Μία έκπληξη

Περίμενα εναγωνίως και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση να δω κάτι να με εκπλήξει.

Καθώς τις εκλογές των τελευταίων δεκαετιών τις έχω βιώσει με τον πιο οδυνηρό τρόπο, όχι μόνο για τα αποτελέσματα τους, που γινόντουσαν αισθητά στην πορεία από την εφαρμογή πολιτικών που με πήγαιναν ως πολίτη από το κακό στο χειρότερο, αλλά και λόγω επαγγέλματος, που με υποχρεώνει, όλα αυτά τα χρόνια, να βρίσκομαι στη δίνη των πολιτικών γεγονότων.

Μία έκπληξη που θα με κάνει να αλλάξω τη θεώρηση μου για τη μανιέρα των υποψηφίων στον τρόπο αντιμετώπισης των ψηφοφόρων.

Και να που και σε αυτές τις εκλογές είναι σαν να ζω τη μέρα της μαρμότας, με επαναλαμβανόμενες, δεκαετίες τώρα, τις ίδιες συμπεριφορές, τις ίδιες λογικές, την ίδια υποσχεσιολογία, τους ίδιους τοπικούς κομματάρχες, τις ίδιες λασποεπιθέσεις, τις ίδιες μεθοδεύσεις, τα ίδια ταξίματα, τις ίδιες εξυπηρετήσεις.

Ανακοινώσεις άνευρων προγραμματικών θέσεων, έτσι για να φανεί ότι έχει ο κάθε υποψήφιος κάτι να πει για όσα πρέπει να γίνουν και να χαϊδευτούν τα αυτιά των ψηφοφόρων μήπως και πιστέψουν ότι υπάρχει ενδιαφέρον για τα προβλήματα τους. «Θα σας εξαφανίσωμεν…θα σας εξασφαλίσωμεν» κατά την Μαυρογιαλούρικη εκδοχή.

Δημόσιες ανακοινώσεις άνευ ουσίας για κάθε πιθανή ή απίθανη προεκλογική ενέργεια, δράση και παρουσία των υποψηφίων, απλώς και μόνο για να φιγουράρει το όνομα τους στα μέσα ενημέρωσης, με κάθε μικρονοικοκυραίο υποψήφιο να τις αναπαράγει, δικαιολογώντας την παρουσία του στο ψηφοδέλτιο. «Νοικοκυρές δεν είμαστε; Τι χρειάζεται ο τόπος για να ορθοποδήσει; Νοικοκυριό. Αυτά μου είπανε και με πείσανε», εξηγούσε «Η βουλευτίνα».

Συνεχής παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς αποτελούν το προσφορότερο μέσον εκτόνωσης της πώρωσης των οπαδών, που ξεσπαθώνουν κάθε απωθημένο τους στην αρένα του ξεκατινιάσματος. «Θα σε εκθέσω κι εσένα. Εγώ θα μιλώ κι εσύ θα δείχνεις», έλεγε η «Κυρία Δήμαρχος».

Πολιτικές συμμαχίες, κολοτούμπες, παντρέματα και διαζύγια, έτσι για να κλείσουν τα ψηφοδέλτια με όσο το δυνατόν περισσότερους εκτιθέμενους κι άντε μετά οι «κομματάρχες» να μπορέσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. «Μου έλεγαν και σας έλεγα…Α ρε καημένε Γκόρτζο», που ξεπουλήθηκε για τα πολιτικά συμφέροντα του εφοπλιστή Κασανδρή.

Γυροβολιά στις γειτονιές, για την επιτόπια καταγραφή των προβλημάτων, λέει, που θα λυθούν, λέει, με «θεσούλες» λέει, οι οποίες κι αν δεν υπάρχουν εφευρίσκονται. «Δεν θα αφήσουμε τα χελιδόνια να μας κουτσουλάνε όλη μέρα. Θα διορίσουμε τέσσερις να τα διώχνουν με τα καλάμια».

Ταξίματα, πολλά ταξίματα, που συνοδεύονται από φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, για την κατοχύρωση της ψήφου, έτσι για να δελεαστούν οι ψηφοφόροι. «Άμα ζητάνε την ψήφο μας πέφτουνε στα πόδια μας και μας παρακαλάνε, όταν βγούνε μην τον είδατε», έλεγε στον ψεύτη ο ψηφοφόρος κ. Πατατιάς.

Μετρημένα σταυρουδάκια, σε ψηφοδέλτια που μοιράζονται σωρηδόν, με την πεποίθηση ότι ο ψηφοφόρος θα το έχει στην τσέπη σαν συνωμοτικό μήνυμα, σαν αγιασμένη ευχή, σαν κρυφό κώδικα υποχρέωσης. «3.960 ψηφοφόρους τους έχω εδώ! Τους κρατάω στη χούφτα μου! Βουλευτής βγήκες; Όχι. Ε, αμόλα τους! Τι τους έχεις και τους κρατάς;», σχολίαζε ο «Θανασάκης ο πολιτευόμενος».

Όλα ίδια, σταθερά και απαράλαχτα επί χρόνια και χρόνια και η έκπληξη πουθενά.

Πουθενά ο φρέσκος λόγος, η σπιρτόζικη σκέψη, οι σύγχρονες ιδέες, οι προχωρημένες προοπτικές, οι ντόμπρες κουβέντες, η πρόταξη της ικανότητας, η ξεκάθαρη προσέγγιση.

Για αυτό κι εγώ «μαύρο. Μαύρο δαγκωτό στον Μαυρογιαλούρο».