Τα δημοκρατικά... της λάσπης

Τη συναντάς παντού. Πλατς εδώ, πλουτς εκεί. Επιχειρείς να ξεφύγεις αλλά μάταια. Η επίθεση συνεχίζεται και τόνοι αυτής εκτοξεύονται προς πάσα κατεύθυνση. Λα λα λα λα λα λααααάσπη που τραγουδά κι ένας φίλος στην προσπάθειά του να γκρεμίσει την αρμονία ενός αγγλικού κομματιού και να με κάνει να μην το ακούσω ξανά!

Μόνο που όταν έχεις χιούμορ μοιραία καταφέρνεις να χαρίσεις άφθονο γέλιο στον διπλανό σου. Το πρόβλημα ξεκινά όταν δυστυχώς αυτή η ιδιαίτερη αίσθηση, απουσιάζει παντελώς από έναν άνθρωπο και μάταια επιχειρεί να ωραιοποιήσει μία κατάσταση.

Ένα είναι το σίγουρο, ότι τη λάσπη θα τη συναντήσεις παντού, καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους. Ακόμη κι αν είναι καλοκαίρι, η λάσπη πρέπει να γνωρίζεις πως φτιάχνεται με λίγο χώμα και λίγο νερό και μπορεί να αποτελέσει ντεκόρ σε έναν τοίχο, σε ένα σύνθημα, σε ένα όχημα, ακόμη όμως και σε έναν ή πολλούς ανθρώπους.

Με μία μικρή ακτινογραφία της περιόδου που διανύουμε λοιπόν και μετά από μία κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση όπως συνηθίζουν οι γνωρίζοντες να υποστηρίζουν, φαίνεται πως αρκετοί έχουν αρχίσει να απομακρύνουν τη “λάσπη” που εισέπραξαν από πάνω τους.

Πρόκειται για εκείνους που “τάισαν” καλά με ψήφους το τέρας της κάλπης και υποστήριξαν ένα κόμμα, το οποίο – ακούγεται από πολλούς και δεν το λέω εγώ – ότι δεν ανταπέδωσε τουλάχιστον τη σεμνή συμπεριφορά που κατάφερε να κερδίσει προεκλογικά, αποκλειστικά και μόνο λόγω ορισμένων προσώπων που χαρακτηρίζονται για την ποιότητά τους.

Αλλά και για τα πρόσωπα εκείνα που μάλλον παραμυθιάστηκαν κι εν τέλει διαδραμάτισαν έναν ρόλο κομπάρσου σε ψηφοδέλτια που στήθηκαν για να τονώσουν μόνον την εκλογή του πρώτου ονόματος στη λίστα, προκειμένου να εξασφαλίσει μία ακόμη θητεία στην πλάτη κυριολεκτικά τη δική μας.

Το ταξίδι της λάσπης δε, φαίνεται να μην τελειώνει εδώ. Αντίθετα μάλιστα, λερώνει τα ενδύματα κι άλλων προσώπων που φαίνεται τουλάχιστον να δίνουν αγώνα για να οδηγηθούν σε προτάσεις που θα δίνουν λύσεις ακόμη και στα πιο καθημερινά πράγματα. Λα λα λα λα λα λάσπη σε εκείνους που μετέχουν με όλη την καλή θέληση σε συζητήσεις οργάνων τα ΔΣ των οποίων, φαίνεται πως έχουν προαποφασίσει τί θα προτείνουν για το κυκλοφοριακό για παράδειγμα, ανακοινώνοντας απλά και μόνο τις θέσεις τους στο σύνολο των μελών. Λάσπη σε όσους ανέχονται να έχει κατατεθεί μάλιστα επίσημα η άποψή τους, προτού να έχει γίνει διάλογος με τους ίδιους, αφού τα στενά χρονικά όρια βλέπεις... ή η τόσων μηνών απραγία(!) δεν επέτρεψε σε κάποιους να ζητήσουν νωρίτερα τη γνώμη των συναδέλφων τους!

Λάσπη εκτινάσσεται και σε όσους συνεδριάζουν για να καταλήξουν σε όποιες τέλος πάντων αποφάσεις επιθυμούν δημοκρατικά από μονάδες που “πετάγονται” για να δηλώσουν το “παρών” αφήνοντας ξεκάθαρα να εννοηθεί πως οι κατέχοντες τα ηνία ενός οργάνου δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Δεινοπαθήσαμε μέχρι να καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε τη μάχη των εκλογών, αλλά και τις καθημερινές μάχες που δίνονται για τα του οίκου μας. Λάσπη από δω, λάσπη από κει, λάσπη και παραπέρα! Λάσπη σε μία κοινωνία που όπως φαίνεται θέλει πολύ δρόμο για να αλλάξει και να χτίσει ένα νέο πρόσωπο. Δημοκρατικό; Ναι! Που θα μάθει να αντέχει τον διάλογο; Ναι. Που θα υπερασπίζεται το διαφορετικό; Ναι. Που δε θα σκέφτεται εντός στενών ορίων; Ναι!

Που θα ψηφίζει ελεύθερα; Θα αποφασίζει ελεύθερα; Θα εκφράζεται ελεύθερα; ΝΑΙ!