Αντίο Μάνο

  Γνωρίζοντας τον Μάνο Ελευθερίου θα αποφύγω τα πολλά λόγια. Θα ήθελα να τον αποχαιρετίσω όμως τονίζοντας ένα ακόμη σημαντικό έργο του που δεν είναι γνωστό σ' όλους, αλλά είναι γνωστό στους Συριανούς. Την μεγάλη αγάπη του που μετουσιώθηκε σε πολύτιμη βοήθεια και προσφορά στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμουπόλεως. Το πλήθος των βιβλίων που μας είχε στείλει και μας έστελνε μέχρι τώρα δεν υπάρχει χώρος να το χωρέσει. Οι συμβουλές του και οι ξεχωριστές πάντα επισκέψεις του στη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη, που την θεωρούσε σπίτι του, έχουν χαραχτεί ευεργετικά στη μνήμη μου.

        Σε ευχαριστούμε Μάνο για την δροσερή και φρέσκια σκέψη που μας χάρισες, για τα βιβλία σου, τα ποιήματά σου και τα τραγούδια σου. Μ' αυτά θα πορευόμαστε και πάντα θα θυμόμαστε το λεπτό κριτικό σου πνεύμα, το καυστικό αλλά ευγενικό σου χιούμορ και πάνω απ' όλα τη σεμνότητά σου. Σε αποχαιρετώ δανειζόμενος δικά σου λόγια από το ακριβό έργο που επιμελήθηκες και μας χάρισες “Το θέατρο στην Ερμούπολη τον 20ο αιώνα” και σ' ευχαριστώ “που σε δύσκολα χρόνια και πολύ δύσκολες συνθήκες έδωσες μιαν ανάσα ζωής στην πνευματική περιπέτεια της Ερμούπολης” και της Σύρας, μία ανάσα - παρακαταθήκη που πρέπει να κρατήσουμε, καθώς η πνευματική αυτή περιπέτεια της πόλης μας και του νησιού μας συνεχίζεται.