Εικαστικές «Διασταυρώσεις» στο Μουντάδο

Έντεκα έργα τέχνης σε έντεκα διαφορετικά σημεία του χωριού Μουντάδος θα απολαύσουν φέτος οι επισκέπτες της Τήνου, στο πλαίσιο της 3^ης Μικρής Biennale Σύγχρονης Τέχνης με θέμα «Διασταυρώσεις».

Η πρώτη έκθεση σύγχρονων έργων τέχνης στο γειτονικό νησί πραγματοποιήθηκε το 2015 με θέμα «Αποκάλυψη» και η δεύτερη το 2017 με θέμα «Λαβύρινθος».

Τα έργα που παρουσιάζονται αυτή τη φορά αποτελούν δημιουργίες δέκα καλλιτεχνών από εννέα διαφορετικές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής:  Marco Badot (ΗΠΑ), Roby Comblain (Βέλγιο), Nikos Papadopoulos (Ελλάδα), Juan Paparella (Αργεντινή), Christian Israel (Χιλή / Γερμανία), Barbara Claus (Καναδάς), Laure Foret (Γαλλία), Silvia Bauer (Αυστρία), Elizabeth Aro (Αργεντινή / Ιταλία) και Mariana Bisti (Ελλάδα).

Ο επισκέπτης έχει στο χέρι του ένα φυλλάδιο-οδηγό γραμμένο από τη μία όψη στα ελληνικά και από την άλλη όψη στα αγγλικά. Ο «οδηγός» καθοδηγεί τον επισκέπτη μέσα από τα στενά και τις καμάρες του όμορφου χωριού, στα σημεία που εκτίθενται τα έργα και αναφέρει λίγα λόγια για το κάθε έργο και για τον καλλιτέχνη του.

Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 20 Ιουλίου 2019. Guest Star της φετινής εκδήλωσης ήταν ο Kool Koor (ΗΠΑ). Ο παγκοσμίου φήμης Αμερικανός καλλιτέχνης ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και δημιούργησε με τη μοναδική ιδιαίτερη τεχνοτροπία του, ένα έργο στο Μουντάδο Τήνου σε ιδιαίτερο σημείο του χωριού. Συγκεκριμένα,  ζωγράφισε ενώπιον του κοινού με τη δική του ιδιαίτερη τεχνοτροπία τον εσωτερικό χώρο της  πέτρινης στάσης των λεωφορείων που είναι στον αμαξωτό δρόμο, δίπλα από την δεύτερη κεντρική είσοδο του χωριού.

Έργα του Kool Koor κοσμούν όλες τις μεγάλες πλατείες – δρόμους – κτίρια μεγάλων κρατών της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας. Το έργο παραμένει «μόνιμα» στο Μουντάδο και αποτελεί μέρος της έκθεσης έργων τέχνης.

Η ιδέα της έκθεσης, η οποία συνδιοργανώνεται από τον «Σύνδεσμο των απανταχού εκ Μουντάδου Τήνου καταγομένων» και την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, ανήκει στη Mireille Lienard (Βέλγιο) και στο Philippe Fraisse (Γαλλία), η επιμέλεια στη  Mireille Lienard και η σκηνοθεσία στο Philippe Fraisse.

«Η διασταύρωση, εκεί όπου συναντώνται διάφοροι δρόμοι, αντίθετες κατευθύνσεις, όπου συναντάμε τους άλλους, παράλληλα με την υπόσχεση ανακαλύψεων και αμοιβαίων εμπλουτισμών, είναι το κλειδί για νέους και άγνωστους προσανατολισμούς. Η διασταύρωση οδηγεί προς άλλους δρόμους, υποβάλοντας την εικόνα ενός απλωμένου χεριού, σε μια κίνηση συμφιλίωσης των άκρων και αναγνώρισης των διαφορών, όσο και των αντιθέσεων. Η έννοια της διασταύρωσης προϋποθέτει την συνειδητοποίηση και την αποδοχή της αντιφατικότητας των δεδομένων» σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Mireille Liénard.

Christian Israel

Στα εβραϊκά, η λέξη φίλος - yadid - σχηματίζεται προσθέτοντας δύο φορές τη λέξη  «yad». Αυτό που μπορεί να δει ο επισκέπτης στο έργο του Christian Israel με θέμα «Δαντέλα ή το Μνήμα των Φίλων» είναι η αμέτρητη πυραμιδική επανάληψη αυτής της λέξης ανάποδα, στρώμα στο στρώμα δημιουργώντας ένα κατοπτρικό μοτίβο επικαλυπτόμενων φρακτών ή μνημειακών σταυρών, που θυμίζουν ένα κομμάτι της παλιομοδίτικης δαντέλας, ένα οδοντωτό πανί από ακατανόητες τραυματικές δομές, πλεγματικά ραμμένα τυφλά σημεία, πλεκτούς λεκέδες που αντηχούν μια διάτρητη εξαφάνιση που εξακολουθεί να αναπνέει μέσα από τη μαύρη ύλη, ύφασμα της ζωής.

Νίκος Παπαδόπουλος 

Η έννοια της διασταύρωσης λειτούργησε εξ αρχής ως ένας τόπος όπου η παγκοσμιοποίηση λαμβάνει χώρα.  Κάνοντας μια έρευνα για τη χλωρίδα της Τήνου, ο Έλληνας εικαστικός Νίκος Παπαδόπουλος ανακάλυψε ότι και σε αυτόν τον τόπο η έννοια του γηγενούς μέσα από το πέρασμα των αιώνων συμβιώνει σχεδόν αρμονικά με την έννοια του ετερόχθωνα. Καθώς η πρώτη παγκοσμιοποίηση θεωρητικά ξεκινά με τις μεταφορές φυτών προκειμένου να ικανοποιηθεί η νοσταλγία της Αμυίτιδας (γυναίκα του Ναβουχοδονόσορα Β’), για τα φυτά της πατρίδας της, τα φυτά άρχισαν να διασπείρονται από τόπο σε τόπο. Η Τήνος δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Έτσι, ο ίδιος δημιούργησε μια σύνθεση με τους πράσινους κάτοικους και άποικους που βρίσκουμε στην Τήνο και όλα αυτά συμβαίνουν επάνω σε έναν από τους γνώριμους βράχους του Βώλακα.

Barbara Claus

Η έρευνα της Καναδής καλλιτέχνιδος με τίτλο «επι-βιώνω»  αγγίζει θέματα όπως η μνήμη, τα τελετουργικά,  το εφήμερο και η μονιμότητα. Φιλοσοφική εκ φύσεως, η προσέγγισή της διερευνά το ρόλο της ιερότητας και της βραδύτητας σε έναν κόσμο όπου τα πάντα φαίνεται να είναι σε επιτάχυνση. Οι χρόνοι του πένθους έρχονται να επιβραδύνουν αυτή την τάση για επιτάχυνση που παρεμβαίνει στην ζωή μας ενώ τα σημαντικά πράγματα ποτέ δεν γίνονται γρήγορα. Η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, η διαδικασία της δημιουργίας είναι πηγές προβληματισμού. Η εικαστικός αναδεικνύει τα θέματα του καλλιτεχνικού χώρου, του πολιτιστικού, βλέπει την πολιτική να  ριζώνεται στο πραγματικό μέσω εγκαταστάσεων, τοιχογραφιών, σχεδίων και καλλιτεχνικών εκδόσεων. Η πραγματοποίηση παραμένει στη σφαίρα της οικειότητας. Το έργο βιώνεται και έτσι οδηγεί  αναγκαστικά σε μια ποιότητα παρουσίας. Οι επιτόπιες παρεμβάσεις της είναι απρόβλεπτες, ακόμη και ατελείς, αντίθετα με το σημερινό  κόσμο  που φαίνεται να θέλει όλο και περισσότερο έλεγχο πάνω σε πράγματα και όντα.

Laure Foret

Προσεκτικά, σε μια επαναλαμβανόμενη κίνηση, νήμα το νήμα, η Γαλλίδα εικαστικός ξηλώνει το ανάλαφρο μετάξι. Όπως η Πηνελόπη τη νύχτα με το σάβανο που έφτιαχνε για τον πατριό της τον Βασιλιά Λαέρτη. Ξετυλίγοντας για να αψηφήσει το  χρόνο, τραβώντας το νήμα ασταμάτητα. Είναι μια απαγορευμένη χειρονομία γιατί θα πληγώσει το δέρμα. Ποτέ δεν θα πρέπει να τραβάτε το νήμα του υφάσματος, διαφορετικά, μπορεί να το καταστρέψετε. Διαλύοντας ή διασταυρώνοντας τις ίνες, αποκαλύπτοντας τι βρίσκεται ανάμεσά τους χρυσό διασχίζοντας τις ίνες, αποκαλύπτοντας τι βρίσκεται ανάμεσα  εκθέτουμε την εύθραυστη δομή, τη σάρκα του υφάσματος.

Elisabeth Aro

Η δουλειά της Αργεντινής καλλιτέχνιδος εξετάζει μέσω εγκαταστάσεων, αντικειμένων και έρευνας τον ποιητικό χώρο και εναλλακτικούς τρόπους αντίληψης του πολιτισμού και της κοινωνίας. Συνδυάζοντας εικόνες από τη δική της ζωή και διαφορετικές ερμηνείες της πραγματικότητας δημιουργεί κάτι απτό σε εικόνες. Το έργο της προτείνει ένα διαισθητικό ταξίδι μέσα από τη γεωγραφία των συναισθημάτων, δημιουργώντας κομμάτια της ποιητικής πυκνότητας όπου η φαντασία και η ονειροπόληση αιμοδοτούν την  πραγματικότητα.

Μαριάνα Μπίστη

Το αθηναϊκό τοπίο είναι ένας λαβύρινθος. Ένας λαβύρινθος των τεχνητών συνόρων που ορίζονται από δρόμους, κτίρια, γειτονιές συνεχώς αναπτυσσόμενος και εξελισσόμενος σε δομή και υφή. Το έργο της Ελληνίδας καλλιτέχνιδος αναδιατάσσει παιχνιδιάρικα το αστικό τοπίο της Αθήνας, παίρνοντας την εικόνα σαν ένα πλέγμα από συνυφασμένες μικρο-ιστορίες, μνήμες και αστική ανάπτυξη. Αυτή η εργασία λειτουργεί ως ανακλαστήρας της αποπνικτικής αστικής ομορφιάς της Αθήνας και της ασταμάτητης δύναμης της.

Silvia Bauer

To “Δέντρο της Ζωής” της Αυστριακής εικαστικού απεικονίζει όλες τις διαφορετικές αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε στη ζωή, όλες τις συμπτώσεις που είναι έξω από τον έλεγχό μας και που αλλάζουν την πορεία μας, αλλά με κεντρική κατεύθυνση την πορεία προς την γαλήνη. Η ίδια μετέτρεψε τα αρχικά σχήματα των πλαστικών σε ενότητες και τα διασύνδεσα δημιουργώντας ένα ενιαίο κομμάτι και χρησιμοποιώντας ένα εξατομικευμένο χρώμα σχεδίου για να εκφράζουν διάφορες διαθέσεις.

Αμέσως μετά τη λήξη της (24 Αυγούστου 2019), η έκθεση θα παρουσιαστεί στις Βρυξέλλες, στη Galerie Martine Ehmer, 200 Rue Haute 1000 Brussels (www.martineehmer.com), όπως έγινε και με τις δύο προηγούμενες (2015 και 2017).

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.