Παράπονο πιστού

Έπεσα στη μέση κάποιας εκπομπής του ραδιοφώνου. Δεν έμαθα ποιος τα έλεγε. Ήταν η απελπισμένη, οργισμένη, βλάσφημη φωνή ενός Εβραίου από τα στρατόπεδα των Ναζί. "Αν υπάρχει Θεός, θα πρέπει να πέσει να μου φιλήσει τα πόδια για να τον συγχωρήσω. Μάθαμε ότι όσες φορές μας έστειλε ο Θεός μια καταστροφή, κατακλυσμό, κλπ, ήταν διότι είχαμε εγκαταλείψει την πίστη μας σε Εκείνον. Αυτή τη φορά όμως τιμωρούμαστε επειδή εμμένομε στην πίστη μας". Ανατριχιαστικό!

Τι να φανταστώ; Ένα είναι ότι δεν υπάρχει Θεός. Ποτέ κανένας δεν τον είδε, βεβαιώνει ο Θεολόγος Ιωάννης. Πώς να πιστέψω ότι υπάρχει κάποιος που ποτέ κανένας δεν τον έχει δει; Όσες προσπάθειες έγιναν να αποδειχθεί λογικά η ύπαρξή Του, κατέληξαν σε αδιέξοδο. Από την άλλη, το ότι δεν μπορώ να δω κάτι δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Όσες προσπάθειες έχουν γίνει να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει, κατέληξαν σε αδιέξοδο. Απλώς μιλάμε για αναπόδεικτη πίστη, όχι για λογική γνώση. Και η πίστη δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί με αισθητή παρατήρηση, χωρίς να σημαίνει ότι είναι λανθασμένη. Καθημερινά κατακλυζόμαστε από παντού με πληροφορίες που τις πιστεύομε ή όχι, συχνά σκόπιμα σκηνοθετημένες, ακριβώς για να μας εξαπατήσουν.

Άλλη σκέψη είναι ότι οι Εβραίοι τιμωρούνται επειδή σταύρωσαν το Χριστό. Ναι, μα ο ίδιος ο Ιησούς δίδαξε τη συχώρεση. "Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά" (Ματθαίος). Η σκέψη της τιμωρίας των Εβραίων 2000 χρόνια αργότερα είναι ασύμβατη με τη διδασκαλία του Ιησού. Κάθε προσπάθεια για να αποδειχθεί το εξορισμού αναπόδεικτο είναι μάταιη. Το πιστεύομε ή όχι. Όμως, τελικά ενεργούμε σύμφωνα με την πίστη μας. Τι κάνομε;

Τα θαύματα έχουν προβληθεί σαν αποδεικτικά στοιχεία. Όμως, όλα είτε εξηγούνται στη βάση των φυσικών νόμων και της στατιστικής τυχαιότητας ή δεν έχομε επαρκή στοιχεία για να τα κρίνουμε. Ακόμη και για την Ανάσταση του Κυρίου, έχομε τη μαρτυρία δύο αυτοπτών, Ματθαίου και Ιωάννη, έστω και σε αντίγραφα, όσο αξιόπιστες είναι οι αντιγραφές, αλλά και σ΄ αυτά μαθαίνομε ότι οι μαθητές Του Τον είδαν, Τον άκουσαν, αλλά κανείς ποτέ δεν Τον άγγιξε. Μα η αφή είναι η πιο αξιόπιστη από τις αισθήσεις μας. Τελικά, πιστεύομε ή όχι; Και, επομένως, τι κάνομε;

Μια απάντηση μπορεί να στηριχτεί σε ό,τι έγραψα ήδη. Τα θαύματα μπορούν να εξηγηθούν στη βάση των φυσικών νόμων, στο "Έλα Χριστέ και Παναγιά, κούνα και συ το χέρι σου", που αντιστοιχεί στο αρχαίο "Συν Αθηνά και χείρα κίνει". Τα φυσικά αποτελέσματα των ανθρώπινων πράξεων οφείλονται στις ανθρώπινες ενέργειες και δεν επιτρέπεται να τα φορτώνουμε στον Αόρατο Θεό. Αυτή τη στιγμή είναι μάταιο να μεμφόμαστε τον Κύριο για ό,τι συμβαίνει στην Ουκρανία. Υπεύθυνοι είναι άνθρωποι. Ο Θεός, λέει η πίστη μας, μας έδωσε το δικαίωμα να διαλέξουμε. Να φάμε ή να μη φάμε τον απαγορευμένο καρπό. Αφότου τον φάγαμε, έχομε εμείς ακέραιη την ευθύνη για ό,τι κάνομε και τις συνέπειές του, χωρίς παραβιάσεις των φυσικών νόμων που, αν υπάρχει προσωπικός Θεός, αυτές είναι η βούλησή Του. Σαν οδηγός των πράξεών μας όμως η διδασκαλία του Ιησού, ισχύει είτε πιστεύομε ότι υπάρχει Θεός είτε όχι. Υπάρχουν, φυσικά, δυσνόητα σημεία, αλλά, μην ξεχνάμε ότι τα κείμενα που διαθέτομε είναι αντίγραφα των αρχικών, που κι αυτά ήταν ό,τι θυμόνταν ή είχαν ακούσει οι Ευαγγελιστές. Τα σφάλματα που έχουν υπεισέλθει επομένως είναι αναμενόμενα και μεγάλα. Παρά ταύτα, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο κεντρικός άξονας της διδασκαλίας του Κυρίου είναι το "Αγαπάτε αλλήλους" σε ατομικό επίπεδο και το "Ειρήνη υμίν" σε κοινωνικό. Τα όσα ανατριχιαστικά υπέφεραν οι Εβραίοι από το ναζισμό δεν ήταν τιμωρία του Θεού για παράβαση των εντολών Του, αλλά ευθεία συνέπεια των ανθρώπινων πράξεων. Τα όσα υποφέρουν αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι στην Ουκρανία δεν οφείλονται στον Κύριο, αλλά σε ανθρώπινες ενέργειες.

Η κοινωνία αποτελείται από ανθρώπους. Λειτουργεί με νόμους που οι άνθρωποι αποφασίζουν. Έχει ηγέτες που τα μέλη της τους ανέχονται. Και η κοινωνία έτσι σχηματισμένη από ανθρώπους ασκεί στον καθένα βία για να ακολουθεί τους νόμους της. Το άτομο είναι ανίσχυρο απέναντι στην κοινωνία, όσο ανίσχυρο είναι και απέναντι στο Θεό που πιστεύει. Είναι άδικο και λάθος να φορτώνουμε την ευθύνη των πράξεων μιας κοινωνίας στα μέλη της. Είναι η κυνική δικαιολογία της άρχουσας τάξης που ισχυρίζεται πως κάθε κοινωνία έχει αρχηγό της αυτόν που της αξίζει και επομένως δεν πρέπει να διαμαρτύρεται. Έτσι δικαιολογεί τον ισχυρισμό της ότι δίκαια αυτή είναι η τάξη που άρχει.

Και τι κάνω εγώ, ο αδύναμος πολίτης, όταν βρεθώ μπροστά σε μια κοινωνία που με αδικεί παράφορα; Αυτό που δεν πρέπει να κάνω είναι να παραβώ τους νόμους. Είμαι ο αδύναμος πολίτης και η κοινωνία είναι ο ισχυρός θεός. Θα με τσακίσει. Αυτό που μένει είναι να αγωνισθώ για να αλλάξει ο άδικος χαρακτήρας της κοινωνίας. "O άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και παντού είναι σιδεροδέσμιος. Η κοινωνία είναι άδικη, διότι δίνει περισσότερα δικαιώματα στους προνομιούχους", έλεγε ο J. J. Rousseau. Αν η κοινωνία είναι άδικη, αδικεί όχι μόνον εμένα, αλλά και πλήθος άλλων. Κι όλοι μαζί σαν ενότητα δεν είμαστε πια το ίδιο αδύναμοι. Έτσι προέτρεπε ο φιλόσοφος στη μεγαλειώδη επανάσταση που ακολούθησε και διαμόρφωσε από κει και πέρα την ιστορία του κόσμου.

Αυτή τη στιγμή βιώνομε μια κατάσταση όπου μια μεγάλη δύναμη, οι ΗΠΑ, επιδιώκει να γίνει ο μόνος κυρίαρχος του κόσμου. Εμπόδιο βλέπει δύο άλλους γίγαντες, τη Ρωσία και την Κίνα. Η σύγκρουση στην Ουκρανία δίνει μια αναπάντεχη ευκαιρία. Η συνέχιση του πολέμου θα φθείρει μοιραία τον ένα από τους γίγαντες. Με πρόσχημα την παραβίαση των συνόρων της Ουκρανίας παρέχουν αμέριστη βοήθεια για να συνεχιστεί ο πόλεμος. Δεν σκοτώνονται εκεί Αμερικανοί, όπως στο Βιετνάμ, Ιράκ, Αφγανιστάν. Από την άλλη, οι Ρώσοι, με πρόσχημα πως οι Ουκρανοί ασκούν γενοκτονία κατά των Ρωσόφωνων/Ρωσόφιλων εισέβαλαν σκορπώντας παντού τον όλεθρο. Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, θα οδηγήσει αναπόφευκτα στον τρίτο, πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο, που θα αφανίσει τη ζωή στη γη. Μ΄ αυτό τον όλεθρο ο τιμωρός Θεός της Παλαιάς Διαθήκες θα έχει αποδείξει ότι υπάρχει. Μόνο που δεν θα επιβιώνει πια ούτε ένας Νώε για να πιστέψει.