Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ αστών και χωρικών

Το βάθος της ιστορίας και τα κοινωνικά ερείσματα της κυνηγετικής δραστηριότητας στη Σύρο κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, αναδεικνύονται μέσα από τα τεκμήρια, τις φωτογραφίες αλλά και το σπάνιο υλικό που παρουσιάζεται από χθες στο Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης.

Η έκθεση με τίτλο «Τό Κυνηγέσιον ἐν τῇ νήσῳ Σύρῳ» συνδιοργανώνεται από τον Σύλλογο Φίλων Τεχνικού Πολιτισμού Ερμούπολης και τον Δήμο Σύρου – Ερμούπολης.

Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το απόγευμα της Δευτέρας παρουσία του Αντιπροέδρου της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος Εμμανουήλ Καραγιάννη, μελών και φίλων του Συλλόγου, αλλά και παλαιών κυνηγών του νησιού.

Η σχέση της Συριανής Βιομηχανίας με την τοπική κοινωνία

Στο σύντομο χαιρετισμό της, η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Τεχνικού Πολιτισμού Ερμούπολης κ. Μαργαρίτα Καλουτά κατέστησε γνωστό πως ο Κυνηγετικός Σύλλογος Σύρου, με ιστορία 120 ετών, κατέχει αυτοδικαίως μία θέση στις δραστηριότητες του Βιομηχανικού Μουσείου. Σημειώνεται μάλιστα πως, τα δύο από τα τρία κτίρια που σήμερα στεγάζουν το Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης τυγχάνει να είναι παλιά Σκαγιάδικα, αδιάψευστοι μάρτυρες της δραστηριότητας του κυνηγιού κατά τον 19ο και 20ο αιώνα.

Ειδικότερα, το επιζών και ανασυσταθέν Σκαγιάδικο του Αναιρούση, εργοστάσιο κυνηγετικών σφαιριδίων που πρωτολειτούργησε το 1889, από τον Ανδριώτη σιδηρουργό Γεώργιο Αναιρούση, θεωρείται από το βρετανικό ινστιτούτο Ironbridge ως η πληρέστερη μονάδα στο είδος της σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το εργοστάσιο Κατσιμαντή, στο οποίο βρισκόμαστε τώρα κατασκευάστηκε περί το 1888 και στέγασε αρχικά το εργοστάσιο μολυβδοσκαγίων Λύσανδρου Γιαμαλάκη και αδελφών Βρατσάνου και αργότερα, από το 1909 το χρωματοποιείο Κατσιμαντή. Οι εγκαταστάσεις αυτές καταδεικνύουν τη μεγάλη ζήτηση σκαγίων από πλευράς της Συριανής κοινωνίας κατά κύριο λόγο και μέσα από αυτή τη μαρτυρία, βλέπουμε άλλο ένα παράδειγμα της άμεσης σχέσης της συριανής Βιομηχανίας με την τοπική κοινωνία. Αυτά τα εργοστάσια εξάλλου, έπαιξαν τον ρόλο τους και βοήθησαν το νησί οικονομικά και κοινωνικά, στους τότε δύσκολους καιρούς.

Καταλήγοντας, η κ. Καλουτά σημείωσε πως μέσα από την έκθεση αυτή, οι επισκέπτες θα έρθουν σε επαφή με εικόνες του παρελθόντος που καταδεικνύουν ότι οι κυνηγετικές εξορμήσεις στη συριανή εξοχή ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ αστών και χωρικών της Σύρου, μια σύνδεση που ίσως δεν θα υπήρχε χωρίς τη δραστηριότητα του κυνηγιού.

«Το κυνήγι για εμάς είναι ιστορία, παράδοση»

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου, Σπύρος Βαρθαλίτης, ο οποίος υπογράμμισε ότι στόχος της έκθεσης είναι η ανάδειξη της κυνηγετικής ιστορίας του νησιού, ούτως ώστε να απαιτηθεί η λειτουργία ειδικευμένων βιομηχανικών μονάδων για την κάλυψη των αναγκών των κυνηγών. Μεταξύ άλλων, ανέφερε πως στην έκθεση παρουσιάζονται σημαντικά τεκμήρια που τονίζουν τον ιστορικό χαρακτήρα της και ενισχύουν την τοποθέτηση ότι στη Σύρο το κυνήγι υπήρχε τόσο ως άθλημα, απόδειξη κοινωνικής καταξίωσης όσο και ως μέσο εξασφάλισης του επιούσιου κατευθείαν από τη φύση. Από τις δύο ιδιότητές του το κυνήγι στη Σύρο ένωσε αστούς και αγρότες, ανεξάρτητα από την κοινωνική, πολιτική ή οικονομική κατάστασή τους. «Αυτό το κυνήγι υπερασπιζόμαστε εμείς, το κυνήγι που μας εκφράζει και που διδαχτήκαμε από τους πατεράδες και τους παππούδες μας», κατέληξε ο κ. Βαρθαλίτης.

Τέλος, ο υπεύθυνος του Βιομηχανικού Μουσείου Ερμούπολης κ. Αχιλλέας Δημητρόπουλος, ερευνητής τόσο της Ιστορίας όσο και της Φυσικής Ιστορίας. Έδωσε στοιχεία για δύο βιβλία που υπάρχουν στην έκθεση και πίσω από τα οποία κρύβονται δύο ελάχιστα γνωστές προσωπικότητες, δύο λόγιοι Συριανοί φυσιοδίφες, ο Θεόδωρος Ορφανίδης και ο Κωνσταντίνος Ιωνίδης.

Χαιρετισμό απηύθυναν επίσης, ο εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σύρου π. Αντώνιος Χάλαρης, ο Αντιπρόεδρος της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος κ. Καραγιάννης και ο τοπικός σύμβουλος κ. Δημήτρης Βογιατζής.