Εγκύκλιος Χριστουγέννων του μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεου Β’

Εὐλογημένα μου πνευματικά παιδιά!

Μιὰ προφητεία ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Ἀριθμῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, χαμένη στὸ βάθος τῶν αἰώνων, σήμερα βρίσκει τὴν ἐκπλήρωσή της.

Οἱ Ἰσραηλῖτες κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ θεόπτου ἡγέτη τους Μωυσῆ, μετὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς Αἰγύπτου, ἔφτασαν μπροστὰ στὴ χώρα τῶν Μωαβιτῶν, στὰ μέρη τῆς Ἰορδανίας.

Ὁ Βαλάκ, βασιλιᾶς τῆς Μωάβ, κάλεσε κοντά του τὸν μεγάλο μάντη καὶ λάτρη τῶν εἰδώλων Βαλαὰμ, καὶ ὑποσχόμενος μεγάλη ἀμοιβή του ζήτησε νὰ καταρασθεῖ τοὺς Ἰσραηλῖτες.

Ὁ Βαλαὰμ ὅμως, παρακούοντας τὸν Βαλάκ, εὐλόγησε τὸὺς Ἰσραηλῖτες, καὶ πρὶν ἀναχωρήσει γιὰ τὴ χώρα του, ἔδωσε μία προφητεία στὸν βασιλέα τῆς Μωάβ:

«Θὰ ἀνατείλει ἄστρο ἀπ’ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακὼβ καὶ θὰ φανερωθεῖ ἄνθρωπος ἀπ’ τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος θὰ συντρίψει τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Μωὰβ».

Τὸ παράδοξο δὲ τῆς προφητείας εἶναι πὼς δὲν ἀναγγέλλεται ἀπὸ ἕναν μεγάλο Προφήτη ἀλλὰ ἀπὸ ἕναν μάντη καὶ λάτρη τῶν εἰδώλων.

Καὶ τοῦτο καταδεικνύει πὼς ὁ Θεὸς δὲν κινεῖται ὡς ἀρχηγὸς μιᾶς θρησκείας ἀλλὰ ὡς λυτρωτὴς καὶ σωτῆρας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

«Άστρον ήδη ανατέταλκεν εκ φυλής Ιούδα…» ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, διότι ὄντως, σήμερα ἡ προφητεία αὐτὴ βρίσκει τὴν ἐκπλήρωσή της.

Ὁ Χριστός, ὁ ἄδυτος Ἀστήρ, σήμερα ὡς νήπιο σπαργανούμενο, ἀνατέλλει στὴν οἰκουμένη.

Μάρτυρες δὲ αὐτῆς τῆς ἐκπλήρωσης οἱ τρεῖς «Μάγοι», οἱ ὁποῖοι μαθητεύσαντες στοὺς λόγους «Τοῦ μάντεως πάλαι Βαλαάμ…» καὶ παρακινούμενοι ἀπὸ τὴν προφητεία, ἀναζητοῦσαν τοῦτον τὸν «Ἀστέρα».

Μὰ ἀκόμα καὶ ἂν ἡ ἔλευση τοῦ Μεσσία γέμισε χαρὰ τοὺς ἀστεροσκόπους, ποὺ εἶδαν τὴν προφητεία νὰ ἐκπληρώνεται μετὰ ἀπὸ αἰῶνες προσμονῆς, τοῦτο τὸ σπαργανωμένο βρέφος στέκεται ἐμπόδιο στὶς κενόδοξες φιλοδοξίες τοῦ βασιλέα Ἡρώδη.

Στὸ πρόσωπό του Ἡρώδη, ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, συναντᾶμε τὴν ἐγωπαθῆ ἀκόρεστη δίψα γιὰ παραμονὴ στὴν κοσμικὴ ἐξουσία μὲ ὁποιοδήποτε κόστος.

Μιὰ ἐξουσία, ὅπου ἡ ἐπιβολὴ στὸ πέρασμά της ἰσοπεδώνει τὴν ἀξία τοῦ προσώπου, δὲν ὑπολογίζει ἀνθρώπινη ἀπώλεια καὶ ἀκόμα, δὲν λυγίζει οὔτε στὴ θέα ἑνὸς ἀνυπεράσπιστου καὶ ἄκακου νηπίου.

O ἀπόλυτος ἐκτροχιασμὸς καὶ παρεκτροπὴ τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας ποὺ ὁδηγεῖ στὸν θάνατο ἀκόμα καὶ ἀθώων παιδιῶν, καταλήγοντας ἔτσι στὴν μεγαλύτερη ἔκφραση ἀπελπισίας. Τὸν θρῆνο καὶ τὴν κραυγὴ τῆς μάνας.

«φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς• Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν». (Ματθ. 2, 18)

Ἡ «Ραχήλ», στὸ διάβα τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, εἶναι ἡ μάνα ποὺ θρηνεῖ γιὰ τὸ παιδί της. Τὸ παιδὶ ποὺ χάθηκε ὡς παράπλευρη ἀπώλεια, στὸ παιχνίδι τῆς ἐπικράτησης τῶν ἰσχυρῶν αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος δὲν ἀποσιωπᾶ τὸ γεγονὸς τῆς σφαγῆς τῶν νηπίων φοβούμενος μὴν ἀμαυρώσει τὴν χαρὰ τῆς γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου.

Ἀποτυπώνει μὲ τὸν τρόπο του μιὰ φωνὴ διαμαρτυρίας ἀλλὰ καὶ μιὰ εἰκόνα ἔντονης ἀντιθέσεως ἀνάμεσα στὸν καινούριο κόσμο ποὺ ἐγκαινιάζει ὁ νεογέννητος Χριστὸς καὶ τὸν σκοτεινὸ κόσμο τῆς κάθε λογῆς κοσμικῆς ἐξουσίας.

Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα, ὁ πλούσιος διάκοσμος τῶν ἡμερῶν, τὰ ψηλὰ χριστουγεννιάτικα δέντρα καὶ οἱ φαντασμαγορικὰ στολισμένες πλατεῖες, δὲ μποροῦν νὰ ἀποκρύψουν τὸ γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ἀπώλειας.

Ἡ προσευχὴ ὅλων μας τὰ φετινὰ Χριστούγεννα εἶναι στραμμένη στὰ μέρη ἐκεῖνα ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ ἀκούστηκε ἐνώπιον τῶν ἄκακων ἀγραυλούντων ποιμένων ὁ δοξολογικὸς ὕμνος τῶν ἀγγέλων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Στὰ μέρη ἐκεῖνα ὅπου γεννήθηκε ἡ εὐσπλαχνία καὶ ἡ εἰρήνη στὸ Πρόσωπο τοῦ Σαρκωμένου Λόγου, τὰ ὁποῖα σήμερα δοκιμάζονται μὲ τὸν πιὸ σκληρὸ τρόπο.

Ὀφείλουμε ὡς Χριστιανοὶ νὰ ἐντείνουμε τὴ προσευχή μας καὶ νὰ ὑψώσουμε τὴ φωνῆ μας ἀπέναντι στὴν ἀπώλεια χιλιάδων ἀθώων παιδιῶν ἀνεξαρτήτως θρησκείας καὶ ἐθνικότητας.

Καὶ νὰ θυμηθοῦμε τοὺς στίχους ἑνὸς ποιήματος:

« Καὶ ὅταν θὰ ἔρθουν οἱ καιροί

ποὺ θὰ 'χει σβήσει τὸ κερί

στὴν καταιγίδα

Ὑπερασπίσου τὸ παιδί,

γιατί ἂν γλιτώσει τὸ παιδί,

ὑπάρχει ἐλπίδα.»