Η εγκύκλιος του μητροπολίτη Σύρου για το Πάσχα

Μήνυμα προς τους κατοίκους των νησιών με αφορμή την Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά και τον εορτασμό του Πάσχα, απηύθυνε ο μητροπολίτης Σύρου, κ.κ. Δωρόθεος Β'.

Το μήνημα

ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄

Με τη Χάρη και το έλεος του Θεού

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου, Μυκόνου, Κύθνου,

Σερίφου, Σίφνου, Κιμώλου, Φολεγάνδρου, Δήλου & Σικίνου

Προς

τους ευσεβείς Χριστιανούς, τους παροικούντες στα ευλογημένα νησιά της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως και τους ευγενείς τους επισκέπτες

Ευλογημένοι μου Χριστιανοί, κάτοικοι των ηλιοφώτιστων και θαλασσόλουστων νησιών μας,

Αγαπητοί μου επισκέπτες, όσοι τα επιλέξατε, για να εορτάσετε μαζί μας τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδο- μάδος και του Πάσχα, των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου μας.

«τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμὸς καὶ εἰς τὸ πρωΐ ἀγαλλίασις» ( Ψαλμός 26, 6)

Με αυτό το προφητικό λόγο από το βιβλίο των Ψαλμών, ο βασιλέας Δαυίδ, προμηνύει το χαρμόσυνο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού και την ανατολή μιας Νέας Ημέρας.

Καθώς το γλυκοχάραμα της Κυριακής διαδέχεται το υπερφυσικό σκοτάδι της Παρασκευής και την επικρατούσα σιγή του Σαββάτου, οι πιστές μαθήτριες του Διδασκάλου, γίνονται αδιάψευστοι μάρτυρες του Αναστάντος Θεού!

Λίαν πρωί της Κυριακής, καταφθάνουν οι θαρραλέες αυτές γυναίκες στο Μνημείο, θρηνώντας τον Εσταυρωμένο Διδάσκαλό τους.

Μετά από τα συγκλονιστικά συμβάντα της Παρα- σκευής, έρχονται αντιμέτωπες με ένα ακόμα παράδοξο γεγονός. Την απουσία του ενταφιασμένου Σώματος του Κυρίου.

Και ενώ διελογίζοντο «τίς ἔκλεψεν ἡμῶν τήν ἐλπίδα;», ένας λαμπροφόρος Άγγελος τους μηνύει το χαρμόσυνο γεγονός, με την προτροπή « θρήνου ὁ καιρὸς πέπαυται, μὴ κλαίετε! ».

Ο κλαυθμός της νύχτας έχει πλέον παρέλθει, δίνοντας την θέση του στην εωθινή αγαλλίαση! Η ελπίδα των μυροφόρων δεν εκλάπη! Η ελπίδα του κόσμου Ανέστη! Διότι ο Αναστημένος Χριστός αποτελεί τη μοναδική βεβαία ελπίδα σε έναν αποδομούμενο κόσμο.

Η σύγχρονη, η λεγόμενη νέα, εποχή, καλπάζει με γοργούς ρυθμούς σε δρόμους δύσβατους. Η ανθρωπότητα, σαν ένα καράβι δίχως άγκυρα, πλέει σε αχαρτογράφητα νερά και άγνωστα πελάγη.

Ο άνθρωπος, κινούμενος από εγωιστική διάθεση να ξεπεράσει τον Δημιουργό Θεό, επιθυμεί να Τον υπερβεί και να κερδίσει την αιωνιότητα και την αθανασία, κτίζοντας έναν νέο πύργο της Βαβέλ.

Τα επιτεύγματα της τεχνητής νοημοσύνης, η απ- ανθρωποποίηση της κοινωνίας, η υποτίμηση της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου και η καταπάτηση της ελευθερίας του, επισκιάζουν το πραγματικό φωτοφόρο βίωμα της Αναστάσεως του Χριστού.

Όπως άλλοτε οι μυροφόρες γυναίκες, έτσι και σήμερα, η απορφανισμένη ανθρωπότητα πλέον διερωτάται: «ποιός μας έκλεψε την ελπίδα;».

Ουδείς δύναται, όμως, να κλέψει και να στερήσει από τον άνθρωπο την ελπίδα, που πηγάζει από το Κενό Μνημείο του Αναστημένου Θεού.

Όλα τα κατασκευάσματα της σύγχρονης επιστήμης, αποτελούν χειροποίητα δημιουργήματα του ανθρώπου. Δεν είναι ικανά να χαρίσουν την αθανασία στον άνθρωπο, διότι στερούνται του ενός μοναδικού και ανεκτίμητου δώρου που παρέχει η Ανάσταση του Χριστού:

Την Αγάπη!

Αυτήν την αγάπη, η οποία αποτυπώνεται στο πρόσωπο του Χριστού και δωρίζεται μέσα από το γεγονός της νίκης του Εσταυρωμένου Θεού επί του θανάτου.

Αυτή την αγάπη που ζωογονεί τον άνθρωπο και τον καθιστά πραγματικό κοινωνό του βιώματος της λαμπροφόρου Αναστάσεως.

Αυτή την ίδια αγάπη που καταγράφεται στην επιστολή του ηγαπημένου μαθητή: «ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς».

Διότι το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή και την ανάσταση πραγματοποιείται μονάχα μέσα από την αγάπη προς τον αδελφό μας, όπως χαρακτηριστικά παραινεί ο Ιερός Αυγουστίνος «Αγάπα και κάνε ό,τι θέλεις. Αν σωπάσεις, να σωπάσεις με αγάπη. Αν φωνάξεις, να φωνάξεις με αγάπη. Αν διορθώσεις, να διορθώσεις με αγάπη. Αν συγχωρήσεις, να συγχωρήσεις με αγάπη».

Και αν διερωτηθούμε το μέτρο αυτής της Αναστάσιμης αγάπης που πηγάζει μέσα από τον Ζωοδόχο και Πανάγιο Τάφο, ο Ιερός αυτός Πατέρας της Εκκλησίας, δίνει ουσιαστικά και εύστοχα την απάντηση:

«το μέτρο της αγάπης είναι να αγαπάς δίχως μέτρο»

Με εόρτιες & πατρικές ευχές και πατρική αγάπη

Ο Σύρου Δωρόθεος Β΄