"Η αγάπη μας για τον Θεό φανερώνεται στην αγάπη μας για τον πλησίον"

Σήμερα ο Ιησούς σε μια συζήτηση με τους Φαρισαίους μιλάει για την αγάπη του Θεού και για την αγάπη προς τον πλησίον. Και στις δύο αυτές μορφές, η Αγία Γραφή έχει άπειρα παραδείγματα και διδασκαλίες. Οι άνθρωποι μιλάμε τόσο συχνά για την αγάπη, που μερικές φορές αμφιβάλλει κανείς για το περιεχόμενο το οποίο της δίνουμε. Άλλες φορές, μοιάζει κενού περιεχόμενου αυτή η λέξη, ενώ κάποιες άλλες χρησιμοποιείται εκβιαστικά όταν λέμε «αφού με αγαπάς γιατί δε μου κάνεις αυτό;».

Τι μας μεταφέρει από τη συζήτηση του Ιησού με τους Φαρισαίους ο ευαγγελιστής Ματθαίος;

Εκείνο τον καιρό όταν οι Φαρισαίοι άκουσαν ότι αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους, συγκεντρώθηκαν μαζί. Κι ένας απ' αυτούς, νομικός, τον ρώτησε με σκοπό να τον πειράξει: "Διδάσκαλε, ποιά είναι η μεγάλη εντολή στο Νόμο;" Κι εκείνος του είπε: "Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλο σου το νου. Αυτή είναι η μεγάλη και πρώτη εντολή. Αλλά δεύτερη, όμοια με αυτή, είναι: Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Απ' αυτές τις δυο εντολές εξαρτώνται όλος ο Νόμος και οι προφήτες".

Όπως εξηγεί ο π. Γιάννης Μαραγκός, το ερώτημα που θέτουν οι φαρισαίοι με πολεμική διάθεση στον Ιησού, πηγάζει από  έναν προβληματισμό της εποχής του.

Πολεμική διάθεση: Όλοι διερώτονταν, και ιδιαίτερα οι φαρισαίοι, πως και ένας νεαρός και πρώην ξυλουργός παρουσιαζόταν ως ραβί, δάσκαλος, που και πως μορφώθηκε; Τι βάθος είχαν οι γνώσεις του για τον Νόμο; Θελησαν λοιπόν να διαπιστώσουν όλα αυτά.   

Ο προβληματισμός: ΟΙ ιουδαίου δίπλα στο «δεκάλογο» είχαν και 613 επί μέρους νόμους που έκαναν πράξη το «δεκάλογο» και που ρύθμιζαν κάθε πτυχή της ζωής. 365 απαγορεύσεις τι δεν πρέπει να κάνουν, όσες δηλαδή, οι μέρες του έτους, και 248  εντολές, τι πρέπει να κάνουν, όσα δηλαδή, τα μέρη του σώματος. Με αυτό τον τρόπο ήθελαν να πουν ότι τα πάντα τόσο ο χρόνος όσο και η ζωή είναι κάτω από τον έλεγχο του Θεού.

 Αναζητούσαν έναν τρόπο να ελιχτούν μέσα σ’ αυτή την πλειάδα των νόμων και να έχουν μια πυξίδα  για να προσανατολιστούν και έτσι να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους.  Λίγο πολύ πίσω από αυτόν τον προβληματισμό είναι και ένας δικός μας πειρασμός: να βρούμε κάτι, ένα νόμο έστω, που να μας δίνει τη σιγουριά ότι ακολουθώντας τον  θα είμαστε καθ’ όλα εντάξει απέναντι στο Θεό.

Ο Ιησούς, χωρίς να αγνοήσει τον τρέχοντα προβληματισμό της εποχής του, ή το δικό μας προβληματισμό, προτείνει ως απάντηση ένα βαθιά υπαρξιακό βίωμα, έναν  τρόπο ζωής: «Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλο σου το νου» και  «θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου».

Αυτές οι δύο εντολές « θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά  σου …θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου »,  γίνονται οι δύο όψεις του ενός νομίσματος και όλα τα υπόλοιπα ο Νόμος και οι προφήτες, σ’ αυτό το δίπτυχο βρίσκουν το θεμέλιο  και την κινητήρια δύναμή τους. Ο ίδιος ο Ιησούς, τελικά, είναι η ζωντανή και χειροπιαστή μαρτυρία – απόδειξη της αλήθειας των απαντήσεών  του.