Κραυγή γονιών για τα κωφά παιδιά τους

Η πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να προχωρήσει στην αναστολή λειτουργίας του νηπιαγωγείου του Ειδικού Σχολείου Κωφών και Βαρήκοων Πάτρας, στο πλαίσιο του οποίου λειτουργεί και το πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης, αφήνει ακάλυπτα τα παιδιά και τους γονείς.

Αντιμέτωπες με τον κίνδυνο να χάσουν τη δυνατότητα της πρώιμης παρέμβασης στα παιδιά τους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής, βρίσκονται οικογένειες της περιφέρειάς μας.

Η πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να προχωρήσει στην αναστολή λειτουργίας του νηπιαγωγείου του Ειδικού Σχολείου Κωφών και Βαρήκοων Πάτρας, στο πλαίσιο του οποίου λειτουργεί και το πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης, αφήνει ακάλυπτα τα παιδιά και τους γονείς.

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

«Είμαστε γονείς τριών κοριτσιών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα βαρηκοΐας. Η μεγαλύτερη κόρη μας φοιτά στο νηπιαγωγείο και οι άλλες δύο 3,5 ετών από πέρυσι τον Φεβρουάριο παρακολουθούσαν το πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης ώστε να μπορέσουν να μάθουν τη γλώσσα. Στο ίδιο πρόγραμμα είναι ενταγμένα και τα παιδιά άλλων πέντε οικογενειών της περιφέρειάς μας. Φέτος μας ανακοινώθηκε ότι θα κλείσει το νηπιαγωγείο κι έτσι τα παιδιά μας και εμείς που εκπαιδευόμασταν στο πρόγραμμα αυτό θα μείνουμε ακάλυπτοι. Είναι δυνατόν να αφήνουν τα παιδιά μας στην τύχη τους και εμάς αβοήθητους. Ελεος!» δήλωσε στην «Π» ο πατέρας των τριών κοριτσιών, τα στοιχεία του οποίου είναι στη διάθεση της «Π».

ΒΕΝΕΤΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η «Π» απευθύνθηκε στην πρόεδρο του Ιδρύματος Κωφών και Βαρήκοων Ελλάδας η ο οποία είναι ομότιμη καθηγήτρια και πρώην πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών Βενέτα Λαμπροπούλου, η οποία έφερε στη χώρα μας, από την Αμερική, την εκπαίδευση των κωφών παιδιών.

«Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι εάν δεν αρχίσουν νωρίς τα παιδιά που είναι κωφά την εκπαίδευσή τους δεν θα έχουν πρόοδο και δεν θα μάθουν τη γλώσσα. Τα τρία πρώτα χρόνια πρέπει να εκπαιδεύονται τα ίδια και οι γονείς τους. Δεν είναι δυνατόν να περιπαίζουν τα παιδιά αυτά. Ακόμα και ένα να ήταν, το κράτος οφείλει να του παράσχει την εκπαίδευση που πρέπει. Ποιος παίρνει την ευθύνη να καταδικάσει ένα παιδί;».

Η κ. Λαμπροπούλου υπογραμμίζει ότι σε όλα τα κράτη του κόσμου λειτουργούν ειδικά σχολεία στη χώρα μας τα παιδιά με αναπηρίες τα εντάσσουν τα κανονικά και βάζουν μία παράλληλη στήριξη. «Τι κάνουν εκτός από τα να τα στιγματίζουν; εγώ αυτά τα χαρακτηρίζω ως ασυλοποίηση της ειδικής αγωγής. Χωρίς ειδικούς δασκάλους πώς θα εκπαιδευτούν αυτά τα παιδιά; Αυτές οι τακτικές είναι άκρως αντιεπιστημονικές. Είμαι πολύ στενοχωρημένη με αυτή την κατάσταση που καταδικάζει τόσα παιδιά να μένουν ανεκπαίδευτα».

Εστιάζοντας στην περίπτωση της Πάτρας, η κ. Λαμπροπούλου υπογραμμίζει ότι η συγκεκριμένη νηπιαγωγός που υπηρετεί στο σχολείο Κωφών της Πάτρας «είναι εξειδικευμένη. Έχει εργαστεί στην Αγγλία έχει κάνει ειδική εκπαίδευση ακόμα και στα κοχλιακά εμφυτεύματα ώστε να εκπαιδεύει τα παιδιά και τους γονείς τους στη χρήση τους. Ίσως είναι και η μοναδική στην Ελλάδα που έχει αυτό το επίπεδο εκπαίδευσης. Αντί να την εκμεταλλευτεί το κράτος προς όφελος των παιδιών θα την πάει σε ένα σχολείο ακουόντων στερώντας τις υπηρεσίες της από τα παιδιά που την έχουν ανάγκη. Αν το κάνουν αυτό καταδικάζουν αυτά τα παιδιά. Το ίδρυμα προσφέρεται να βοηθήσει με κάθε τρόπο διότι ακόμα και ένα παιδί πρέπει να έχει τη φροντίδα που πρέπει».

Μαρίνα Ριζογιάννη