Όπου υπάρχει ελπίδα υπάρχει ζωή

Οι ερχόμενες κυριακάτικες ευχαριστηριακές συνάξεις της εκκλησίας προσανατολίζουν στη μελέτη εκείνων των πραγματικοτήτων που τροφοδοτούν την ελπίδα των μαθητών του Χριστού την Ανάσταση. Όπως σημειώνει ο π. Γιάννης Μαραγκός η πίστη των Χριστιανών δεν περιορίζεται στην αθανασία της ψυχής, αλλά στην Ανάσταση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος πεθαίνει, ο άνθρωπος ανασταίνεται. Δεν χωρίζεται στα δυο όπου κάτι επιβιώνει και κάτι άλλο καταστρέφεται και στη συνέχεια αυτό που καταστρέφεται ανασυστήνεται και αυτό που έμεινε αθάνατο ξαναενώνεται. Η θεία λειτουργία διακηρύσσει την πεποίθηση του Χριστιανού ότι η ζωή μεταβάλλεται, δεν αφαιρείται και αφού διαλυθεί η επίγεια αυτή σκηνή, δηλαδή ο εγκόσμιος προσωρινός βίος του αποκτά μόνιμη κατοικία στους ουρανούς, δηλαδή στη βασιλεία του Θεού όπου ο Θεός είναι τα πάντα σε όλους.

Ακολουθεί το σημερινό ευαγγελικό απόσπασμα από το κατά Λουκά ευαγγέλιο.

«Τον πλησίασαν τότε μερικοί από τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δε δέχονται ότι υπάρχει ανάσταση, και τον ρώτησαν:

«Διδάσκαλε, ο Μωυσής μάς έδωσε γραπτή εντολή: αν κάποιου πεθάνει ο αδερφός, ο οποίος είναι παντρεμένος αλλά άτεκνος, να πάρει ο αδερφός του τη χήρα και να κάνει απογόνους για τον νεκρό αδερφό του.

Ήταν, λοιπόν, εφτά αδερφοί. Ο πρώτος παντρεύτηκε μια γυναίκα και πέθανε άτεκνος.

Την πήρε κι ο δεύτερος τη γυναίκα, και πέθανε κι αυτός άτεκνος.

Επίσης την πήρε και ο τρίτος. Το ίδιο και οι εφτά· πέθαναν χωρίς ν' αφήσουν παιδιά.

Τελευταία απ' όλους πέθανε και η γυναίκα.

Αυτή, λοιπόν, σε ποιον απ' όλους αυτούς θα ανήκει στην ανάσταση; Αφού την είχαν πάρει γυναίκα τους και οι εφτά».

Ο Ιησούς τότε τους απάντησε: «Οι άνθρωποι που ζουν σ' αυτόν τον κόσμο, παντρεύονται και παντρεύουν.

Όσοι όμως αξιωθούν ν' αναστηθούν από τους νεκρούς και να ζήσουν στον καινούριο κόσμο, αυτοί ούτε θα νυμφεύονται ούτε θα παντρεύονται.

Κι αυτό, γιατί δε θα υπάρχει γι' αυτούς θάνατος· σαν αναστημένοι άνθρωποι που θα είναι, θα είναι ίσοι με τους αγγέλους και παιδιά του Θεού.

Ότι άλλωστε οι νεκροί ανασταίνονται, αυτό το αναφέρει κι ο Μωυσής, όταν μιλάει για τη βάτο και λέει ότι ο Κύριος είναι Θεός του Αβραάμ, Θεός του Ισαάκ και Θεός του Ιακώβ.

Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά ζωντανών, γιατί γι' αυτόν όλοι είναι ζωντανοί».

Μερικοί τότε από τους γραμματείς τού είπαν: «Καλά τα είπες, Διδάσκαλε».

Από τότε δεν τολμούσαν πια να τον ρωτήσουν τίποτε».

Η προσπάθεια των Σαδουκαίων να διακωμωδήσουν τη πίστη στην Ανάσταση».