Πάντρεμα γενεών και αισθητικής

Με έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες θα «συναντηθεί» αύριο το βράδυ στη σκηνή του Θεάτρου Απόλλων ο Απόστολος Ρίζος, που επιστρέφει στην αγαπημένη του Σύρο για να αναζητήσει μαζί με το κοινό της το πρώτο αίσθημα των τραγουδιών – όπως τη στιγμή που γράφτηκαν από τον δημιουργό του.

Η μουσική παράσταση «Σ' ένα δωμάτιο με τον Μάνο Λοΐζο», διανθισμένη με ανέκδοτο υλικό και ηχογραφήσεις από το προσωπικό αρχείο του Έλληνα συνθέτη περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης.

Τον Απόστολο Ρίζο θα συνοδεύσουν δύο δεξιοτέχνες μουσικοί του κοντραμπάσου, οι οποίοι ξεπερνούν τα όρια του μουσικού τους οργάνου, ενώ το δωμάτιο, θα αποκαλύψει σταδιακά τα μυστικά του, με τη συμμετοχή της μοναδικής τραγουδοποιού και ερμηνεύτριας Μαρίας Παπαγεωργίου, η οποία συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό της «Κοινής Γνώμης» και μιλά για το ρόλο της σε αυτή την ιδιαίτερη μουσική «συνάντηση».

Οι καλά ενημερωμένοι για τα μουσικά πράγματα στη χώρα μας, ακούγοντας το όνομα Μαρία Παπαγεωργίου, θα μιλήσουν αμέσως για μία από τις σημαντικότερες τραγουδοποιούς της νέας γενιάς. Εσύ πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου σε εκείνους που θα ήθελαν να σε γνωρίσουν και να μάθουν ποια κρύβεται πίσω από αυτή την αισθαντική φωνή;

«Είμαι η Μαρία.  Ένα παιδί που μεγάλωσε στα Γρεβενά με πολύ παιχνίδι και πολλή ξεγνοιασιά,  μια έφηβος που ονειρεύτηκε να κατέβει στην Αθήνα και να γίνει μουσικός, μια φοιτήτρια που έχασε τον εαυτό της μέσα στο πανεπιστήμιο του Πειραιά, μια απροσδιόριστη εν συνεχεία καλλιτεχνικά, ερωτικά και κοινωνικά μορφή που δεν ήθελε να τα παρατήσει όλα και φοβόταν πως δεν θα  καταφέρει τίποτα και εν τέλει μια γυναίκα, στη γενιά των 30ρηδων που έχτισε τελικά βήμα-βήμα το επαρχιακό όνειρό της και πάτησε στα πόδια της φέρελπις».

Ζεις και δραστηριοποιείσαι στην Αθήνα ως μουσικός και δασκάλα φωνητικής. Έχεις στο ενεργητικό σου έξι προσωπικούς δίσκους και το 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο σου βιβλίο με τίτλο “Μια Χαραμάδα Πανικού”, μια προσωπική αφήγηση για τις κρίσεις πανικού. Με τι ασχολείσαι αυτό το διάστημα;

«Η συγγραφή του βιβλίου μου ήταν μια στιγμή μοιράσματος με τον κόσμο της ασθένειας από την οποία έπασχα για πολλά χρόνια, τις κρίσεις πανικού.  Ήταν δηλαδή μια αυτοβιογραφική αφήγηση, δεν έχω κάποια λογοτεχνική ιδιότητα, ήταν κάτι εμβόλιμο. Η διδασκαλία της φωνητικής μας απελευθέρωσης και έκφρασης είναι κάτι που κάνω 8 χρόνια τώρα, είναι η μισή μου ζωή.  Οι παραστάσεις, οι δίσκοι, το παιδικό θέατρο είναι η άλλη μου μισή. Με βρίσκεις σε όλα αυτά, λοιπόν!».

Τι σε παρακίνησε να συνοδεύσεις τον Απόστολο Ρίζο, στο αφιέρωμα για το Μάνο Λοΐζο; Υπάρχουν σημεία ταύτισης;

«Με τον Απόστολο γνωριζόμαστε πάνω από δέκα χρόνια.  Πάντα θεωρούσε ο ένας τον άλλο συνοδοιπόρο, αλλά ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία για μια πιο ουσιαστική συνεργασία. Δεν θεωρώ ότι είναι τυχαίο που ανταμώσαμε κάτω από την ομπρέλα του Μάνου Λοΐζου.  Τρέφουμε μεγάλη αγάπη και σεβασμό για τον ίδιο, αλλά και για αυτά που μας παρέδωσε.  Ο Απόστολος έφτιαξε μια εξαιρετική παράσταση, το λέω αντικειμενικά και δεν μπορώ τα χρησιμοποιήσω τη λέξη "αφιέρωμα".  Είναι κάτι παραπάνω,  είναι πάντρεμα γενεών και  αισθητικής, είναι μεγάλη τιμή που συμμετέχω ως εκφραστής της γυναικείας ευαισθησίας του».

Υπάρχει κάποιο κοινό μήνυμα που θα θέλατε να περάσετε μέσω της συγκεκριμένης παράστασης αλλά και της μουσικής σου πορείας;

«Αρχικά πως τα αφιερώματα σε μεγάλους δημιουργούς δεν είναι παιχνίδι ευκολίας, όπως το χρησιμοποιούν πολλοί. Ο Απόστολος έφτιαξε μια παράσταση μνήμης και γνώσης.  Αυτό είναι και το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε πίσω από κάθε δημιουργία και οι δύο μας.  Φροντίζουμε να γνωρίσουμε την τέχνη, να την μεταλαμπαδεύσουμε και να παράξουμε φυσικά και το δικό μας πρωτογενές υλικό. Υπάρχει ένας μουσικός κόσμος πλούσιος, αλλά ταυτόχρονα άγνωστος στο ευρύ κοινό.  Σπάμε το κεφάλι μας,  λοιπόν, για να τον γνωρίσουν.  Και η εκτίμησή του ακροατηρίου που παίρνουμε πίσω, είναι επαρκής για να τραβάμε αυτόν τον κατά τα άλλα μοναχικό δρόμο».

Ο πρόσφατος δίσκος σου ‘’Αλληλογραφία’’, πόνημα της συνεργασίας σας με τον Μίκη Θεοδωράκη έχει ήδη αγκαλιαστεί από το κοινό. Τι να περιμένουμε από εσένα το επόμενο χρονικό διάστημα;

«Όταν με βρήκε ο Θεοδωράκης και μου ζήτησε να συνδημιουργήσουμε αυτόν τον δίσκο, εγώ ήμουν ήδη λίγο πριν την έκδοση του επόμενου προσωπικού μου υλικού.  Φυσικά και ο χρόνος πάγωσε,  πέρασα μια αξέχαστη εμπειρία και έχοντας μια βαθύτατη και ουσιαστική επικοινωνία μαζί του,  φτιάξαμε ένα δίσκο, ένα απόσταγμα,  το οποίο φέτος θα παρουσιάζω στις προσωπικές μου  συναυλίες, δοκιμάζοντας ωστόσο και τα καινούρια τραγούδια μου, που είναι προ των πυλών».