Αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας εν μέσω εγκλεισμού

Η βία κατά των γυναικών μάς αφορά όλες και όλους. Δεν έχει ένα μόνο πρόσωπο και δεν αφορά μόνο το άτομο που την υφίσταται. Δεν πρόκειται για ατομική υπόθεση, αλλά για κοινωνικό πρόβλημα που απαιτεί τη συνεργασία και κινητοποίηση όλων μας για την αποτελεσματική πρόληψη και καταπολέμησή του.

Το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Σύρου, με έδρα την Ερμούπολη, ανήκει στις υποστηρικτικές δομές του πανελλαδικού Δικτύου της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Από το 2013, παρέχει ψυχολογική, κοινωνική, εργασιακή και νομική στήριξη, καθώς και ενημέρωση για θέματα ισότητας των φύλων σε ενήλικες γυναίκες που υφίστανται ή έχουν υποστεί οποιοδήποτε είδος ή μορφή βίας, καθώς και γυναίκες – θύματα πολλαπλών διακρίσεων (πχ. άνεργες, μονογενείς, ΑμΕΑ, μετανάστριες, πρόσφυγες κ.α.).

Εξίσου πολύτιμος είναι και ο ρόλος του Γραφείου Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κυκλάδων, που λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 2019 με έδρα τη Σύρο. Αποστολή του είναι η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, η παροχή συμβουλών σε θύματα που χρήζουν άμεσης υποστήριξης, η ανάπτυξη συνεργασίας με συναρμόδιους φορείς και υπηρεσίες, καθώς και η εκπαίδευση και επιμόρφωση των αστυνομικών, που υπηρετούν στα Αστυνομικά Τμήματα και έρχονται πρώτοι σε επαφή με το θύμα.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών (25^η Νοεμβρίου), τα στελέχη του Συμβουλευτικού Κέντρου Κυκλάδων- Ανθή Ανδροβιτσανέα, (Ψυχολόγος), Πόπη Μαγουλά (Κοινωνική Λειτουργός), καθώς και η Προϊσταμένη Γραφείου Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας Κυκλάδων, Ανθυπαστυνόμος Αθανασία Μπούλιαρη μίλησαν στην «Κοινή Γνώμη» για το εύρος των υπηρεσιών που προσφέρονται από τις δύο δομές.

Στην κοινή τους συνέντευξη, αναφέρθηκαν στη σημασία της προσωπικής και συλλογικής επαγρύπνησης για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, στη διαιώνιση του φαινομένου λόγω φόβου και αποσιώπησης, καθώς και στις αυξητικές τάσεις της ενδοοικογενειακής βίας κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.

Η πρόσφατη γυναικοκτονία στη Μάνη, παραμονή της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών ανέδειξε ακόμη περισσότερο την αναγκαιότητα και τον αφυπνιστικό ρόλο της. Πόσο δύσκολο είναι για ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας να σπάσει τη σιωπή του, ιδιαίτερα σε μια κλειστή κοινωνία;

Αθανασία Μπούλιαρη: «Η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί αναντίρρητα ένα διαχρονικό φαινόμενο που μαστίζει την κοινωνία μας. Η ελληνική αστυνομία ως θεσμός έχει αναλάβει το δύσκολο αλλά σημαντικό έργο να στηρίξει τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και να τα βοηθήσει να καταγγείλουν τη βία, που υφίστανται, με σκοπό την παραπομπή του δράστη ενώπιον της δικαιοσύνης. Ωστόσο, έχει παρατηρηθεί, όπως προαναφέρατε, το θύμα να μην «σπάει τη σιωπή» του και να μην υποβάλει μήνυση στην αστυνομία. Ο λόγος που ένα θύμα σωπαίνει δεν έχει απαραίτητα να κάνει με την κλειστού τύπου κοινωνία αλλά και με άλλους παράγοντες όπως είναι η άσκηση πίεσης από το σύζυγο ή από τα συγγενικά πρόσωπα, ο φόβος του θύματος ότι ο δράστης μετά την καταγγελία θα επιστρέψει στο σπίτι και θα επαναλάβει πάλι τις ίδιες πράξεις σε βάρος του αλλά και σε βάρος των υπόλοιπων μελών της οικογένειας και τέλος υπάρχει και ο φόβος του κοινωνικού διασυρμού».

Ανθή Ανδροβιτσανέα: «Μιλώντας ρεαλιστικά, δεν είναι πάντα εύκολο μία γυναίκα- θύμα βίας να σπάσει τη σιωπή της, ιδιαίτερα σε μία μικρή κοινωνία που το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών συχνά αντιμετωπίζεται ως προσωπικό ή ατομικό πρόβλημα και όχι ως κοινωνικό. Τίποτα δεν περιγράφει καλύτερα το κοινωνικό αυτό φαινόμενο από το σύνθημα της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων «Δεν είσαι η μόνη. Δεν είσαι μόνη». Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό από τη γυναίκα- θύμα βίας ότι υπάρχουν πολλές άλλες γυναίκες, σε όλους τους τόπους, προερχόμενες από κάθε εκπαιδευτική και κοινωνική βαθμίδα, που βιώνουν κακοποίηση, κάθε μορφής και κάθε είδους. Αυτές οι γυναίκες μπορεί να αποδυναμώνονται, να χάνουν την αυτοπεποίθησή τους και να απομονώνονται κοινωνικά. Είναι σπουδαίο ωστόσο, να ξέρουν ότι δεν είναι μόνες. Για όλες τις γυναίκες που βιώνουν κακοποιητικές συμπεριφορές υπάρχουν δομές στήριξης που στοχεύουν και ελπίζουν στην προσωπική, κοινωνική και εργασιακή ενδυνάμωση τους. Οφείλουμε ως άτομα, αλλά και ως κοινωνία και κράτος να απαιτούμε την ύπαρξη υποστηρικτικών δομών, καθώς οι ενεργοποιημένοι πολίτες και οι υποστηρικτικοί θεσμοί δεν είναι απλώς μια επιθυμία, είναι κοινωνική ευθύνη. Εξάλλου, η πατριαρχική δομή της κοινωνίας είναι αυτή που έκανε και συνεχίζει να κάνει τη γυναίκα- θύμα βίας να αισθάνεται ενοχές για όσα βιώνει και φόβο να σπάσει τη σιωπή της».

Η άποψη ότι, σε έναν μικρό τόπο, οι άνθρωποι γνωρίζουν τι συμβαίνει πίσω από κάθε κλειστή πόρτα αποτελεί πραγματικότητα ή μύθο που καταρρίπτεται από καταγεγραμμένες καταγγελίες και εκκλήσεις για βοήθεια;

Αθανασία Μπούλιαρη: «Η αλήθεια είναι ότι σε ένα μικρό τόπο είναι πιο εύκολο να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στο διπλανό μας, όπως, επίσης, είναι και πιο εύκολο να τον κρίνουμε... Το θέμα είναι αν αυτό που συμβαίνει πίσω από τις «κλειστές πόρτες» πρέπει να μένει εκεί; Αν η βία πρέπει να θεωρείται ιδιωτικό πρόβλημα, που αφορά μόνο το θύμα και το δράστη ή αν είναι δημόσιο πρόβλημα και αφορά όλους μας;  Κανένας νομίζω δεν θα είχε αντίρρηση ότι είναι δημόσιο πρόβλημα και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν αφορά μόνο το θύμα άλλα όλη την κοινωνία. Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι η βία και οι πράξεις που υφίσταται το θύμα, ενώ ο μύθος είναι ότι η βία ανάγεται στη σφαίρα της ιδιωτικότητας. Εμείς, ως αστυνομικοί, καταγράφουμε ένα περιστατικό μόνο όταν μας το καταγγείλει το θύμα ή κάποιος τρίτος και σχηματιστεί δικογραφία σε βάρος του δράστη. Όταν ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας αποφασίζει να διαλέξει το δρόμο της σιωπής και να μην καταγγείλει τη βία τότε δυστυχώς σαν αστυνομία δεν μπορούμε να παρέμβουμε γιατί πολύ απλά δεν το γνωρίζουμε. Στην περίπτωση αυτή, εκείνος που μπορεί να βοηθήσει, είναι ένας τρίτος άνθρωπος, ο γείτονας, ο φίλος, ο συγγενής, που γνωρίζει τι συμβαίνει. Αυτός, είναι που πρέπει να μιλήσει με το θύμα, να το βοηθήσει και στην τελική να αποταθεί στην αστυνομία, προκειμένου να ζητήσει συμβουλές».

Ανθή Ανδροβιτσανέα: Στο πλαίσιο μιας μικρής κοινωνίας, σίγουρα, λίγο-πολύ οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους. Αυτό ωστόσο, φαίνεται να έχει διττό ρόλο όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με την είδηση ενός περιστατικού βίας. Αφενός, υπάρχουν άνθρωποι που θα το καταγγείλουν και αφετέρου, κάποιοι/ες που θα αποσιωπήσουν. Στην έκκληση για βοήθεια και στην καταγγελία ενός περιστατικού βίας έχει συμβάλει, σε μεγάλο βαθμό, τόσο η δημοσιοποίηση του φαινομένου της βίας μέσα από τις δράσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης της ΓΓΟΠΙΦ όσο και η γνώση ότι υπάρχουν δομές που σήμερα είναι παρούσες για να υποστηρίξουν μια γυναίκα θύμα βίας. Τα 42 Συμβουλευτικά Κέντρα και οι 20 ξενώνες του Δικτύου Δομών της ΓΓΟΠΙΦ λειτουργούσαν και συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά κατά την περίοδο, τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου lockdown, καθώς επίσης, και η 24ωρη γραμμή SOS 15900 που λειτουργεί 365 ημέρες τον χρόνο σε 24ωρη βάση, δημιουργούν ένα ενεργό δίκτυο καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών, μέσα από την πληροφόρηση και την πολύπλευρη στήριξη που παρέχουν».

Για ποιους λόγους το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών παραμένει ακόμη και σήμερα ένα θέμα ταμπού; Σε μια εποχή όπου η γυναίκα έχει κατακτήσει πολλά και σημαντικά δικαιώματα, ο φόβος του στιγματισμού και της περιθωριοποίησης είναι ρεαλιστικός;

Ανθή Ανδροβιτσανέα: «Πράγματι, ένας από τους κοινωνικούς μηχανισμούς που εμποδίζει τη βία να επιλυθεί σε κοινωνικό επίπεδο είναι ο φόβος του στιγματισμού. Δεν είναι λίγες οι φορές που μια πιθανή δημοσιοποίηση και αποκάλυψη της βίας ακολουθείται από τον στιγματισμό της γυναίκας που σπάει τη σιωπή της. Η αποστασιοποίηση, η αμφισβήτηση, η έμμεση αποδοκιμασία και η αποσιώπηση  που δέχεται από το στενό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον συμβάλλει στην αναπαραγωγή του φαινομένου της βίας και περιθωριοποιεί τη γυναίκα θύμα. Αυτό το φαινόμενο έρχεται, μεταξύ άλλων, να αναδείξει και να καταπολεμήσει το Δίκτυο Δομών της ΓΓΟΠΙΦ, στο οποίο ανήκει και το Συμβουλευτικό Κέντρο Σύρου, μέσα από την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του γενικού πληθυσμού, με σκοπό την άρση των στερεοτύπων λόγω φύλου και τη βία κατά των γυναικών».

Οι δύσκολες συνθήκες τις οποίες διανύουμε το τελευταίο διάστημα και κυρίως ο εγκλεισμός σε ένα σπίτι το οποίο δεν αποτελεί ασφαλές περιβάλλον, έχουν συμβάλει στην αύξηση των περιστατικών βίας;

Αθανασία Μπούλιαρη: «Η αλήθεια είναι ότι οι συνθήκες που βιώνουμε ως κοινωνία από τον Μάρτιο και μετά που επιβλήθηκε το πρώτο γενικό lockdown στη χώρα είναι και πρωτόγνωρες αλλά και πολύ δύσκολες για όλους μας. Αναμφίβολα, με την επιβολή του μέτρου της απαγόρευσης κυκλοφορίας και την αναστολή λειτουργίας πολλών ιδιωτικών επιχειρήσεων πολλοί συμπολίτες μας αναγκάστηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα να μείνουν στο σπίτι. Αυτό είχε ως συνέπεια οι γυναίκες που βρίσκονταν ήδη σε μία βίαιη σχέση, να  εγκλωβιστούν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο σπίτι με το σύζυγο ή το σύντροφο, για τον  οποίο ήταν πιο εύκολο να εκδηλώσει τη βίαιη συμπεριφορά του, αφού ήταν όλη μέρα με το θύμα. Εντούτοις, δεν μπορούμε να πούμε ότι η περίοδος που διανύουμε αύξησε τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και αυτό  διότι μπορεί πολλά περιστατικά βίας να μην δηλώθηκαν στην αστυνομία, όποτε δεν μπορούμε να εξάγουμε στατιστικά στοιχεία και δεύτερον ακριβώς επειδή οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες δεν μπορούμε να συγκρίνουμε με ασφάλεια τα στατιστικά στοιχεία του έτους 2020 με του έτους 2019, όπου δεν υπήρχε η πανδημία του Covid – 19».

Πόπη Μαγουλά: «Ως Συμβουλευτικό Κέντρο, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε μόνο για τα στατιστικά που προκύπτουν από την περίοδο του πρώτου lockdown, μιας και για το δεύτερο δεν έχουν προκύψει ακόμα στοιχεία. Σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή σε επίπεδο Κυκλάδων, δεν παρουσιάστηκε κάποια ιδιαίτερη αύξηση κατά την εν λόγω περίοδο. Ωστόσο, σε πανελλαδικό επίπεδο, και σύμφωνα με την 1η Ετήσια Έκθεση για τη Βία κατά των Γυναικών, την οποία διεξήγαγε η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, με αφορμή την 25η Νοεμβρίου, «Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών», προέκυψαν στατιστικά στοιχεία για την πρώτη περίοδο εγκλεισμού (Μάρτιος και Απρίλιος 2020), τα οποία εμφανίζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Αρχικά, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι με βάση τα αιτήματα, τα οποία προέκυψαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα του Δικτύου Δομών της ΓΓΟΠΙΦ, η επικρατέστερη μορφή βίας κατά των γυναικών και τους δύο μήνες αναφοράς υπήρξε η ενδοοικογενειακή βία, δηλαδή η βία από πρώην ή νυν σύζυγο ή σύντροφο, καθώς και από τα μέλη της οικογένειάς του, με σχεδόν 84%. Οι γυναίκες που υφίστανται πολλαπλές διακρίσεις ανήκαν σε μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα 60+ και ήταν περίπου 5% τον Μάρτιο 2020 και σε ποσοστό 12% τον Απρίλιο 2020, με θύτες τους συζύγους/συντρόφους τους, τα ενήλικα παιδιά τους, άλλους συγγενείς ή τους φροντιστές τους.

Την ίδια περίοδο, η ΓΓΟΠΙΦ εξασφάλισε τη φιλοξενία γυναικών θυμάτων βίας σε ασφαλή καταλύματα για έκτακτες και επείγουσες περιπτώσεις με δωρεάν στέγαση και σίτιση. Αναφορικά με τα εν λόγω καταλύματα, φιλοξενήθηκαν συνολικά 12 γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρόδο και Μυτιλήνη.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στη γραμμή SOS 15900 καταγράφηκαν 325 κλήσεις τον μήνα Μάρτιο που αφορούσαν σε «περιστατικά βίας» και 69 κλήσεις που αφορούσαν σε «ενημέρωση». Συγκριτικά με τους δύο μήνες αναφοράς τον Απρίλιο 2020 παρατηρείται μια αύξηση σε ποσοστό 227,4% για τις κλήσεις που αφορούσαν «περιστατικά βίας» και αντίστοιχα 142% σε κλήσεις που αφορούσαν “ενημέρωση”».

Με ποιον τρόπο οι υπηρεσίες χτίζουν γέφυρες με την τοπική κοινωνία;

Πόπη Μαγουλά: «Το Συμβουλευτικό Κέντρο Σύρου, μέσα από δικτυώσεις με φορείς και δράσεις ευαισθητοποίησης/ ενημέρωσης, φροντίζει να δηλώνει την παρουσία του στην τοπική κοινωνία. Σε μηνιαία βάση, ερχόμαστε σε επικοινωνία με φορείς του δημόσιου τομέα και συλλόγους (π.χ. Εισαγγελία, Γ.Ν. Σύρου, Κοινωνική Υπηρεσία, Κέντρο Κοινότητας, Συλλόγους Γυναικών κ.ά.), με σκοπό την ενημέρωση τους σχετικά με τις υπηρεσίες και τη λειτουργία του ΣΚ αλλά και την ανταλλαγή απόψεων και καλών πρακτικών, όσον αφορά στην κάθε ειδικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνεται μία καλή συνεργασία, η οποία οδηγεί σε παραπομπές των συμβουλευόμενων γυναικών, σύμφωνα με τις ανάγκες τους και τα αιτήματά τους. Επίσης, μέσω δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης (δελτία τύπου, open days, συμμετοχή σε θεματικές εκδηλώσεις κ.ά.) γίνεται μια προσπάθεια απενοχοποίησης της κατάστασης που βιώνει η γυναίκα-θύμα βίας, με στόχο μας να επικοινωνήσει με το ΣΚ και να υποστηριχθεί σε νομικό, ψυχολογικό, κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο».

Αθανασία Μπούλιαρη: «Πέρα από την υποστήριξη θυμάτων και τη συνεργασία με συναρμόδιους φορείς και υπηρεσίες, το Γραφείο Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας Κυκλάδων, προβαίνει σε δράσεις για την ενημέρωση των πολιτών, όπως είναι η διανομή έντυπου υλικού, οι αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και η συνεργασία, όπως προανέφερα, με συναρμόδιους φορείς, όπως το Συμβουλευτικό Κέντρο Σύρου. Όταν κάποιος πολίτης  είτε είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας ή απλώς γνωρίζει ένα περιστατικό και αποφασίσει να το καταγγείλει στην Υπηρεσία μας, εμείς θα το διαχειριστούμε με εχεμύθεια, θα δώσουμε συμβουλές, θα ενημερώσουμε για το ισχύον νομικό πλαίσιο και θα παραπέμψουμε το περιστατικό στο αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα για περεταίρω χειρισμό και τυχόν σχηματισμό δικογραφίας σε βάρος του δράστη. Το Γραφείο μας επιβλέπει την όλη διαδικασία και συμμετέχει ενεργά, προκειμένου το θύμα να δεχτεί την ύψιστη βοήθεια και να ενημερωθεί για τους φορείς, που μπορεί να αποταθεί. Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να αναφέρω ότι ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας ή κάποιος τρίτος μπορεί είτε να καλέσει στα  τηλέφωνα του Γραφείου μας στο 22810 96146 και 96147 είτε στο 100 και χωρίς χρέωση να τους συνδέσουν με εμάς ή με τον αξιωματικό υπηρεσίας του αρμόδιου αστυνομικού τμήματος είτε να αποστείλει γραπτό μήνυμα στο 100 αναφέροντας το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση κατοικίας του και την έκτακτη ανάγκη είτε τέλος να αποστείλει μήνυμα στο email του γραφείου μας gga.dakykladon@astynomia.gr".

Το συγκρουσιακό δίπολο «δυνατού-αδύναμου» διατρέχει τη σχέση δράστη-θύματος. Η φωνή του θύματος μπορεί να υπερισχύσει και να καλύψει τελικά εκείνη που το στοιχειώνει και το ακινητοποιεί; 

Πόπη Μαγουλά: "Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε όλοι και όλες ότι μιλώντας για τη βία κατά των γυναικών, δε μιλάμε για ένα ατομικό πρόβλημα αλλά για ένα κοινωνικό φαινόμενο. Μας αφορά, μας επηρεάζει και είναι πιθανό να το βιώσουμε όλες, κάποια στιγμή στη ζωή μας. Δεν είναι τόσο μακριά από την καθεμία μας όσο, μερικές φορές, πιστεύουμε. Έχοντας αυτό το δεδομένο στο μυαλό μας, οφείλουμε να στηρίξουμε τη γυναίκα- θύμα βίας. Οφείλουμε να καλέσουμε την αστυνομία αν ξέρουμε ότι στο διπλανό σπίτι μία γυναίκα κακοποιείται, οφείλουμε να μιλήσουμε με τη φίλη μας που αναφέρει σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας της, οφείλουμε να σταθούμε κοντά σε κάθε γυναίκα που δέχεται οποιοδήποτε είδος βίας, σε οποιαδήποτε μορφή. Όταν συμβούν τα παραπάνω, ακόμα και αν η φωνή του δράστη είναι δυνατή, όλοι και όλες θα στηρίξουμε κάθε γυναίκα- θύμα βίας να αποκτήσει μία φωνή δυνατότερη, η οποία θα υπερισχύσει και όχι απλώς θα καλύψει, αλλά θα εξαφανίσει τη φωνή του δράστη".

Υπάρχει συστολή από την πλευρά των πολιτών να απευθυνθούν στην αστυνομία και πώς μπορείτε να παρέμβετε σε περιπτώσεις στις οποίες η καταγγελία προέρχεται από κάποιο τρίτο πρόσωπο;

Αθανασία Μπούλιαρη: "Οι πολίτες απευθύνονται ολοένα και περισσότερο στην Ελληνική Αστυνομία για να καταγγείλουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Η εμπιστοσύνη είναι βασική προϋπόθεση για να απευθυνθούν σε εμάς και πιστεύω ότι με τα χρόνια έχει κερδηθεί. Οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν ότι όποιος έρθει στο Γραφείο μας, για να ζητήσει συμβουλές ή να καταγγείλει κάποιο περιστατικό, θα τηρηθεί απόλυτη εχεμύθεια. Το προσωπικό της αστυνομίας είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο στα αδικήματα της ενδοοικογενειακής βίας και δίνει προτεραιότητα για την αντιμετώπισή τους. Σε περίπτωση, λοιπόν, που κάποιος τρίτος θελήσει να καταγγείλει ένα περιστατικό πρέπει να γνωρίζει ότι  μπορεί να δώσει κατάθεση στην αστυνομία ακόμα και αν δεν εμπλέκεται ο ίδιος ως θύμα.  Η καταγγελία του περιστατικού ενδοοικογενειακής βίας συνεπάγεται την εκδήλωση συγκεκριμένων ενεργειών από τη μεριά μας, όπως είναι ο σχηματισμός δικογραφίας και η συλλογή προανακριτικού υλικού, προκειμένου να προστατευτεί το θύμα και να παραπεμφθεί ο δράστης ενώπιον της δικαιοσύνης. Σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και να σπάσουμε το φαύλο κύκλο της βίας. Για αυτό και θα ήθελα να τονίσω ότι βία δεν είναι μόνο ο ξυλοδαρμός, βία είναι και η άσκηση ψυχολογικής πίεσης, βία είναι και ο οικονομικός εξαναγκασμός. Θα πρέπει επιτέλους να σπάσει το ταμπού ότι βία είναι η σωματική κάκωση.  Η γυναίκα που έχει υποστεί βία, αναγνωρίζεται από τα μάτια και όχι από τους μώλωπες, ο τρόμος είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπό της".