"Ο Θεός ήρθε για να σώσει το λαό του"

Ο Ιησούς ξεκινά το ταξίδι του από την Καπερναούμ προς την Ιερουσαλήμ, κατά τη διάρκεια του οποίου, σκοπός του είναι να δείξει στους μαθητές του, την ουσιαστική ευσπλαχνία προς τον συνάνθρωπο, με τον ίδιο τρόπο, που ο Πατέρας και Θεός, είναι ευσπλαχνικός.

Στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, όπως εξηγεί, ο πατέρας Γιάννης Μαραγκός, ο Ευαγγελιστής ασχολείται με τη συνάντηση του Ιησού, στην πύλη της πόλης Ναίν, με μία πομπή που ακολουθεί τον νεκρό μοναχογιό και μοναχοπαίδι μίας χήρας μάνας.

Σύμφωνα με τον π. Γιάννη, για την ανδροκρατούμενη κοινωνία της εποχής, το να χάνει μία γυναίκα όλους τους άντρες της ζωής της (σύζυγο, γιο), ήταν γεγονός λυπηρό, καθώς έμενε απόλυτα απροστάτευτη.

Συναντώντας τη χήρα γυναίκα, που συνόδευε το φέρετρο του γιού της, ο Ιησούς την πλησίασε, και αφού της είπε «Μην κλαις», προχώρησε προς το φέρετρο, ακούμπησε τον νεκρό γιο, και είπε: «Νεαρέ, σε εσένα μιλάω, σε διατάζω να σηκωθείς». Τότε, το νεκρό παλικάρι ανακάθισε και άρχισε να μιλάει.

Οι ακόλουθοι και των δύο πομπών, αυτή των ακολούθων και μαθητών του Ιησού και αυτή της κηδείας του νεαρού, κυριεύτηκαν από δέος και δοξάζοντας το Θεό, είπαν «Μεγάλος προφήτης εμφανίστηκε ανάμεσά μας. Ο Θεός ήρθε να σώσει το λαό του».

Όπως αναφέρει ο π. Γιάννης, η συγκεκριμένη πράξη του Ιησού, μπορεί να θεωρηθεί λιγότερο ως θαύμα και περισσότερο ως ένα έργο που πηγάζει από την ευσπλαχνία. Ο Ιησούς σπλαχνίστηκε τη μάνα, έκανε τον πόνο της δικό Του. Παράλληλα, έκανε και κάτι αδιανόητο για την Ιουδαϊκή πίστη, ακούμπησε τη σορό, γεγονός, που για τους Εβραίους, σήμαινε ακαθαρσία.

Ξεπερνώντας τις θρησκευτικές προκαταλήψεις και βασιζόμενος στην αγάπη και την ευσπλαχνία, ο Ιησούς ενστερνίστηκε τον πόνο της χήρας μάνας και έφερε πίσω στη ζωή τον νεαρό μοναχογιό της.

Ο π. Γιάννης εξηγεί, ότι με αυτό τον τρόπο ο Ιησούς προσπαθεί να διδάξει στους μαθητές του, ότι σκοπός δεν είναι απλά να εντυπωσιάζουν με τα λόγια και τις πράξεις τους, αλλά να λειτουργούν ως μάρτυρες, ότι ο Θεός ήρθε ανάμεσα στο λαό του για να τον σώσει.

Το πώς θα το κάνουν αυτό, αυτό έγκειται στην ελευθερία τους στην κρίση και τη δημιουργικότητα, που ο ίδιος ο Πλάστης τους προίκισε.

Κλείνοντας, ο π. Γιάννης τόνισε:

«Να λοιπόν, για οποιον θα ήθελε να είναι μαθητής του Ιησού πεδίον δόξης λαμπρόν, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι»