Η Λαϊκή Συσπείρωση Σύρου για το ζήτημα διαχείρισης των απορριμμάτων

Η καθαριότητα, η διαχείριση των στερεών αποβλήτων, η ανακύκλωση, είναι πολύ σοβαρά κοινωνικά ζητήματα τα οποία αφορούν πρώτα και κύρια εμάς, τους κατοίκους του νησιού, την καθημερινότητα μας και το βιοτικό μας επίπεδο και σε δεύτερο λόγο τους επισκέπτες.

Είναι ένα ζήτημα ουσίας και όχι εικόνας.

Πρώτα απ’ όλα, δεν μπορούμε να δούμε αποκομμένο το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων από το φλέγον ζήτημα των υποδομών, καθώς η περιοχή μας είναι μια τουριστική περιοχή, ο πληθυσμός της οποίας διπλασιάζεται ή και τριπλασιάζεται την θερινή περίοδο και όμως δεν υπάρχουν, με ευθύνη και του κεντρικού κράτους, οι απαιτούμενες υποδομές. Αρκεί να θυμηθούμε τα προβλήματα ύδρευσης που ζήσαμε πέρυσι.

Η πρακτική της πλειοψηφίας των παρατάξεων να αναφέρονται στην καθαριότητα τονίζοντας μόνο την ικανότητα ή την ανικανότητα του τάδε ή του δείνα, κρύβει τη μεγάλη εικόνα, το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή λειτουργεί και το οποίο προστίθεται στη σωρεία των διαχρονικών προβλημάτων και ελλείψεων που υπάρχουν.

Η υπηρεσία καθαριότητας είναι δραματικά υποστελεχωμένη. Σύμφωνα, με τα υπηρεσιακά στελέχη, η καθαριότητα του δήμου μας, λειτουργεί φέτος με 25(!) λιγότερα άτομα απ’ ότι πέρυσι, τέτοια εποχή.

Η αναδιανομή προσωπικού που προτείνουν οι υπόλοιπες παρατάξεις της μειοψηφίας, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα αλλά θα δημιουργήσει ακόμα περισσότερα, μιας και δεν περισσεύει προσωπικό στις υπόλοιπες υπηρεσίες για να το διαθέσουμε στην καθαριότητα. Άλλωστε έχει ειπωθεί πολλές φορές πως ο δήμος λειτουργεί στα όρια του, από άποψη προσωπικού.

Ούτε φυσικά δίνει διέξοδο η πρόσληψη κάθε φορά εργαζομένων για 2-3 μήνες που προκρίνει η δημοτική αρχή για την κάλυψη των εποχικών αναγκών. Πρακτική που ουσιαστικά αποδέχεται και εφαρμόζει το απαράδεκτο καθεστώς των ελαστικών μορφών εργασίας. Η καθημερινότητα μας δείχνει πως οι ανάγκες στην καθαριότητα είναι πάγιες και διαρκείς, δεν είναι ζήτημα που προκύπτει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Για αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ούτε το  ξεζούμισμα των υπάρχοντών εργαζομένων με επιπλέον βάρδιες για να καλυφθούν οι ανάγκες που απορρέουν κατά την τουριστική περίοδο.

Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης για άμεσες προσλήψεις προσωπικού με μόνιμη και σταθερή εργασία, το οποίο θα καλύψει τα πολλά κενά που υπάρχουν, είναι όχι μόνο ρεαλιστική αλλά και πιο επίκαιρη από ποτέ.   

Ένα ακόμα ζήτημα που δεν μπορούμε να δούμε ξεκομμένα είναι η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή του ΧΥΤΑ, η οποία είναι απελπιστική. Η Φοινικιά, το Ρηχωπό, το Κοράκι, το Σπήλαιο του Φερεκύδη, είναι γεμάτα πλαστικές σακούλες και άλλα απορρίμματα, υποβαθμίζοντας όχι μόνο το φυσικό περιβάλλον της περιοχής, αλλά κυρίως επιδρά επιβαρυντικά στην υγεία, το βιοτικό επίπεδο και την καθημερινότητα των κατοίκων σε αυτές τις περιοχές.

Η απάντηση στα προβλήματα αυτά δεν είναι ο περιφερειακός ΦΟΣΔΑ, μια Ανώνυμη Εταιρεία ΟΤΑ, η οποία έγινε ώστε να ενωθούν όλοι οι φορείς διαχείρισης των νησιών σε ένα μεγάλο φιλέτο, για να μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί και να περάσει στα χέρια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η αντιμετώπιση της διαχείρισης των απορριμμάτων με επιχειρηματικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η περίφημη ανταποδοτικότητα, είναι αυτή από τη μία οξύνει το πρόβλημα της συγκομιδής και από την άλλη οδηγεί σε παραπέρα αυξήσεις των δημοτικών τελών.

Η λογική του «ο ρυπαίνων πληρώνει», είναι αυτή που μας φορτώνει μόνο για το 2022 με 800.000€ επιβάρυνση και οδηγεί σε δραματική αύξηση των τελών καθαριότητας, ένα ακόμη «ηλεκτροσόκ» στο ήδη «φουσκωμένο» φάκελο του λογαριασμού της ΔΕΗ.

Η διαχείριση των απορριμμάτων θα πρέπει να γίνεται με σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους σε όφελος της υγείας μας και του περιβάλλοντος, χωρίς επιπλέον οικονομική μας επιβάρυνση. Είναι υποχρέωση του κεντρικού κράτους και το κόστος της θα πρέπει να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Η ίδια η πείρα μας ως νησιωτικός δήμος επιβεβαιώνει πως η μόνη λύση αυτή τη στιγμή που ανταποκρίνεται στην ικανοποίηση των αναγκών μας, δεν είναι ένας ιδιωτικός περιφερειακός ΦΟΣΔΑ, αλλά ο κεντρικός, εθνικός σχεδιασμός διαχείρισης απορριμμάτων με αποκλειστικά δημόσια διαχείριση, ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης.