στο σπίτι. Κατέστησε δε γνωστό ότι δεν είναι λίγοι οι γονείς εκείνοι οι οποίοι απευθύνονται σε ειδικό, αισθανόμενοι ότι δεν έχουν την ικανότητα να βοηθήσουν οι ίδιοι τα παιδιά τους. “Συνήθως, τα συγκρίνουν με άλλα παιδιά της ίδιας ηλικίας και παρατηρούν ότι υπάρχουν κάποιες δυσκολίες, τις οποίες δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν χωρίς βοήθεια. Από την πλευρά της, διασαφήνισε ότι ο γονιός είναι ο πλέον κατάλληλος να γνωρίζει τα προβλήματα του παιδιού, τις ανησυχίες του και φυσικά να ενδιαφέρεται για τη βελτίωσή του. Ως εκ τούτου, “ο εργοθεραπευτής θα πρέπει να έχει συνεχή επαφή με τους γονείς, να τους ενημερώνει και να τους κατευθύνει για τον τρόπο που θα πρέπει να χειρίζονται κάποιες καταστάσεις στο σπίτι” ανέφερε χαρακτηριστικά.

Αντιμετώπιση των δυσκολιών στην παιδική ηλικία

Επιπλέον, διευκρίνισε ότι η διάρκεια θεραπείας διαφέρει ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας που αντιμετωπίζει ένα παιδί. “Ένα παιδί που εμφανίζει μία διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, όπως αυτισμό θα ακολουθήσει τη θεραπεία για πολλά χρόνια, ίσως και για όλη του τη ζωή. Αντίθετα, η θεραπεία ενός παιδιού με γραφοκινητική δυσκολία, το οποίο αδυνατεί να κρατήσει μολύβι ή να κόψει με το ψαλίδι, είναι κάτι που θα τελειώσει σχετικά σύντομα” σημείωσε η κ. Δαβανέλου στην “Κοινή Γνώμη”.

“Εν κατακλείδι, διαπιστώνουμε πόσα πράγματα από όλα αυτά που κάνουμε ως ενήλικες κατακτώνται στην παιδική ηλικία και πόσο σημαντικά είναι για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε σε όλους τους τομείς της ενήλικης ζωής μας. Στην εργασία μας, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στις σπουδές μας” τόνισε, θυμίζοντας ότι οι δυσκολίες που εμφανίζονται στην παιδική ηλικία θα πρέπει να διερευνώνται και να ξεπερνιούνται σε αυτή τη φάση της ζωής.

Γλωσσικές δυσκολίες λόγω μείωσης ερεθισμάτων

Τις δυσλειτουργίες που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά στην ανάπτυξη της γλωσσικής έκφρασης και κατανόησης, στην άρθρωση και τέλος, στη ροή της ομιλίας τους ανέλυσε η λογοπεδικός, Ελένη Απέργη. Στην εισήγησή της με θέμα “Πώς να διευκολύνουμε την ανάπτυξη του λόγου των παιδιών”, η κ. Απέργη αναφέρθηκε στα χρονολογικά στάδια της φυσιολογικής ανάπτυξης, ενώ στη συνέχεια έδωσε οδηγίες στους γονείς για να συμβάλουν καθοριστικά στην καθαρότερη ομιλία των παιδιών τους.

Όπως επεσήμανε, η θεραπεία ενός παιδιού εξαρτάται από την εκδηλωθείσα παθολογία. “Στην περίπτωση που το πρόβλημα εστιάζεται στην έκφραση ενός απλού φωνήματος, όπως είναι το “ρο”, αυτό δεν απαιτεί πολύ χρόνο. Διορθώνεται εύκολα. Όταν όμως, ένα παιδί έχει καθυστερήσει να μιλήσει, παρουσιάζοντας συγχρόνως και άλλες δυσκολίες, τότε η θεραπεία απαιτεί περισσότερο χρόνο” δήλωσε στην “Κοινή Γνώμη” διευκρινίζοντας, ότι περισσότερο χρονοβόρες αποβαίνουν οι θεραπείες σε περιπτώσεις αυτισμού, συγγενών συνδρόμων και εγκεφαλικής παράλυσης. “Θα πρέπει να δουλεύουμε, μέχρι το παιδί να αναπτύξει ένα σωστό λόγο, καθαρότητα στην ομιλία και κατ' επέκταση να μπορεί να επικοινωνεί με άλλους” πρόσθεσε, κρίνοντας επιβεβλημένη τη συμβολή των γονέων, οι οποίοι θα πρέπει να δείχνουν στο πρόβλημα των παιδιών τους τη δέουσα προσοχή. “Είναι καλό να τους δίνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα ερεθίσματα γίνεται. Είτε προτρέποντας τα να παίζουν με άλλα παιδιά, είτε με το να τους μιλάμε πολύ” ανέφερε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι τα μειωμένα ερεθίσματα δημιουργούν σημαντικές δυσκολίες.