Μιχάλης Μακρουλάκης

Παρουσιάζει μια θαυμάσια έκθεση ζωγραφικής στην αίθουσα τέχνης Γ. Και Ε. Βάτη – Πλατεία Μιαούλη

Όπως γράφει ο Μιχάλης Μακρουλάκης: “Η ζωγραφική είναι θέαμα. Δεν έχουν πολλή σημασία οι αναλύσεις και οι επεξηγήσεις, το ζητούμενο είναι να δίνει συγκινήσεις στον θεατή και στις ενδεχόμενες υποδείξεις και εμπειρίες!Ζωγραφίζω γαι δικούς μου λόγους, ανιχνεύοντας την μουσική της δημιουργίας(την μουσική των ουράνιων σφαιρών που αναφέρει ο Βιργίλιος), τις αρμονίες του περιβάλλοντος, της φύσης, τις φόρμες και τους ρυθμούς που υπαγορεύονται από τις δυνάμεις της βαρύτητας, της κίνησης των νερών και του ανέμου. Ακούγεται σαν bullshit και είναι κάπως έτσι όλα αυτά, μεγάλες κουβέντες, αλλά δεν ξέρω άλλο τρόπο να το πω! Ακόμα ψάχνω. Όχι τρόπους για να το εξηγήσω, αλλά απλώς τι είναι ζωγραφική! Για αυτό, παρά τα 81 μου χρόνια, δεν μου αρέσει καθόλου να με αποκαλούν δάσκαλο -(δεν είμαι)- μαθητής ακόμα, έχω τόσο πολλά να μάθω. Τι ωραία!” Μια πολύ ευχάριστη και φιλική επιστολή παρέλαβε πριν λίγες μέρες ο Μιχάλης Μακρουλάκης από τον κ. Κώστα Ιωαννίδη, που παλαιότερα ήταν σύμβουλος του δήμου Ερμούπολης. ( η επιστολή είναι για δημοσίευση.) Ο κ. Ιωαννίδης έγραψε: “ Ένα πρωί μου τηλεφώνησε ο καλός μου φίλος, Μ. Μακρουλάκης, για να μου ανακοινώσει ότι την έκθεση έργων του που θα γίνει τον Αύγουστο, θα την αφιερώσει σε μένα που ΄πως λέει, έκανα τη Σύρο εικαστικό κέντρο του καλοκαιριού στο Αιγαίο! Τον ευχαριστώαπό καρδιάς αλλά χωρίς την βοήθειά του δεν θα γινόταν αυτό το μέρος τόσο σπουδαίο ώστε από το 1994, να περάσουν οι μεγαλύτεροι Έλληνες ζωγράφοι και γλύπτες! Η προσφορά του Μιχάλη στο νησί είναι ανυπολόγιστη, αν και αφανής, σεμνός και αθόρυβος... Από παλιά θαύμαζα την ζωγραφική του, μια ζωγραφική ονειρική, τόσο άρτια εκτελεσμένη ώστε να μαγεύει τον κόσμο! Εύχομαι να είναι πάντα καλά και όρθιος και τον ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνει!”
Η Σύρος είναι η... “κρυψώνα” του Μιχάλη Μακρουλάκη
Είχε δώσει μια συνέντευξη πριν μερικά χρόνια στο περιοδικό “PANORAMA” και αναφέρθηκε με θαυμασμό και αγάπη για το νησί που γεννήθηκε και που έχει εγκατασταθεί μόνιμα εδώ και αρκετά χρόνια. “Μένω στο κέντρο του Φοίνικα, σ’ ένα σπίτι, που έχω νοικιάσει από το 1991 και μπροστά μου ανάμεσα απ’ τα δέντρα βλέπω τη θάλασσα. Γι αυτό και ζω πια εδώ και όχι στην Αθήνα, όπου πάω μόνο για τις υποχρεώσεις που έχω... Δεν θέλω να χάσω τον Φοίνικα, τη φύση, τους ανθρώπους. Εδώ δουλεύω πολύ καλά, στην Αθήνα δεν μπορώ πια να δουλέψω... Η φύση είναι καταπληκτική στην ύπαιθρο της Σύρου. Ζωγραφίζω πρωί και απόγευμα και στο ενδιάμεσο θα χαζέψω στον κήπο, όπου έχω και κότες. Έχω περάσει ατέλειωτες ώρες αγναντεύοντας τη θάλασσα από το Φοίνικα της Σύρου. Το νησί και η θάλασσά του σε γεμίζουν έμπνευση. Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπορώ να ζωγραφίζω καθημερινά. Για μένα η ζωγραφική είναι απόλυτη δημιουργία. Αλλά και κατεβαίνω στη θάλασσα είτε για να κολυμπήσω είτε για να μαζέψω κοχύλια ή για να κάνω μακροβούτια. Πόσα πράγματα και πόσες εικόνες της φύσης που φαίνονται πανέμορφες κάτω απ’ το λαμπερό κυκλαδίτικο φως, με συγκινούν πάρα πολύ και τις κουβαλάω θέλω δεν θέλω. Ίσως στην καθαρότητα αυτού του φωτός οφείλεται το ότι η δουλειά μου είναι λεπτομερής, υψηλής ευκρίνειας. Δεν είναι κάτι που έγινε συνειδητά για λόγους ιδεολογικούς, βγήκε μόνο του οργανικά...”
Θαυμάστηκαν τα έργα του Μιχάλη Μακρουλάκη από όλους που επισκέφθηκαν, έως τώρα, την έκθεσή του στην αίθουσα τέχνης Γ. Και Ε> Βάτη. Σχολιάστηκαν άριστα και τιμήθηκαν με την υπέροχη παρουσίασή τους τα θαυμάσια έργα του. Εντυπωσιακό το έργο της Άνω Σύρου, αλλά πανέμορφες και οι θάλασσες, τα φρούτα, τα λουλούδια, το Μαγιάτικο στεφάνι, τα πρόσωπα και τα μικρά ψωμάκια, που ο Μιχάλης γράφει κάτω από την πετσέτα που τα συνοδεύει: “ τον άρτον ημών τον επιούσιον”...
Ιδιαίτερα ευχαριστεί, (μεταξύ άλλων) τον δήμαρχο Νικόλαο Λειβαδάρα και την αγαπητή φίλη του Αλίκη – Κλεονίκη (τι ωραίο όνομα) Λεονταρίτη που σε πολύ δύσκολους και αβέβαιους καιρούς προσπαθεί να κρατήσει ζωντανά τα του πολιτισμού με πολλή επαγγελματικότητα μέσα από τόσους περιορισμούς και δυσμενείς προοπτικές! Αφιερώνει την έκθεσή του στους ανθρώπους της ηρωικής εποχής Γιάννη Δεκαβάλλα και Κώστα Ιωαννίδη με πολλή αγάπη και ευγνωμοσύνη για ότι έχουν κάνει!
Μιχάλη, θερμά συγχαρητήρια!!!