Όλα κυλούν ρολόι

Δεν ξέρω γιατί φωνάζετε. Έστω, γιατί έχετε αυτή την ξινισμένη φάτσα, λες και σας ταΐσανε με το ζόρι λάιμ. Όχι λεμόνια, λάιμ. Που είναι και ξινά και πικρά. Αυτή τη φάτσα, τη «δε μου αρέσει τίποτα σε αυτή τη ζωή».

Όλα βαίνουν καλώς. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, σαν τα γρανάζια ενός καλοκουρδισμένου ψηφιακού ρολογιού, μία χειροπόδαρα δεμένη παρέα και αυτό βγαίνει στο κοινό.

Εσείς είστε μέσα στη μιζέρια, στην αρνητικότητα και τη μόνιμη βαρυστομαχιά, για να μην πω τίποτα χειρότερο.

Μας ζηλεύετε, γι’ αυτό έχετε σκάσει κι έχετε πλαντάξει. Σκασίλα μας κι εμάς. Πολύ που μας νοιάζει. Έχουμε τον κλητήρα εδώ, σε απευθείας σύνδεση με τον Εισαγγελέα. Άμα θέλουμε, με ένα τηλέφωνο, πιο γρήγορα θα είναι στο σπίτι σας το εξώδικο, παρά ο ντιλιβεράς.

Αλλά έτσι είναι, μη δείτε άνθρωπο να τα καταφέρνει περίφημα και να πηγαίνει μπροστά ο ίδιος και να τραβάει ακούραστα και τον τόπο του μαζί, αμέσως να λυσσάξετε.

Δείτε βρε λίγο θετικά τη ζωή! Δείτε το ποτήρι μισογεμάτο, μπας και ξεδιψάσετε την πίκρα σας!

Τι σας τάξαμε και δεν το είχατε μέσα σε ένα χρόνο; Ε; Τι;

Ανάπλαση δε θέλατε; Ανάπλαση κάναμε. Και να οι μπουλντόζες και να τα σκαπτικά, και να οι ποδηλατόδρομοι και να τα πεζοδρόμια και να τα όλα.

Πολιτισμό δε θέλατε; Πολιτισμό φέραμε. Αρχικά, με την παρουσία μας, που εμείς δε μεγαλώσαμε στην Απάνω Μεριά, στον πύργο του Ντάουντον μεγαλώσαμε! Με το σεις και με το σας και με τα «oh, would you like a cup of tea» και το πορτοκάλι να το καθαρίζουμε με το μαχαιροπήρουνο. Δεύτερον, να οι εκδηλώσεις, να τα πανηγύρια, να οι συναυλίες, να οι ζωντανοί οι μουσικοί μες τη μέση του δρόμου, να οι εκθέσεις, να τα φεστιβάλ! Ναι, αυτά γίνονταν κι από πέρσι, αλλά αν ήμασταν ανίκανοι, δεν θα τα κρατούσαμε και φέτος, εντάξει;

Τουρισμό δε θέλατε; Τουρισμό είχαμε. Όχι, δεν είχαμε τουρισμό… Της κακομοίρας έγινε! Και να τα μπουρδουκλωμένα όλα σε ένα κομφούζιο τα μαθητούδια, τα ΚΑΠΗ, τα κρουαζιερόπλοια, οι ξένοι, οι Έλληνες, η Μπεκατώρου, το Μένουμε Ελλάδα… Να το και το τουριστικό το πόρταλ το πανακριβέξ, το σένιο. Άτσα!

Κλειστή την πόλη δε θέλατε; Σας την κλείσαμε! Απαξάπαντος! Βάλαμε και τους εθελοντές και μετά τους υπαλλήλους και μετά έγινε ένας αχταρμάς, αλλά δε βαριέσαι, να σας λένε «Μπράβο(ς) Καλωσήρθατε!» μόλις μπαίνετε στην πόλη σας, να την περπατήσετε, επειδή την αγαπάτε. Σας βγάλαμε και σλόγκαν πιασάρικο, να’χετε να το λέτε και στα εγγόνια σας!

Διαφάνεια και αμεσότητα δεν θέλατε; Μόνο κάμερες και μικρόφωνα που δεν σας έχουμε βάλει βρε μέσα στο μέγαρο, να μας βλέπετε 24 ώρες το 24ωρο από το δημοτικό σταθμό σαν τη Μαίρη Σκόρδου και τον Πρόδρομο από το Μπιγκ Μπράδερ! Τόση διαφάνεια, ούτε η SKAG!

Ήθελα να’ξερα, βρε αχάριστα πλάσματα, τι άλλο θέλετε για να ευχαριστηθείτε! Που εμείς σκιζόμαστε να σας εξυπηρετήσουμε και όλα αυτά τα κάνουμε για το δικό ΣΑΣ το συμφέρον! Που εργαζόμαστε όλοι μαζί, με άψογη συνεργασία και απαράμιλλη αλληλεγγύη και αλτρουιστική αγάπη για να σας έχουμε στα ώπα-ώπα! Κι εσείς γκρινιάζετε. Α να χαθείτε, παλιόπαιδα. Αγνώμονες.

Τι εννοείτε κάναμε λίγο απ’ όλα, αλλά τίποτα, όπως θα έπρεπε;

Εεεε, δεν τρώγεστε πιά.