Παρέμβαση του Δημάρχου Τήνου για το νέο σχέδιο πολεοδομικής μεταρρύθμισης

Ενόψει της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, που ήδη πραγματοποιείται με θέμα τις νομοθετικές πρωτοβουλίες για την Πολεοδομική Μεταρρύθμιση, ο Δήμαρχος Τήνου απέστειλε αρμοδίως την επιστολή στην οποία επισημαίνονται τα σημεία και οι λεπτομέρειες που

αφορούν το σχετικά με την επιχειρούμενη Πολεοδομική Μεταρρύθμιση.

Η συγκεκριμένη επιστολή έχει αποδέκτες τον υπουργό και τους υφυπουργούς Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τους βουλευτές του νομού Κυκλάδων, τον περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, την έπαρχο Τήνου, καθώς και τους δημάρχους των Κυκλάδων.

Η επιστολή

Οι Δήμοι είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα οι κύριοι εκπρόσωποι του κράτους και οι κατεξοχήν αρμόδιοι για τα τοπικά θέματα, στα οποία περιλαμβάνεται τόσο η προστασία του περιβάλλοντος, όσο και η δόμηση, που ναι μεν ρυθμίζονται από την νομοθετική - εκτελεστική εξουσία πλην όμως είναι αδιανόητο να μην λαμβάνουν υπόψη τις τεκμηριωμένες απόψεις της τοπικής κοινωνίας, όπως εκπροσωπείται μέσα από τον Δήμο.

Η σύγχρονη διακυβέρνηση και οι αρχές της επιτάσσουν την διαβούλευση όλων των νομοθετικών πρωτοβουλιών και τη λήψη σοβαρά υπόψη των απόψεων των φορέων που επηρεάζονται από την κάθε νέα νομοθεσία.

Πληροφορηθήκαμε από τις εφημερίδες λίγο πριν τα Χριστούγεννα για το σχέδιο νόμου για την Πολεοδομική Μεταρρύθμιση. Θεωρούμε ότι μία τόσο σημαντική μεταρρύθμιση θα πρέπει να τεθεί σε εκτενή διαβούλευση και να εισακουστούν οι απόψεις των εμπλεκόμενων φορέων, ήτοι των Δήμων, των Γραφείων Δόμησης, των μηχανικών, των ιδιοκτητών ακινήτων, των δικηγόρων, των Συλλόγων κλπ.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες και κάθετες νομοθετήσεις, όπως η σχεδιαζόμενη δημιουργούν σημαντικές αδικίες και ανισότητες. Πάρτε για παράδειγμα την Τήνο.

Στην Τήνο από τις 27.02.2003 ισχύει το Π.Δ. ΦΕΚ 160Δ «Καθορισμός Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.) κατώτατου ορίου κατάτμησης και λοιπών και περιορισμών όρων δόμησης στην εκτός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών προϋφιστάμενων του έτους 1923>> όπου για πρώτη φορά στην Πολεοδομική Νομοθεσία για την εκτός σχεδίου δόμηση με σαφήνεια τίθεται στο άρθρο 4 Γενικές διατάξεις, παράγραφος 25, η απαίτηση για 10 μέτρων πρόσωπο σε δημόσια οδό <<Δεν επιτρέπεται η ανέγερση κατοικιών σε γήπεδα που δεν έχουν απ’ ευθείας πρόσβαση σε δημόσια οδό και πρόσωπο επ’ αυτής τουλάχιστον 10 μέτρα. Τυχόν υπάρχουσες διατάξεις που ορίζουν μεγαλύτερο πρόσωπο εξακολουθούν να ισχύουν>>. Η συγκεκριμένη απαίτηση εμφανίζεται και στον Ν. 3212/2003 ΦΕΚ Α 308/31.12.2003, όπου: «Άρθρο 10 Ρυθμίσεις για τη δόμηση σε γήπεδα εκτός σχεδίου:

1. Η περίπτωση α' της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του από 24/31.5.1985 Π .Δ/τος (ΦΕΚ 270 Δ') αντικαθίσταται ως εξής: «α) Ελάχιστο εμβαδόν γηπέδου 4.000 τετραγωνικά μέτρα και πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο εικοσιπέντε (25) μέτρα. Η ρύθμιση του προηγούμενου εδαφίου που αφορά στο ελάχιστο πρόσωπο δεν ισχύει για την ανέγερση κτιρίων των άρθρων 2 και 3, εφόσον εξυπηρετούνται από αγροτικούς ή δασικούς δρόμους, καθώς και ορειβατικών καταφυγίων, η ανέγερση των οποίων επιτρέπεται και σε 3 γήπεδα που εξυπηρετούνται αποκλειστικά από μονοπάτια.»

2. Η παράγραφος 9 του άρθρου 1 του από 24/31.5.1985 Π.Δ/τος αντικαθίσταται ως εξής: «9. Σε γήπεδα που βρίσκονται σε κορυφογραμμές (υδατοκρίτες) το ανώτατο υψόμετρο των κτισμάτων απαγορεύεται να υπερβαίνει την κορυφογραμμή. Απαγορεύεται η ανέγερση κτισμάτων σε υποστυλώματα (PILOTIS).»

3. Το πρώτο εδάφιο της παρ. 10 του άρθρου 1 του από 24/31.5.1985 Π .Δ/τος αντικαθίσταται ως εξής: «Επιτρέπεται η κατασκευή κτίσματος ανεξάρτητα από την κλίση του εδάφους. Αν η κλίση υπερβαίνει το 35% στη θέση που τοποθετείται το κτίσμα, το εμβαδόν των υπόγειων βοηθητικών χώρων που δεν προσμετράται στο συντελεστή δόμησης δεν μπορεί να υπερβεί το 20% της επιτρεπόμενης δόμησης.»

4. Στην παράγραφο 11 του άρθρου 1 του από 24/31.5.1985 Π.Δ/τος προστίθεται εδάφιο ως εξής: «Η δε στάθμη της οροφής του υπογείου δεν επιτρέπεται να είναι υψηλότερη των 0,80 μέτρων από το διαμορφωμένο γύρω έδαφος.» 5. Στο τέλος της περίπτωσης β' της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του από 24/31.5.1985 Π.Δ/τος προστίθεται εδάφιο ως εξής: «Για γήπεδα με εμβαδόν πολλαπλάσιο του αρτίου, για τα οποία συντρέχουν οι προϋποθέσεις κατάτμησης, η μέγιστη επιτρεπόμενη επιφάνεια κτιρίου ισούται με το άθροισμα του εμβαδού των κτιρίων που θα επιτρεπόταν να ανεγερθούν σε κάθε γήπεδο μετά την κατάτμηση, μειωμένη κατά 15% και υπό τις προϋποθέσεις ότι: α) θα ανεγερθεί μια οικοδομή και

β) το γήπεδο θα παραμείνει ενιαίο. Μεταβιβάσεις κατά παράβαση των προϋποθέσεων αυτών είναι αυτοδικαίως άκυρες.».

Από το 2011 (που άρχισε να εφαρμόζεται η διαδικασία αναγνώρισης των δημόσιων δρόμων) κάθε πολίτης μπαίνει στην οδυνηρή, χρονοβόρα και κοστοβόρα ατέρμονη διαδικασία της απόδειξης ότι ο δρόμος με το οποίο εφάπτεται το αγροτεμάχιό του προϋπάρχει του 1923 (16.04.1924 για την ακρίβεια) μέσω ΣΥΠΟΘΑ με αντίγραφα συμβολαίων, τοπογραφικές αποτυπώσεις, φωτοερμηνείες με αρχή και τέλος από σημεία που ήδη είναι χαρακτηρισμένα με ΦΕΚ, με αμφισβητούμενο αποτέλεσμα γιατί όταν υπάρχουν κενά στους τίτλους (κατοχή ….πόλεμος 1940, καταστροφή τόμων του Υποθηκοφυλακείου, ανώμαλες δικαιοπραξίες κλπ), το ΣΥΠΟΘΑ προβαίνει σε απόρριψη ή – πιο συχνά- απαιτεί κρείσσονες αποδείξεις.

Μέχρι σήμερα μέσα από αυτή την τεράστια προσπάθεια του κάθε ιδιώτη μετά του μηχανικού και δικηγόρου του, έχουν εκδοθεί δεκάδες ΦΕΚ αναγνώρισης δρόμου ως 4 δημόσιων (προ 1923). Όλες οι δικαιοπραξίες που έγιναν στο διάστημα αυτό (επαχθείς ή χαριστικές, για το σύνολο των ακινήτων ή για τμήματα αυτών μετά διαίρεσή τους δι αποκοπής από το όλον) έχουν ως προαπαιτούμενο την επαρκή πρόσοψη σε δημόσιο δρόμο, αναγνωρισμένο ή χαρακτηρισμένο.

Οι πολίτες σεβάστηκαν την υποχρέωσή τους και οι συναλλαγές έγιναν απολύτως ασφαλείς με την βεβαιότητα της ύπαρξης του δρόμου προ της κρίσιμης ημερομηνίας και με ΦΕΚ. Παρότι η εικόνα του κάθε πολίτη που αγωνίζεται και καταξοδεύεται για να αποδείξει τι αποτελεί δημόσια κτήση, δεν περιποιεί τιμή στην ευνομούμενη πολιτεία μας…. Και θα αρκούσε η εφαρμογή των διδαγμάτων της κοινής πείρας και λογικής για να αποφευχθεί η άνω «διαβολική απόδειξη»:

Ποιος θα αγόραζε ποτέ στα χρόνια του 1800 και του 1900 για να ζήσει την οικογένειά του (αυτός ήταν ο μόνος προορισμός τότε) χωρίς να έχει εξασφαλισμένη την ακώλυτη πρόσβαση προς το ακίνητό του; Το πλάτος των δημόσιων δρόμων της Τήνου Μέχρι τώρα στη νομοθεσία δεν προβλέπεται ελάχιστο πλάτος του δημόσιου δρόμου, προκειμένου ένα αγροτεμάχιο να είναι οικοδομήσιμο. Προβλέπεται ελάχιστη πρόσοψη σε δημόσιο δρόμο, η έκταση της οποίας στην Τήνο, λόγω της ΖΟΕ, εξαρτάται από την περιοχή.

Η Τήνος διαθέτει εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων δρόμων, το οποίο διαμορφώθηκε από το 1600 ως το 1800, κατά περίπτωση. Πρόκειται για δημόσιους δρόμους υπό τις τότε συνθήκες οι οποίοι ένωναν κτηματικές περιφέρειες, αποτελούσαν τους κεντρικούς δρόμους για χωριά, αγροτικούς οικισμούς, εξυπηρετούν την αγροτική παραγωγή κλπ. Το πλάτος τους υπαγορεύτηκε από τις ανάγκες της εποχής και αυτό είναι απολύτως λογικό. Έπρεπε να διέλθει ο πεζός αγρότης και το μεταφορικό ζώο με τα δύο κοφίνια. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την μεταγενέστερη εμφάνιση του αυτοκινήτου, που πρωτοεμφανίστηκε στην Τήνο το 1950 περίπου.

Οι δρόμοι αυτοί του 1600 και ως 1800 είναι αναμφισβήτητα δημόσιοι. Ικανοποιούσαν τις δημόσιες ανάγκες και ήσαν καθιερωμένοι στην κοινή χρήση. Φυσικά δεν έχει κανείς την 5 αξίωση να πρόβλεπαν οι προπάτορές μας την άφιξη του αυτοκινήτου, αιώνες πριν από αυτήν! Αλλά και εκεί που περνάει τα τελευταία 70 χρόνια αυτοκίνητο, αν εξαιρέσει κανείς τους Επαρχιακούς δρόμους, δεν υπάρχει καν το πλάτος των 3,5 μέτρων!

Και κάτι ακόμη: Το Επαρχιακό δίκτυο έγινε στην Τήνο τέλη της δεκαετίας του 50 και αρχές του 60. Μέχρι τότε όλοι οι κάτοικοι εξυπηρετούντο από τους παλαιούς δημόσιους δρόμους (που είναι με την νομική έννοια του όρου, πολύ «πιο» κοινόχρηστοι και πολύ «πιο» δημόσιοι από τις νέες επαρχιακές οδού. Οι οποίες Επαρχιακές οδοί αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος του πλουσιότατου δημόσιου δικτύου δρόμων των αιώνων 1600 ως 1800.

Η θέσπιση ως όρου του ελάχιστου πλάτους των 3,5 μέτρων θα καταστήσει αγροτεμάχια που ακόμη και σήμερα οικοδομούνται με βάση τον δρόμο προ του 1924, ενδεχομένως μη οικοδομήσιμα.

Σήμερα που μιλάμε, συμπολίτες περιμένουν από την ΠΕΧΩ Ν. Αιγαίου την αναγνώριση του δρόμου τους ως προϋφιστάμενου του 1924. Όμως η έννομη τάξη οφείλει να εκφράζεται ενιαία. Δεν μπορεί να ανατρέπονται παγιωμένες καταστάσεις, δεν επιτρέπονται αιφνιδιασμοί ούτε δημεύσεις περιουσίας κλπ.

Και υπάρχει το σημαντικό χρονικό διάστημα που αφορά εκτός όλων των άλλων, την νομιμότητα των κτιρίων που έχουν ανεγερθεί με το Π.Δ. 24.05.1985 ΦΕΚ 270Δ/31.05.85, όπως και την δημιουργία αγροτεμαχίων στο διάστημα Μάιος 1985 - Δεκέμβριος 2003. Η ασφάλεια των συναλλαγών

Η ασφάλεια των συναλλαγών είναι μεγάλη υπόθεση. Στο νησί που έχω την τιμή να εκπροσωπώ, λόγω απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και λόγω της ιδιαίτερης φύσης των ανθρώπων, έσπευσαν πολλοί άνθρωποι από Ελλάδα και εξωτερικό (κυρίως ΕΕ) να επενδύσουν, με έμφαση στην εκτός σχεδίου δόμηση.

Η ιδέα και μόνο της ανατροπής των αποτελεσμάτων που επιδίωξαν τόσοι άνθρωποι και τόσα νομικά πρόσωπα, μας φέρνει πολύ πίσω σε σχέση με τις χώρες που εγγυώνται την ασφάλεια των συναλλαγών τους. Και ασφαλώς καθιστά την ιδέα μελλοντικών επενδύσεων άπιαστο όνειρο.