"Αφιλόξενο" περιβάλλον

Αν η πρόσβαση στο κέντρο της Ερμούπολης θεωρείται δύσκολη για έναν απλό πολίτη, εξαιτίας του οξυμένου κυκλοφοριακού προβλήματος, αλλά και της παράνομης στάθμευσης που εξακολουθεί να οργιάζει νυχθημερόν, τότε για έναν πολίτη με αναπηρίες θεωρείται απλά ακατόρθωτη.

Και ενώ οι περισσότεροι δημότες μαθαίνουν υποχρεωτικά να ελίσσονται, στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τα στενά περάσματα που τους υποβάλλουν καθημερινά σε μία αέναη ταλαιπωρία, για τους πολίτες που μετακινούνται με αμαξίδιο, τις μητέρες με καρότσια και τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, η κατάσταση είναι ακόμη πιο περίπλοκη.

Γιατί πέρα από την ασυνειδησία των συμπολιτών τους, οι οποίοι με περισσή άνεση, είτε καταλαμβάνουν τους χώρους στάθμευσης που προβλέπονται για τα ΑΜΕΑ, είτε εμποδίζουν τις ράμπες διέλευσής τους, έρχονται επίσης αντιμέτωποι με την πυκνοδομημένη και ανηφορική κατασκευή της πόλης, που την καθιστά αφιλόξενη για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.

“Ο δήμος δεν έχει κάνει τίποτα τελευταία”

Και παρόλο που ο δήμος δηλώνει συμπαραστάτης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων του, οι δημότες με ιδιαίτερες ανάγκες βλέπουν τις δυσκολίες που ορθώνονται συνεχώς μπροστά τους, όχι μόνο να μην υποχωρούν, αλλά αντίθετα να πολλαπλασιάζονται. “Δε νομίζω ότι ο δήμος έχει κάνει κάτι το τελευταίο διάστημα”, δηλώνει στην “Κοινή Γνώμη” ο Νίκος Ρούσσος, ο οποίος καθηλώθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο πριν από δύο χρόνια και από τότε δεν έχει σταματήσει να προασπίζεται τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Όπως τονίζει, “παρά τη δέσμευση του δημάρχου για ενημέρωση των δράσεων που αφορούν τα ΑΜΕΑ, δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο μέσα στο 2012. Ως εκ τούτου, ελπίζει ότι μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους δημοτική αρχή θα έχει προχωρήσει σε κάποιον απολογισμό.

Παράλληλα υποστηρίζει ότι παρόλο που ο δήμος είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον συνεργασίας μαζί του, προκειμένου να προωθηθούν τα θέματα των ατόμων με αναπηρίες, αυτό έμεινε μόνο στα λόγια. “Προφανώς, η πρόταση έγινε για να σταματήσω να στέλνω επιστολές διαμαρτυρίας και έτσι, να ηρεμήσουν”, αναφέρει χαρακτηριστικά. Καθιστά μάλιστα γνωστό, ότι “η αρχική αδιαφορία που λάμβανε από τους υπευθύνους, τον οδήγησε στην αρμόδια υπηρεσία, η οποία με τη σειρά της επέβαλε πρόστιμο στο δήμο, επειδή δεν απαντούσε στις γραπτές αναφορές του”.

“Δε γίνονται υποδομές για ιστορικούς λόγους”

Ο ίδιος επισημαίνει ότι η μόνη αλλαγή που έχει γίνει τελευταία στο κέντρο της πόλης είναι η δημιουργία δύο θέσεων πάρκινγκ στην Πλατεία Κανάρη από το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, οι οποίες βρίσκονται μονίμως κατειλημμένες, λόγω της ανύπαρκτης αστυνόμευσης.

Δηλώνει επίσης ότι ανάμεσα στις δεσμεύσεις του δήμου, οι οποίες έχουν μείνει στάσιμες είναι και η δημιουργία προσωρινών μεταλλικών ραμπών για την ευκολότερη διέλευσή τους. “Έχω τονίσει επισταμένως ότι θα χρειάζεται μία ράμπα στην αρχή του πεζοδρομίου και μία στο τέλος, αλλά μου απαντούν ότι αυτό δεν είναι εφικτό, επειδή η Ερμούπολη είναι ιστορικό κέντρο” αναφέρει, προσθέτοντας ότι κάτι τέτοιο δεν αποτέλεσε πρόβλημα για την Αθήνα, όπου η περιοχή της Ακρόπολης είναι τελείως προσβάσιμη. “Δηλαδή εκεί πώς τα κατάφεραν και δεν τα καταφέρνουν εδώ στη Σύρο;” σημειώνει.

“Πρέπει να μας βοηθά συνεχώς κάποιος άλλος”

Υπενθυμίζει ακόμα ότι σήμερα, τόσο τα πεζοδρόμια της παραλίας, όσο και εκείνα που βρίσκονται στον πεζόδρομο είναι ακατάλληλα και χωρίς πρόσβαση για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Όπως σημειώνει, “πρέπει να έχουμε μονίμως ένα άτομο δίπλα μας για να ζητάμε βοήθεια”. Αναφερόμενος στις σημερινές υποδομές εξηγεί ότι κάποιες από τις τοποθετημένες ράμπες είναι απότομες, ενώ κάποιες άλλες βρίσκονται συνεχώς πιασμένες από δημότες που δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα, αλλά και την υπομονή να σταθμεύσουν στα επιτρεπόμενα σημεία της πόλης και να προχωρήσουν.

“Στην πλατεία Μιαούλη επικρατεί πανικός”

Εκτιμά μάλιστα ότι “με την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας, τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα”, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι “περιμετρικά της πλατείας επικρατεί πανικός. Ούτε τις θέσεις βρίσκω ελεύθερες και πολλές φορές συναντώ μηχανάκια τα οποία παρκάρουν ακριβώς μπροστά από τις ράμπες”. Ο ίδιος αποδίδει το πρόβλημα στην έλλειψη ελέγχου από τις αρχές. “Ο καθένας παρανομεί χωρίς το φόβο ότι θα πληρώσει πρόστιμο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει συνείδηση”, καταλήγει. Συγκριτικά με την κατάσταση που επικρατεί σε άλλα νησιά, όπως η Τήνος ή η Αμοργός, τα οποία έχει τύχει να επισκεφτεί, δηλώνει ότι τα πράγματα στη Σύρο κυλούν ομαλότερα.

Επιπλέον κρίνει απαραίτητη τη δημιουργία μίας ασφαλούς διαδρομής από την πλατεία Μιαούλη έως τη Δόξα, καθώς λόγω της μικρής έκτασης των πεζοδρομίων, των στύλων της ΔΕΗ και λοιπών εμποδίων, οι πολίτες με αμαξίδιο καλούνται να προχωρούν επάνω στον κεντρικό και πλακόστρωτο δρόμο.

“Η προσαρμογή απαιτεί χρόνο”

Κλείνοντας, εξηγεί ότι η καθημερινότητά του σήμερα είναι πολύ καλύτερη συγκριτικά με τον πρώτο καιρό, αφού πλέον έχει προσαρμοστεί πλήρως. “Με το πέρασμα του χρόνου μαθαίνεις πώς να κινείσαι καλύτερα με το αμαξίδιο, αλλά και πώς να αντιμετωπίσεις όλα αυτά τα εμπόδια που θα βρεις μπροστά σου”, αναφέρει χαρακτηριστικά. Όπως εξηγεί “Η προσαρμογή απαιτεί χρόνο. Εγώ προσωπικά, ήθελα να προσαρμοστώ και να ενταχθώ πιο γρήγορα στην κοινωνία για χάρη της οικογένειάς μου. Για να μπορώ να βοηθώ τη σύζυγο και τα παιδιά μου χωρίς κανένα πρόβλημα”.

Ν. Αλμπανόπουλος: “Ο δήμος μας θα πρέπει να κάνει περισσότερα πράγματα”

Από την πλευρά του, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Νίκος Αλμπανόπουλος εξηγεί στην “Κοινή Γνώμη” ότι ο δήμος λαμβάνει υπόψη του τα άτομα με ειδικές ανάγκες σε κάθε έργο το οποίο αναλαμβάνει να υλοποιήσει. Παράλληλα, καθιστά γνωστό ότι έχουν ληφθεί σχετικές αποφάσεις και για τη δημιουργία περισσοτέρων ραμπών στο κέντρο της πόλης. Αναφερόμενος στην περιοχή “Βαπόρια”, σημειώνει ότι πραγματοποιείται ήδη υπογειοποίηση στο δίκτυο της ΔΕΗ, προκειμένου να καθαιρεθούν οι τσιμεντένιες κολόνες της, οι οποίες σύμφωνα με τον ίδιο αποτελούν “καταστροφή”.

Επιπλέον, τονίζει ότι ο νέος Λιμενάρχης Σύρου θα πρέπει να καταβάλει τα ίδια πρόστιμα με την προηγούμενη διοίκηση στους δημότες οι οποίοι παρκάρουν παράνομα στις θέσεις ΑΜΕΑ στην Πλατεία Κανάρη.

Αποδεχόμενος το γεγονός ότι η πόλη δεν είναι φιλόξενη για τα άτομα με αναπηρία, σημειώνει ότι ο δήμος θα πρέπει διαρκώς να κάνει περισσότερα πράγματα για αυτούς.

“Δε νομίζω ότι έχουμε κάνει όλα όσα πρέπει, αλλά είναι ένα από τα πράγματα που πασχίζουμε να κάνουμε”, τονίζει.