Και με τη βούλα η ιδιωτική επίβλεψη στα δημόσια έργα

Με… δήλωση αληθείας θα κλείνουν στο εξής οι επιμετρήσεις των δημοσίων έργων τα οποία θα ελέγχονται δειγματοληπτικά, σε ποσοστό 40% και το υπόλοιπο 60% θα πιστοποιείται από τον ίδιο τον εργολάβο που κατά δήλωσή του θα βεβαιώνει για την αρτιότητά τους.

Αυτά και άλλα πολλά, στο νέο νόμο των δημοσίων έργων, που θεσμοθετεί την ιδιωτική επίβλεψη στα δημόσια έργα, ενώ δεν δίνει λύση στις υπέρογκες εκπτώσεις των δημοπρατήσεων και δημιουργεί σκληρότερες συνθήκες επιβίωσης για τις μικρές και μεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις.

Αυτό τονίζει μεταξύ άλλων με δηλώσεις της στην «Π» η επικεφαλής της ΑΜΑΚ κ. Ειρήνη Βρέντζου αναφερόμενη στο νέο νόμο που γυρίζει σελίδα στο περίφημο σύστημα δημοπράτησης δημοσίων έργων θεσμοθετώντας μεταξύ άλλων την ιδιωτική επίβλεψη.

Ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα του νέου νομικού πλαισίου όπως εξηγεί είναι αυτό που αφορά στις επιμετρήσεις. Δηλαδή ο έλεγχος που γίνεται για να διαπιστωθεί εάν η εκτέλεση του έργου υλοποιείται με βάση τις προβλεπόμενες τεχνικές προδιαγραφές για να μπορεί να πληρωθεί ο ανάδοχος του έργου. Με βάση λοιπόν το νέο νόμο το κάθε δημόσιο έργο το οποίο εκτελείται, θα ελέγχεται δειγματοληπτικά σε ποσοστό μόλις 40% από την επιβλέπουσα αρχή του δημοσίου.

Για το υπόλοιπο 60% ο ανάδοχος του έργου θα καταθέτει μια δήλωση αληθείας σε σχέση με την άρτια εκτέλεση του. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει δειγματοληπτικός έλεγχος στο 40% του έργου και δήλωση αληθείας για το υπόλοιπο 60% που με κανένα τρόπο δεν συνάδουν με τη λειτουργία των μηχανικών.

Την ίδια στιγμή, όπως αναφέρει, θεσμοθετείται και η ιδιωτική επίβλεψη εκεί όπου κρίνεται ότι δεν υπάρχει επάρκεια προσωπικού ανοίγοντας ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο για τις υποστελεχωμένες υπηρεσίες του δημοσίου που δεν στηρίζονται από πουθενά αλλά αντιμετωπίζονται μέσα από πολιτικές αποδόμησης.

Όπως εξηγεί η κ. Βρέντζου δυστυχώς μια σειρά από ζητήματα που χρόνια τώρα διεκδικούσε ο τεχνικός κόσμος να λυθούν δεν αντιμετωπίστηκαν με το νέο νόμο περί δημοσίων έργων που ψηφίστηκε, καθώς ανακύπτουν πλέον νέα θέματα τα οποία είναι πολύ σοβαρά.

Για παράδειγμα το «καυτό» ζήτημα των υπέρογκων εκπτώσεων των δημοσίων έργων που όλοι έχουμε καταλάβει πόσο πολύ κομβικό είναι για την ποιότητα των έργων που εκτελούνται παραμένει άλυτο.

Μεγάλα ζητήματα που επίσης δεν λύνονται είναι οι απευθείας αναθέσεις που όταν απελευθερώνονται ενισχύεται ένα καθεστώς αδιαφάνειας, όπως και το ζήτημα του διαχωρισμού έργων και προμηθειών καθώς και το ενιαίο σύστημα τεχνικών προδιαγραφών. Αντίστοιχα την ίδια στιγμή εγείρονται σοβαρά ζητήματα για τους μικρούς και μεσαίους εργολήπτες, αφού δυσχεραίνει οδυνηρά το πλαίσιο λειτουργίας τους.

Με σειρά ρυθμίσεων τούς επιβαρύνει με πρόσθετες εγγυήσεις και βαρύτερες οικονομικές απαιτήσεις σε ό,τι αφορά στους προϋπολογισμούς τους με αποτέλεσμα ουσιαστικά να τους εκτοπίζει από τη διεκδίκηση των δημοσίων έργων και να τείνει να τους εξαφανίσει. Εδώ στην περιφέρεια, το πρόβλημα είναι οξύ καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί μικροί και μεσαίοι μελετητές και εργολήπτες που θα βρεθούν αντιμέτωποι με αυτές τις καταστάσεις που θα είναι ολέθριες για το επαγγελματικό τους μέλλον.